Υπέρ της Ανεξαρτησίας. Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

Από την έναρ­ξη της δια­δι­κα­σί­ας για την πρό­τα­ση δυ­σπι­στί­ας που κα­τέ­θε­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ενα­ντί­ον της κυ­βέρ­νη­σης με αφορ­μή το σκάν­δα­λο των υπο­κλο­πών έγι­νε φα­νε­ρό ότι η κυ­βέρ­νη­ση και οι βου­λευ­τές της πλειο­ψη­φί­ας θα προ­σπα­θή­σουν να απο­νο­μι­μο­ποι­ή­σουν τον πρό­ε­δρο της Α­ΔΑ­Ε­. Η ανοί­κεια επί­θε­ση που δέ­χτη­κε ο Χρή­στος Ράμ­μος δη­μιουρ­γεί συν­θή­κες θε­σμι­κής κρί­σης αφού μέσω αυ­τού πλήτ­το­νται εκ νέου οι ανε­ξάρ­τη­τες Αρχές.

Και εξη­γού­μαι. Δεν εί­ναι η πρώ­τη φορά που η κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ βάλ­λει κατά των ανε­ξάρ­τη­των Αρχών και αμ­φι­σβη­τεί την ανε­ξαρ­τη­σία τους σε μια προ­σπά­θεια να αντι­δρά­σει όταν οι απο­φά­σεις και οι ενέρ­γειές τους δεν της αρέ­σουν.

Τον 11/​21 η υπουρ­γός Παι­δεί­ας με αφορ­μή από­φα­ση της Αρχής Προ­στα­σί­ας Δεδο­μέ­νων Προ­σω­πι­κού Χαρα­κτή­ρα για τα ζη­τή­μα­τα που προ­κύ­πτουν από τη σύμ­βα­ση για το σύ­στη­μα τη­λεκ­παί­δευ­σης με τη CISCO, είχε επι­τε­θεί στην Αρχή λέ­γο­ντας ότι η από­φα­ση «εκ­πλήσ­σει λόγω των εσφαλ­μέ­νων της πα­ρα­δο­χών, αλλά και λόγω της ξαφ­νι­κής αλ­λα­γής πλεύ­σης εκ μέ­ρους της Αρχής και πα­ρά­καμ­ψης του διαρ­κούς δια­λό­γου της με το υπουρ­γείο Παι­δεί­ας και Θρη­σκευ­μά­των». Στην ίδια ανα­κοί­νω­ση είχε απει­λή­σει την Αρχή με προ­σφυ­γή στη Δικαιο­σύ­νη.

Δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με επί­σης ότι ο υπουρ­γός Μετα­νά­στευ­σης και Ασύ­λου είχε πα­ρα­κάμ­ψει τον Συνή­γο­ρο του Πολί­τη με αφορ­μή έρευ­να για pushbacks από τις ελ­λη­νι­κές Αρχές έπει­τα από κα­ταγ­γε­λία προ­σφύ­γων. Ο υπουρ­γός ανα­κοί­νω­σε ότι την έρευ­να θα κά­νει η Εθνι­κή Αρχή Δια­φά­νειας (με τα γνω­στά απο­τε­λέ­σμα­τα) πα­ρα­κάμ­πτο­ντας πλή­ρως τον Συνή­γο­ρο, ο οποί­ος έχει την αρ­μο­διό­τη­τα για τη διε­ρεύ­νη­ση πε­ρι­στα­τι­κών αυ­θαι­ρε­σί­ας. Ανά­με­σα στους κα­ταγ­γέλ­λο­ντες ήταν και ένας ιτα­λός διερ­μη­νέ­ας της Frontex, την κα­ταγ­γε­λία του οποί­ου είχε στεί­λει στον Συνή­γο­ρο ο υπεύ­θυ­νος θε­με­λιω­δών δι­καιω­μά­των του Οργα­νι­σμού.

Είναι ση­μα­ντι­κό να διευ­κρι­νί­σου­με ότι η Εθνι­κή Αρχή Δια­φά­νειας δεν εί­ναι Ανε­ξάρ­τη­τη Αρχή αφού ο επι­κε­φα­λής της ψη­φί­ζε­ται από την Επι­τρο­πή Θεσμών και Δια­φά­νειας της Βου­λής και όχι την Ολο­μέ­λεια με απλή πλειο­ψη­φία.

Κάθε φορά που οι ανε­ξάρ­τη­τες Αρχές επι­τε­λούν το έργο τους με τρό­πο που δεν αρέ­σει στην κυ­βέρ­νη­ση υπάρ­χει μια προ­σπά­θεια υπο­νό­μευ­σης του έρ­γου και του ρό­λου τους. Οι ανε­ξάρ­τη­τες Αρχές πα­ρου­σιά­ζο­νται ως πο­λι­τι­κά υπο­χεί­ρια που ως στό­χο έχουν να πλή­ξουν την κυ­βέρ­νη­ση.

Με αφορ­μή το σκάν­δα­λο των υπο­κλο­πών γί­νε­ται φα­νε­ρό ότι έχου­με να κά­νου­με με μια εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή από την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης στα όρια της συ­νταγ­μα­τι­κής εκτρο­πής.

Αναδημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”