H μεγάλη ευθύνη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, στα Αριστερά του. Της Μαριζέτας Αντωνοπούλου
Και εγένετο διάσπαση, και εγένετο και δεύτερη διάσπαση και όμως ο ελέφαντας βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο. Σε εκείνο, στο οποίο ο καπνός της πίπας του Ανδρέα Παπανδρέου δένει αρμονικά με το μαύρο ζιβάγκο του, η Μελίνα γελάει με την καρδιά της μπρος στα μεγάλα οράματα που βλέπει να γίνονται πράξη ολίγον νερωμένα, και η πάντοτε παρούσα Φώφη Γεννηματά ξανασμίγει όλες τις γενιές ιδεών και όχι μόνο.
Η επιτήδευση σκόπιμη, για να δώσει έμφαση στο πραγματικό επίδικο των ημερών, το οποίο δεν είναι άλλο από τις υπαρκτές ανάγκες της κοινωνίας και τον υπαρκτό ή όχι πολιτικό χώρο που δημιουργείται. Η όλη συζήτηση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ εδώ και πολλούς μήνες μέχρι περίπου την εισβολή του καταλυτικού παράγοντα, Κασσελάκη, αφορούσε την κούρσα διαδοχής, η πολιτική ουσία είχε παραγκωνιστεί για κάποιο συνέδριο σε μελλοντικό χρόνο. Το πόσο λάθος ήταν αυτή η στρατηγική αποδείχθηκε περίτρανα, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε περαιτέρω. Εν τούτοις, είναι ακριβώς αυτή η συζήτηση από την οποία οφείλουν να ξεκινήσουν όσοι αποφάσισαν να φύγουν. Η ερώτηση που επιτακτικά αρνούνται όχι απλά να απαντήσουν αλλά πρώτιστα να θέσουν, είναι εάν υπάρχει αρκετός ζωτικός χώρος στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και μέχρι το ΚΚΕ, που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει ένα νέο κόμμα με κυβερνητική μάλιστα στρατηγική.
Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη, γιατί η σταδιακή ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και η επικράτηση εντός του αδιέξοδων λαϊκίστικών φωνών τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια, έδωσαν την δυνατότητα ανοίγματος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ σε μεγάλα συγγενή τους ακροατήρια, που βρέθηκαν πολιτικά «άσκεπα». Τα σημαντικά ανοίγματα του ΚΚΕ υπό τον Δ. Κουτσούμπα σε έναν κόσμο όχι αμιγώς κομμουνιστογενή, για την ακρίβεια σε ένα σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης αριστερίστικης και ρεφορμιστικής Αριστεράς έχουν δώσει σημαντική ώθηση σε ένα κόμμα που φαίνεται ότι μπορεί και θέλει να εκπροσωπήσει πλέον αυτόν τον κόσμο, χρησιμοποιώντας τις τέχνες, το χιούμορ και τις σύγχρονες τεχνολογίες. Μια στροφή καθόλου δεδομένη, για τον συγκεκριμένο χώρο.
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κατάφερε το σχεδόν ανέφικτο, να ανανεωθεί από την βάση έως και την κοινοβουλευτική του ομάδα με όρους αμιγώς πολιτικούς και κοινωνικούς χωρίς συμφωνίες πίσω από κλειστά δωμάτια. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχει επιτύχει εντός του συμμαχίες με ευρείες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με αναφορές στην σοσιαλδημοκρατία, στην οικολογία, στην κοινωνική οικονομία, στην κεντροαριστερά. Δεν είναι καθόλου τυχαία η σαφής αναφορά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, μόλις πριν λίγες μέρες στο πλαίσιο του Thessaloniki Summit 2023, για το σημαντικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, το οποίο βρίσκεται και λειτουργεί εντός κινήματος και μάλιστα με σημαντική εκπροσώπηση σε όλα τα όργανα. Μπορεί μέρος της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας να βρει στέγη στο σύγχρονο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ; Η απάντηση αν και αρχικά θετική, θα πρέπει να μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς και ο πυρήνας της βρίσκεται στο καλοκαίρι του 2015.
Οι πιέσεις που οδήγησαν άλλωστε στην εξαύλωση του ΣΥΡΙΖΑ (ΠΣ) έχουν την μήτρα τους στον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2015 και στην μορφή που η αναπάντητη από τότε ερώτηση πήρε μετά το 2019. Το πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά την μνημονιακή συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε την δυνατότητα της πολιτικής ανανέωση μέσα από το τραύμα -αυτό οφείλει να είναι σαφές- στην ευρύτερη Κεντροαριστερά. Το οποίο νέο μόρφωμα ή κόμμα θα θέλει να υπερασπιστεί αυτήν την παράδοση του τραύματος μέχρι τέλους, έχει θνησιγενή στοιχεία και ελάχιστη κοινωνική απήχηση. Εντούτοις η ριζοσπαστική αριστερά και οικολογία, η οποία ενσωμάτωσε τα γεγονότα και κατάφερε να εξηγήσει, να τα αναλύσει κριτικά και τελικά να συνομιλήσει με τα τραύματα της περιόδου, είναι μια Αριστερά ώριμη να συμβαδίσει με τον ευρύτερο προοδευτικό κόσμο εντός μεγάλων κυβερνητικών (και όχι μόνο) συμμαχιών. Όμως τότε, θα βρίσκεται στον διαρκή κίνδυνο της ρευστοποίησης των δυνάμεων της από την Σοσιαλδημοκρατία; Μια απάντηση σε αυτήν την ερώτηση δεν θα απέφευγε την ατραπό του ιστορικού αναγωγισμού αφενός και της ύπαρξης προσωπικών τακτικών των «αρίστων κάθε χρήσης» αφετέρου.
Παραμένοντας στην αισιόδοξη πλευρά της Ιστορίας όμως, οφείλουμε να συνομολογήσουμε ότι η ευθύνη της συγκρότησης της μεγάλης κυβερνώσας Κεντροαριστεράς ανήκει στο κόμμα εκείνο που ήταν ο ιστορικός της φορέας και απέδειξε ότι όταν οι συμμαχίες που επιχειρείς και το πρόγραμμά σου προέρχονται από την ενεργή ώσμωση με την κοινωνία, ακόμα και με δυσμενείς ανέμους μπορείς να θέσεις σαφή (νικηφόρα) πορεία.
Αναδημοσίευση από www.political.gr
