Τα πελατειακά δίκτυα παραμένουν ακίνητα και ανίκητα. Της ΕΦΗΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΥ
Πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει. Η φράση βρίσκει εφαρμογή και στην Διοίκηση διεθνώς, όπου γίνεται λόγος για την αξία της κινητικότητας. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά. Ο εργαζόμενος αποκτά εμπειρίες από διαφορετικά περιβάλλοντα με αποτέλεσμα να μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα δύσκολες καταστάσεις. Η αλλαγή θέσης ενισχύει το ενδιαφέρον για τη δουλειά του, τον ωθεί να μαθαίνει νέα πράγματα κι έτσι δημιουργείται κλίμα οργανωσιακής ευημερίας.
Στο Ελληνικό Δημόσιο, η κινητικότητα ήταν για χρόνια ακίνητη. Πλήθος διατάξεων, καθώς και το κατακερματισμένο σύστημα των κλάδων, έθεταν εμπόδια. Συνήθως η μετακίνηση υπαλλήλου εξαρτιόταν από την θέληση του πολιτικού προϊστάμενου (υπουργού, δημάρχου, διοικητή), με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται ένα εσωτερικό πελατειακό δίκτυο.
Τον καιρό της κρίσης η κινητικότητα έγινε μνημονιακή υποχρέωση και το 2016 ψηφίστηκε ο νόμος 4440. Σύμφωνα με αυτόν, όποιος φορέας επιθυμεί να καλύψει θέση με μετακίνηση υπαλλήλου, αναρτά τη θέση και τα απαραίτητα προσόντα σε μια δημόσια πλατφόρμα. Οι υπάλληλοι που θέλουν να ενταχθούν στην κινητικότητα βλέπουν τις διαθέσιμες θέσεις και κάνουν αίτηση για εκείνη που ταιριάζει στα προσόντα και τις προσωπικές τους προτιμήσεις – πχ την πόλη που θέλουν να ζήσουν. Για να μην αποψιλωθούν υπηρεσίες από προσωπικό, έχουν τεθεί όρια. Πχ ένας υπάλληλος μικρού δήμου δεν μπορούσε να μετακινηθεί αν δεν ήταν καλυμμένο τουλάχιστον το 65% των θέσεων του κλάδου του, στον δήμο που υπηρετούσε.
Η κυβέρνηση πριν λίγες μέρες αύξησε το όριο από 65% σε 80%, με εκπρόθεσμη νυχτερινή τροπολογία. Έθεσε, μάλιστα, αναδρομική ισχύ στη διάταξη, λέγοντας ότι τα αυξημένα όρια εφαρμόζονται και για όσες αποφάσεις μετακίνησης έχουν ήδη εκδοθεί στο πλαίσιο του κύκλου κινητικότητας 2020, καθώς και για όσες εκκρεμούν προς έκδοση.
Αυτό σημαίνει ότι υπάλληλοι που είχαν μετακομίσει για να πάνε στις νέες τους υπηρεσίες, είχαν μεταγράψει τα παιδιά τους στα νέα τους σχολεία κι είχαν εν γένει προγραμματίσει τη ζωή τους με βάση τους ισχύοντες νόμους, κλήθηκαν να γυρίσουν πίσω, κατά παράβαση κάθε αρχής χρηστής διοίκησης και ασφάλειας δικαίου.
Πέρα όμως από την αναστάτωση των υπαλλήλων, τίθεται και θέμα ορθής λειτουργίας του (επιτελικού!) κράτους. Οι θέσεις που είχαν προκηρυχθεί στον τρέχοντα κύκλο κινητικότητας είναι 12.221. Ο αριθμός αυτός λαμβάνεται υπόψη στον προγραμματισμό προσλήψεων, μιας και θέση που έχει προβλεφθεί να καλυφθεί με απόσπαση δεν μπορεί να προκηρυχθεί για πρόσληψη. Με την αναδρομική ισχύ της τροπολογίας, τινάζεται στον αέρα και το σύστημα προσλήψεων.
Γιατί, όμως, να προκαλέσει η κυβέρνηση τέτοια αναστάτωση σε υπαλλήλους και φορείς; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στην αναζωπύρωση των πελατειακών δικτύων μεταξύ κυβέρνησης και γαλάζιων τοπικών αρχόντων. Τους μαυρογυαλούρους πολλοί εμίσησαν, η λογική τους όμως, φαίνεται ότι διαπνέει την κυβέρνηση και καθορίζει τις αποφάσεις της.
Δημοσίευση από “political”
