Το οικονομικό χάσμα και η μέση Ελλάδα. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Την στιγμή που το ΔΝΤ και η αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν κάνουν λόγο για έναν ελάχιστο φορολογο συντελεστή κοντά στο 22%, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η ανάκαμψη της «επόμενης» ημέρας», η εδώ κυβέρνηση «παίζει» το χαρτί των φοροελαφρύνσεων. Όχι την μείωση των βαριών και αντιαναπτυξιακών έμμεσων φόρων, αλλά των φόρων επί των κερδών που δεν επενδύονται.
Είναι κάτι που αφορά τους μεγάλους «παίχτες» που θησαύρισαν μέσα στην πανδημία.
Δηλαδή, στην Ελλάδα επιβραβεύαμε τα Σουπερ Μάρκετ που κατέγραψαν υψηλή κερδοφορία, πουλώντας (εν πολλοίς) εισαγμένα τρόφιμα και προϊόντα. Και όλο αυτά «σερβίρεται» σαν πολιτική για την αποκαλούμενη, μεσαία τάξη. Θαυμάσια! Αλλά όχι αναπτυξιακά…
Προς στιγμήν οι εξαγγελίες είναι κάτι που «ακούγεται», καθώς στο στόχαστρο είναι η (προηγούμενη) εξουσία που έβαλε στην φορολογική και ασφαλιστική μέγγενη κάθε εισόδημα, για να δώσει στο ακέραιο τους τόκους στους δανειστές.
Ανεξαρτήτως δικαιολογιών και ρητορικής και οι δύο βλάπτουν εξίσου…
Γιατί όλοι θυμόμαστε το «κίνημα της γραβάτας», τις ασφαλιστικές εισφορές που υπολογιζόταν επί του συνόλου των κερδών, την προκαταβολή φόρου στο 100% προκειμένου να «πιαστούν» τα πλεονάσματα όπως, βεβαίως, αυτά τα έθεταν οι δανειστές, κυρίως στο 3ο μνημόνιο (τρόικα).
Και όλοι γνωρίζουμε σήμερα ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών αφορά την απαλλαγή όσων, αυθαίρετα, ανεξέλεγκτα και μονοπωλιακά, «φούσκωσαν» το καλάθι της νοικοκυράς μέσα στην κρίση. Οι ελαφρύνσεις δεν αφορούν σε αφορολόγητο αποθεματικά, δεν παραπέμπουν σε όσους επιχειρούν, δημιουργούν πλούτο, έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό. Οι τελευταίοι έχουν να επιδείξουν μόνο ζημιές…
Περισσότερο φόρο για τους μισθωτούς…
Η οριζόντια φορολογία 22% στα εταιρικά κέρδη σημαίνει ότι ο μεγαλομέτοχος θα πληρώνει φόρο (το πολύ) 27% (συν 5% φόρο μερισμάτων), ενώ ο μισθωτός και συνταξιούχος πληρώνει μέχρι 36% και 45%. (Ο δε συνταξιούχος ή εργαζόμενος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, επιβαρύνεται και με το Τέλος Αλληλεγγύης, από το οποίο απαλλάσσεται ο μερισματούχος). Την ίδια στιγμή ο ραντιέρης πληρώνει το ίδιο (υψηλό) ΦΠΑ (έμμεσους φόρους εν γένει) με τον νέο, τον άνεργο ή τον μερικώς απασχολούμενο…
Η μείωση του εταιρικού φόρου (22%) δεν αφορά τον μικρό ξενοδόχο που δεν είχε τζίρο το 2020 και δεν θα έχει φέτος, δεν επηρεάζει τον αγρότη, που το κέρδος του το «έφαγε» η ανατίμηση των φυτοφαρμάκων, των κτηνιατρικών, των λιπασμάτων, των ζωοτροφών, δεν ανακουφίζει την μεταποιητική βιοτεχνία που χάνει έδαφος από τους εισαγωγείς.
Τι χρειάζεται η μεσαία τάξη
Η μεσαία τάξη χαρακτηρίζεται από τρία στοιχεία:
1.Θέλει αυξημένη κατανάλωση, μεγαλύτερους τζίρους, προβλέψιμο και σταθερό (Δημοκρατικό) περιβάλλον. Άρα, υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα και, οπωσδήποτε, (λελογισμένο) πληθωρισμό! Κατά συνέπεια, δεν την «πονάει» ο μισθός του υπαλλήλου, ούτε ο άμεσος φόρος (που κατευθύνεται σε επενδύσεις, υποδομές, προγράμματα κοινωνικής στήριξης).
2.Πάσχει από τους έμμεσους φόρους, τις επιβαρύνσεις που στρεβλώνουν την αγορά. Στραγγαλίζεται από την (πολιτική) επιλογή να δοθούν τα κοινοτικά κονδύλια, οι ενισχύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης για την «πράσινη ενέργεια», αποκλειστικά στους μεγάλους «παίχτες». Για παράδειγμα, θα ήταν ευκαιρία για την μεσαία-παραγωγική τάξη αν στα αντισταθμιστικά για την (βίαιη) απολιγνιτοποίησης της Πτολεμαΐδας προβλεπόταν η επιδότηση μικρών-οικιακά φωτοβολταϊκών. Να παράγει ο καταναλωτής (κάτοικος της περιοχής Κοζάνης), μόνος του το ρεύμα που θα καταναλώνει. Να ενισχυθεί έτσι η εγχώρια παραγωγή ηλιακών πάνελ. Αντιθέτως, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει επιλέξει τους μεγάλους «παίχτες» οι οποίοι θα αναλάβουν να στήσουν στην πεδιάδα της Πτολεμαΐδας φαραωνικά φωτοβολταϊκά πάρκα από τα οποία θα παρέχεται δωρεάν ρεύμα (ως ένα ποσοστό) στους κατοίκους… Γι’ αυτό γίνονται επενδύσεις στον ΑΔΜΗΕ, ώστε να «κουμπώσουν» οι μεγάλες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, ενώ έχει μείνει πίσω ο ΔΕΔΔΗΕ που αφορά το μικρό δίκτυο…
3. Κυρίως η μεσαία τάξη είναι η κοινωνική ομάδα που βρίσκεται σε ανοδική κίνηση. Ο επιστήμονας που εφαρμόζει τις γνώσεις τους, ο ειδικευμένος τεχνίτης που θα γίνει επιτηδευματίας, ο σύγχρονος αγρότης με εξαγωγικό προσανατολισμό.
Εγγύηση για τη Δημοκρατία
Η κυβέρνηση αντίθετα:
α/ μοιράζει τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης στους ισχυρούς, κατανέμει τα κονδύλια στους «έχοντες και κατέχοντες», (φορο)ελαφρύνει την υψηλή κερδοφορία,
β/εξαντλεί την εργατική τάξη με 10ωρη εργασία, καθήλωνε τις αμοιβές, επιφυλάσσει υψηλό κόστος Παιδείας (φροντιστήρια, φοιτητικά ενοίκια) και Υγείας (φακελάκια, συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη) και
γ/ δεν προσφέρει ασφάλεια δικαίου (καθυστερήσεις στη δικαιοσύνη) και φορτώνει με γραφειοκρατία τον μικρό και μεσαίο παραγωγό του αστικού χώρου και της περιφέρειας.
Η μεσαία τάξη δεν χαρτογραφείται. Είναι εύπλαστη και διαμορφώνεται κάθε φορά από την κοινωνική και οικονομική ανέλιξη. Όταν η οικονομική πλημμυρίδα ανεβάζει όλα τα πλεούμενα. Όχι το ίδιο το βαρκάκι με την μαούνα, αλλά όλα τα σκάφη να έχουν ανοδική κατεύθυνση όταν η οικονομία έχει «φουσκοθαλασσιές» και η κοινωνία παράγει. Αντίθετα, όταν η απόκλιση μεταξύ μεσαίας και ανώτερης τάξης αυξάνει, όταν δημιουργείται χάσμα ευκαιριών και πλούτου, κανείς δεν επιτρέπεται να μιλάει για την μεσαία τάξη. Τώρα είμαστε στη διαδικασία της ανισομερούς ή βραδείας φάσης της ανάκαμψης. Είναι κάτι που θα επιδεινώσει τις προοπτικές για όλους. Είναι κάτι που επηρεάζει την ποιότητα ζωής όλων μας!
Η μεσαία τάξη είναι η κίνηση, η ευκαιρία, τα κίνητρα. Είναι η ίδια η Δημοκρατία. Μόνο όποιος έχει προοπτική, νιώθει αισιόδοξος για την «επόμενη ημέρα», έχει ευκαιρίες και επιβραβεύεται των θυσιών του, μόνο αυτός στηρίζει ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό πολίτευμα. Για να συνεχίσει να έχει ευκαιρίες, να δημιουργεί…
Και όσο η μεσαία τάξη συμπιέζεται, θα πιέζεται και η σοσιαλδημοκρατία, το προοδευτικό κέντρο, η (πολιτικά) φιλελεύθερη σκέψη…
Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”
