Το τελευταίο μίλι. Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΛΜΠΑΣΑΚΟΥ
Αρκετές φορές τον προηγούμενο χρόνο, από επίσημα κυβερνητικά χείλη -του πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου- ειπώθηκε ότι διανύουμε την τελευταία στροφή για την λήξη της πανδημίας.
Αυτή η εκτίμηση διαψεύσθηκε, γιατί κυρίως δεν βασίσθηκε σε επιστημονικά δεδομένα, αλλά υπαγορεύθηκε από την πολιτική και κοινωνική συγκυρία.
Το τελευταίο διάστημα, έχουμε ενδείξεις ,που όπως επεσήμανε ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ,μπορούμε να εικάσουμε ότι είμαστε σε θέση να βάλουμε τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη. Φυσικά θα υπάρξουν κύματα μολύνσεων COVID-19 αλλά πλέον έχουμε τα μέσα και τα εργαλεία να αντιμετωπίσουμε τον ιό. Έχουμε εμβόλια, αντιϊκά φάρμακα και έχουμε γίνει σοφότεροι στην διαχείριση της μεγάλης αυτής υγειονομικής κρίσης.
Κάνοντας ένα ενδιάμεσο απολογισμό θα έλεγα, ότι υπήρξαν λάθη, αστοχίες, παλινωδίες και ιδεοληψίες που δυστυχώς τις πληρώσαμε ακριβά. Η πολιτική διαχείριση της πανδημίας ορισμένες φορές υπάκουσε σε σκοπιμότητες που δεν είχαν να κάνουν με την καθαρά επιστημονική τεκμηρίωση των επιδημιολογικών δεδομένων.
Η προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης δυστυχώς τέθηκε στις μυλόπετρες των οικονομικών και πολιτικών προτεραιοτήτων. Έτσι χάσαμε την δυνατότητα άμεσων αντιδράσεων που θα βοηθούσαν να έχουμε καλλίτερα αποτελέσματα.
Δεν περιμέναμε την πρώτη μελέτη Τσιόδρα- Λύτρα και την δεύτερη Λύτρα για να αναδειχθούν τα αυτονόητα.
Γνωρίζαμε τα προβλήματα που έχει η περιφέρεια. Την μεγάλη υποστελέχωση, την απουσία δομών και εξοπλισμού που οδηγούν σε προβληματική παροχή υπηρεσιών υγείας.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζει ιατρική κάποιος για να τεκμηριώσει ότι οι διασωληνωμένοι ασθενείς εκτός περιβάλλοντος ΜΕΘ σαφώς έχουν μικρότερες πιθανότητες επιτυχούς αντιμετώπισης.
Γνωρίζουμε ότι το ΕΣΥ που κράτησε την κοινωνία και την χώρα θα έλεγα όρθια, είναι υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτούμενο και γερασμένο.
Δυστυχώς έχουμε απουσία ουσιαστικής, ενιαίας και αποτελεσματικής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Το επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε για άλλη μία φορά -τελευταία ελπίζω- πανδημικά κύματα.
Προσωπικά διανύω τον τελευταίο χρόνο του εργασιακού μου βίου. Έχω την ανάγκη να καταθέσω ορισμένες προτάσεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα βοηθήσουν να ελαχιστοποιήσουμε τις ανθρώπινες απώλειες στα πλαίσια του δυνατού και των δεδομένων που έχουμε αυτή την στιγμή.
- Άμεσα με fasttrack διαδικασίες ενίσχυση του ΕΣΥ με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Κύρια να αντιμετωπισθούν οι ελλείψεις στη περιφέρεια αλλά και σε κεντρικές δομές ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
- Αντιμετώπιση των περιστατικών COVID-19 και από τον ιδιωτικό τομέα υγείας αυτοτελώς.
- Κατάργηση των νοσοκομείων αναφοράς για COVID-19 και επαναφορά των δημόσιων νοσοκομείων στην προτέρα κατάσταση. Δεν είναι η στιγμή η κυβέρνηση να εκχωρήσει στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, τα λεγόμενα ¨φιλέτα¨του δημοσίου. Οι μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις και τα ογκολογικά περιστατικά για ευνόητους λόγους δεν μπορούν παρά να συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται κυρίως από τον δημόσιο τομέα.
- Να είναι υποχρεωτικά τα θεραπευτικά πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση COVID-19 για όλους τους φορείς υγείας, ιδιαίτερα της πρωτοβάθμιας φροντίδας.
- Συνέχιση των μέτρων για τους κλειστούς χώρους και τα ΜΜΜ (μηχανήματα καθαρισμού αέρα, μάσκες)
-Ιδιαίτερη προσοχή σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (οίκοι ευγηρίας, φυλακές, προσφυγικά κέντρα, Ρομά, άστεγοι, τοξικοεξαρτώμενοι)
-Πρόνοιες για ασθενείς με σοβαρά νοσήματα
-Εμβολιασμοί και θεραπείες σύμφωνα με τις υποδείξεις των αρμόδιων φορέων.
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης.Απλά επισημαίνω ορισμένα αδύνατα σημεία του προηγούμενου σχεδίου.
Υπάρχει χρόνος αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Στην τελευταία στροφή, στο τελευταίο μίλι ας συμφωνήσουμε ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι υπέρτατο αγαθό και αδιαπραγμάτευτη αξία.
Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”
