Τα πρωταρχικά ένστικτα του δικομματισμού. Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΔΗ

Η κοκορομαχία της Παρασκευής ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα στην Βουλή, αφού πρώτα είχαν φροντίσει για τον αποκλεισμό των υπόλοιπων πολιτικών αρχηγών, ήρθε να επιβεβαιώσει τις προσπάθειες και των δύο τον τελευταίο μήνα για την δημιουργία ενός πολωτικού και διχαστικού κλίματος για χάρη του δικομματικού παιχνιδιού στο οποίο αμφότεροι συμμετέχουν. Παράλληλα όμως, τόσο τα γεγονότα των τελευταίων ημερών όσο και η συζήτηση-παρωδία στην Βουλή ανέδειξαν για ακόμη μια φορά τα μύχια, τα πρωταρχικά πολιτικά ένστικτα κυβέρνησης και αξιωματικήςαντιπολίτευσης.

Για το γεγονός της Κυριακής στη Ν. Σμύρνη, ακόμα και αν γίνει δεκτή η άποψη της κυβέρνησης που χαρακτηρίζει τον ξυλοδαρμό του νεαρού από όργανο της τάξης  ως μεμονωμένο γεγονός, κάτι που άμεσα διαψεύδεται από τις εκατοντάδες ΕΔΕ για ίδιες υποθέσεις  που βρίσκονται στα συρτάρια του αρμόδιου Υπουργείου, το non paper της ΝΔ που εκφώνησε ο κ. Κυρανάκης σε τηλεοπτικό κανάλι εθνικής εμβέλειας είναι άκρως αποκαλυπτικό για το πραγματικό πρόσωπο της κυβερνητικής παράταξης. Αντί η ηγεσία του υπουργείου να καταδικάσει το γεγονός, να αναλάβει τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη και να βάλει σε άμεση διαθεσιμότητα τον αστυνομικό, κάτι που έγινε όταν ήταν πια αργά, η ενστικτώδης πρώτη αντίδραση της ΝΔ ήταν να βγάλει non paper με το όνομα και την πολιτική ταυτότητα του θύματος, όπου έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι εν έτει 2021 στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη όποιος είναι αριστερός αυτομάτως θεωρείται ύποπτος και άξιος ξυλοδαρμού. Η υιοθέτηση της εν λόγω γραμμής και από άλλους βουλευτές και στελέχη, με την πλήρη κάλυψη της κομματικής ηγεσίας, κάνει αφενός φανερή την συντηρητική  στροφή της κυβέρνησης και αφετέρου επιβεβαιώνει την κυριαρχία της πλειοψηφούσας δεξιάς πτέρυγας στον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ. Φαίνεται ότι ο κ. Μητσοτάκης, ως μόνη λύση μετά την αποτυχία διαχείρισης του τρίτου κύματος τόσο σε υγειονομικό όσο και σε οικονομικό- εργασιακό επίπεδο, βρίσκει διέξοδο στη διατήρηση της πολιτικής όξυνσης των τελευταίων ημερών, στην ενίσχυση ενός άκαμπτου δόγματος «νόμος και τάξη» και γενικά στην δημιουργία ενός ακραία πολωτικού κλίματος, με απώτερο στόχο την συσπείρωση και ταυτόχρονα ενδυνάμωση του φρονήματος του δεξιού ακροατηρίου, μπροστά στην προοπτική μιας εκλογικής αναμέτρησης.

Στο απέναντι στρατόπεδο, στο ΣΥΡΙΖΑ,  η  τελική συμπόρευση  μετά από την ταλάντευση λίγων ημερών του κ. Τσίπρα με το ακροαριστερό κομμάτι του κόμματος του για την υπόθεση Κουφοντίνα, η απόπειρα βουλευτών του (με τις ευλογίες του κ. Πολάκη) να δώσουν πολιτική κάλυψη στην κατάληψητης πρυτανείας του ΑΠΘ που είχε καταγγελθεί από τις αρμόδιες πρυτανικές αρχές, τα καλέσματα μελών του σε σχεδόν καθημερινές πορείες για τον ήδη ψηφισμένο νόμο για την παιδεία, κάνουν φανερή την στροφή (για ακόμη μια φορά) της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε συνθήματα και πρακτικές της άκρας αριστεράς. Φαίνεται η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να παραγάγει συγκεκριμένες πολιτικές για τα τεράστια προβλήματα της χώρας οδηγεί τον κ. Τσίπρα να διαλέγει και αυτός τον εύκολο δρόμο της πολιτικής όξυνσης στο όνομα του «αστυνομικού κράτους», και της δημιουργίας ενός διχαστικού κλίματος,  προσπαθώντας να συσπειρώσει ένα ακροαριστερό ακροατήριο με απώτερο στόχο τι άλλο; Την προοπτική μιας εκλογικής αναμέτρησης.

Έτσι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο καθήκον του κομματικού πατριωτισμού τους και μόνο, παραμερίζουν ανεύθυνα την εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση του τρίτου κύματος της πανδημίας αλλά και την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που απαιτεί συναινέσεις  και κοινωνική ειρήνη. Δημιουργούν και οι δύο τις προϋποθέσεις για την ανάδυση ενός νέου διχαστικού δρόμου για την χώρα, που θυμίζει τα πρώτα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας. Μόνο που τώρα οι πολίτες της χώρας είναι πιο έμπειροι και διαθέτουν μνήμη και κρίση. Μνήμη για να θυμούνται τα «Ζάππεια» και τα «προγράμματα Θεσσαλονίκης» και κρίση για να αποφύγουν άλλον έναν διχασμό που στο πρόσφατο παρελθόν έφτασε την χώρα ένα βήμα από την έξοδο από την Ευρώπη και την ολοκληρωτική οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Δημοσίευση από “the caller.gr”