Τι θυμάμαι. Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ

Τον Αύγουστο του 2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου με ενημέρωσε ότι εισηγήθηκε στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να αναλάβω καθήκοντα εκπροσώπου τύπου. Εκτιμούσε ότι τα θέματα της οικονομίας θα κυριαρχούσαν στην πολιτική αντιπαράθεση και ως οικονομολόγος θα χειριζόμουν καλύτερα την επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Αρχές Σεπτεμβρίου, ο Κ. Καραμανλής ζήτησε τη διεξαγωγή εκλογών στις 4 Οκτωβρίου για να παρθούν τα αναγκαία μέτρα για την οικονομία. Ανήμερα των εκλογών ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ανακοίνωσε στην Κωνσταντινούπολη ότι το έλλειμμα ήταν στο 10% του ΑΕΠ σε αντίθεση με τη θέση του τότε Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης ότι ήταν στο 6%. Η έκταση της νίκης του ΠΑΣΟΚ ήταν απρόβλεπτη. Ποιος να μου το έλεγε εκείνο το βράδυ που χαιρόμουν για την επανεκλογή μου ως Βουλευτής Ν. Λάρισας ότι τρεις ημέρες αργότερα θα βρισκόμουν στην καυτή θέση του Υφυπουργού Οικονομικών στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενώ η χώρα βυθίζονταν στην μεγαλύτερη μεταπολεμικά οικονομική κρίση. Οι εκλογές του 2009 τελικά σήμαναν το τέλος της μεταπολίτευσης.

Αναδημοσίευση από “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”