Τα κοινωνικά δικαιώματα δεν παζαρεύονται. Του Χρήστου Πρωτόπαππα
Είναι αλήθεια ότι το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών διχάζει την κοινωνία και μάλιστα σε κάποιο βαθμό ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων.
Εντύπωση μάλιστα προκαλεί ότι ο σχετικός διάλογος υπερκαλύπτει πραγματικά και σημαντικά προβλήματα των πολιτών, όπως είναι οι επιπτώσεις της συνεχιζόμενης ακρίβειας στα νοικοκυριά (σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς), τα υψηλά ενοίκια, η εγκατάλειψη της δημόσιας υγείας, η έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας.
Όμως είναι ώρα να παρθούν αποφάσεις. Πρόκειται για ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα, ένα θέμα ισότητας δικαιωμάτων, που πρέπει να αντιμετωπισθεί, ανεξάρτητα το πόσους αφορά.
Ιδιαίτερα για όσους ισχυρίζονται ότι είναι πολιτικά φιλελεύθεροι, δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε σκοπιμότητες. Εάν το νομοσχέδιο έρθει στην Βουλή με το περιεχόμενο που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός, πρέπει να ψηφισθεί, να γίνει νόμος του κράτους.
Όπως ακριβώς συμβαίνει στις πιο δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Όπου και ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και η υιοθεσία παιδιών προβλέπεται και ισχύει εδώ και χρόνια. Θα είναι ένα ισχυρό μήνυμα απέναντι στην Ακροδεξιά και στις ακραίες αντιλήψεις για τα κοινωνικά δικαιώματα που την διέπουν.
Η κοινωνία μας προχωρά, εξελίσσεται, αλλάζει, και η νομοθεσία οφείλει να αντιστοιχεί στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται. Όταν δυο άνθρωποι θέλουν να ζουν μαζί, κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύει τον γάμο.
Όταν ένας άνθρωπος που ζει μόνος του μπορεί να υιοθετήσει -εδώ ή από το εξωτερικό- παιδί, είναι υποκρισία να το απαγορεύουμε σε ένα επίσημο ζευγάρι.
Επισημαίνω το ότι εάν έρθει όπως εξαγγέλθηκε, γιατί η στάση μεγάλου αριθμού των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, δεν αποκλείω να οδηγήσει σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς που θα αποδυναμώνουν και υπονομεύουν το μέτρο.
Φυσικά δεν συμφωνώ με την άρνηση της Εκκλησίας. Είναι δικαίωμά της να μην επιτρέπει τον θρησκευτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Δεν κατανοώ όμως την ενεργή αντίθεσή της απέναντι στον πολιτικό γάμο, όποιους και αν αυτός αφορά. Αυτό είναι αποκλειστικά θέμα της πολιτείας. Στον 21ο αιώνα ζούμε.
Ελπίζω πραγματικά, ότι δεν θα ζήσουμε και πάλι τα όσα απαράδεκτα έγιναν με το θέμα των ταυτοτήτων.
Η αρνητική στάση πολλών βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στο θέμα δημιουργεί επίσης ένα εύλογο ερώτημα: Είναι δυνατόν να αντιδρούν με υψηλούς τόνους απέναντι σε ένα ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, όταν δεν λένε κουβέντα για το χάλι της υγείας, την ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια στην αγορά, την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και τις υποκλοπές; Η αποθέωση της υποκρισίας, για το κυνήγι των συντηρητικών ψηφοφόρων.
Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής θα μείνει -όπωs πάντα- σταθερά στις αρχές και της αξίες της ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας και της ισότητας των δικαιωμάτων. Συνεχίζοντας τον δρόμο που χάραξαν οι κυβερνήσεις μας και στα θέματα του οικογενειακού δικαίου, χωρίς βέβαια την αναγκαστική πειθώ της κομματικής πειθαρχίας. Γιατί είναι μείζον ζήτημα κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αναδημοσίευση από www.dnews.gr
