2.500 επιχειρήσεις στην 6ήμερη εργασία – Αντιδράσεις στον διεθνή Τύπο, η παραπληροφόρηση και η αλήθεια για τα ρεπό. Του Χρήστου Μέγα
Γιατί έγινε η παραχώρηση της 6ης ημέρας του εργαζόμενου στον εργοδότη.
Σοκ, ακόμη και μεταξύ των φίλιων εκδοτικών-δημοσιογραφικών «δυνάμεων», αντιδράσεις μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και θύελλα αντιδράσεων ακόμη και από τη ΔΑΚΕ έχει προκαλέσει η εφαρμογή της κυβερνητικής ρύθμισης για την 6ήμερη εργασία.
Αν και η σχετική διάταξη ψηφίστηκε πριν δέκα μήνες (τον Σεπτέμβριος του 2023 με τον νόμο 5053/23), η εφαρμογή της από τις αρχές του μήνα στάθηκε αφορμή για κοινωνικό κράξιμο. Όχι μόνο μεταξύ των εργαζομένων ή στον εγχώριο Τύπο, αλλά και από τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Κυρίως με το επιχείρημα ότι στον αναπτυγμένο κόσμο προωθείται το 4ημερο, ενώ η «Ελλάδα οπισθοδρομεί». Εξέλιξη που συναρτάται με τους αυτοματισμούς και την τεχνολογική επανάσταση. Ενώ στη χώρα μας επανερχόμαστε στην 6ήμερη εβδομάδα εργασίας.
Η αλήθεια είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο για τους όρους εργασίας επανήλθε στην προ του 1981 περίοδο.
- Οι εργαζόμενοι απασχολούνται 6 ημέρες με απόφαση του εργοδότη. Δεν απαιτείται καν ατομική σύμβαση, πόσω μάλιστα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για έκτακτες περιστάσεις και υπέρμετρες παραγωγικές ανάγκες.
- Η πρόβλεψη αφορά όλες τις επιχειρήσεις, πλην δημόσιων επιχειρήσεων και Οργανισμών, οι οποίες δύνανται να εργαστούν σε 24ωρη βάση. Επιχειρήσεις οι οποίες απλώς δύνανται να λειτουργούν, όχι ότι πρέπει σήμερα να εργάζονται, ώστε να ζητήσουν τη 6η ημέρα εργασίας… Αυτό σημαίνει ότι εκτός σουπερ μάρκετ και εμπορικών επιχειρήσεων όλες οι άλλες βιομηχανικές, μεταποιητικές, τουριστικές και αγροτικές εκμεταλλεύσεις μπορούν να ζητήσουν 6ήμερη απασχόληση. (σ.σ. Μόνο για τις τουριστικές-επισιτιστικές επιχειρήσεις υπάρχει σχετική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την οικεία Ομοσπονδία εργαζομένων για εργασία κατά την 6η ημέρα).
- Οι εργαζόμενοι έτσι στερούνται της 48ωρης συνεχούς ανάπαυσης, άρα καταστρατηγείται βασική πρόβλεψη του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου για διήμερο –συνεχές μάλιστα- ξεκούρασης των εργαζομένων. Το ρεπό περιορίζεται σε μια ημέρα την εβδομάδα για όσο διάστημα διαρκεί η 6ημερη εργασία και αυτό δεν αναπληρώνεται.
Έτσι, με την εφαρμογή του «εργοδοτικού προνομίου» και μπροστά στην εγχώρια και διεθνή κατακραυγή, η κυβέρνηση προσπαθεί να αμυνθεί λέγοντας ότι δεν εφαρμόζεται (σ.σ. παντού) η 6ήμερα εβδομάδα εργασίας ή ότι αφορά αποκλειστικά τις επιχειρήσεις συνεχούς πυράς (24ωρης λειτουργίας).
Μάλιστα, σε αυτή την απέλπιδα προσπάθεια λείανσης των αρνητικών αντιδράσεων ενεπλάκη και ο πρωθυπουργός με σχετικές συνεντεύξεις στον διεθνή Τύπο ( κ.α.).
Ουδέν ψευδέστερον τούτου. Κάθε επιχείρηση, από τις εταιρείες σεκιούριτι μέχρι τα συσκευαστήρια και τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις, μπορούν να απασχολούν το προσωπικό και 6η ημέρα με διευθυντικό δικαίωμα.
Η εργασία κατά τη 6η ήμερα είναι πλέον γεγονός.
Αφορά το σύνολο των εκμεταλλεύσεων και δεν απαιτείται προς τούτο υφιστάμενη 24ωρη εργασία ή υπάρχουσα 6ήμερη εργασία προκειμένου να ζητηθεί. Αρκεί να προβλέπεται η λειτουργία των εν λόγω επιχειρήσεων του συγκεκριμένου κλάδου για έξι ημέρες ή για 24 ώρες.
Τούτων δοθέντων 6η ημέρα εργασίας μπορούν να ζητήσουν:
Όλες οι βιομηχανίες (ειδικά οι επιχειρήσεις ενέργειας, φωτισμού κ.α.)
Όλες οι κατασκευαστικές που έχουν σε εξέλιξη έργα.
Οι εταιρείας Φύλαξης (Σεκιούριτι) .
Οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις (εξόρυξης κ.λπ.)
Τα συσκευαστήρια και οι επιχείρησης καθετοποίησης αγροτικών προϊόντων, επεξεργασίας κρέατος, σφαγεία κ.α.
Τα βουστάσια, πτηνοτροφία κ.λπ.
Ήδη κατά τις δύο πρώτες εβδομάδες εφαρμογής του μέτρου (Σάββατα 6 και 13 Ιουλίου) περισσότερες από 2.500 επιχειρήσεις ζήτησαν και απασχόλησαν προσωπικό για 6η ημέρα.
Η πρόβλεψη για 6ήμερη εργασία γίνεται:
Κατά περιφρόνηση της νομοθεσίας για το 5νηθημερο-40ωρο.
Αποτελεί αποκλειστικό εργοδοτικό δικαίωμα και δεν απαιτείται καν ατομική σύμβαση εργασίες (σ.σ. πόσω μάλιστα ΣΣΕ όπως στην περίπτωση του Επισιτιστικού-Τουριστικού κάδου).
Κλοπή ρεπό
Ακόμη και η μετατροπή μιας σύμβασης πλήρους απασχόλησης σε μερικής ή το σπάσιμο της συνεχούς βάρδιας σε «κατσαρή» (πρωί-απόγευμα) απαιτείται έστω ατομική σύμβαση. (Καταργήθηκε από τη ΝΔ πριν τρία χρόνια η προϋπάρχουσα πρόβλεψη για σύναψη σχετικής Συλλογικής Σύμβασης). Για την 6η ημέρα εργασίας και την κλοπή του ρεπό δεν απαιτείται καν η ατομική συναίνεση…
Η παραχώρηση της 6ης ημέρας του εργαζόμενου στον εργοδότη, άρα η κατάργηση του 5νθήμερου και του 40ωρο, δόθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ σαν αντιπαροχή για να αποφύγουν οι επιχειρήσεις τη λεγόμενη 4η βάρδια (εργασία για δύο 12ωρο το Σαββατοκύριακο ώστε να καλυφθεί η 24ωρη λειτουργία για 7 ημέρες την εβδομάδα) και σαν «μπόνους» για την καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας (όπου αποτυπώνεται ηλεκτρονικά ο συνολικός χρόνος εργασίας).
Ταυτόχρονο, πρόκειται για κυνική παραδοχή του υπουργείου Εργασίας προς τους μισθωτούς ότι «εάν θέλετε μεγαλύτερο μισθό εργαστείτε περισσότερες ημέρες και ώρες…». (Η 6η ημέρα αμείβεται με προσαύξηση 40% επί του ημερομισθίου, αλλά δεν αναπληρώνεται ο χρόνος ανάπαυσης).
Είναι ο εργοδοτικός τρόπος αυτός προκειμένου να φτάσει ο μέσος μεικτός μισθός στα 1.500 ευρώ το 2027, σύμφωνα με την διακήρυξη του κ. Μητσοτάκη…
Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.ieidiseis.gr
