Συνέντευξη του Θεόδωρου Μαργαρίτη στη ‘Νέα Σελίδα’

1.Με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση του Κινήματος Αλλαγής στον Άρειο Πάγο και την μη έκδοση τελικά μιας νέας γυναίκας, της Χαραρέ Κχαντεμί, στη χώρα της, το Ιράν, όπου την «περίμενε» η Σαρία, εκτιμάτε ότι αυτού του είδους η πολιτική δράση είναι πιο εποικοδομητική στις μέρες μας;

Νομίζω πως ναι. Η ακτιβιστική δράση αποτελεί μια δυναμική επικοινωνιακή παρέμβαση σε θέματα της επικαιρότητας. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ την έχει ανάγκη, ώστε να έχει μια πιο σύγχρονη εικόνα πολιτικής δράσης που δεν είναι μόνο το «κόμμα- στούντιο» δηλαδή η παρουσία αποκλειστικά  μέσα από την τηλεόραση. Στην περίπτωση της Κχαντεμί η  παρέμβαση της Γεννηματά και  στην συνέχεια η ακτιβιστική δράση με πανό έξω από τον Άρειο Πάγο έθεσαν με ένταση το πολιτικό ζήτημα. Ότι μια γυναίκα  από το Ιράν διέφυγε με το παιδί της γιατί αρνείται την Σαρία, την κακοποίηση από τον σύζυγο και αμφισβητεί το  ίδιο το καθεστώς. Η θετική έκβαση της δίκης ήταν  δικαίωση για όσους κινητοποιήθηκαν  με στόχο τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

2.Το Κίνημα Αλλαγής, λοιπόν, εμφανίζεται με ένα πιο κινηματικό πρόσωπο; Θεωρείτε ότι σήμερα εκφράζετε την «αυθεντική κυβερνώσα Αριστερά», όπως περιέγραψε πρόσφατα η κ. Γεννηματά και αν ναι, γιατί;

 Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη  ιστορικά πέτυχε έναν συνδυασμό κυβερνητικής διαχείρισης και κινηματικής αντίληψης, κυρίως μέσα από την παρουσία στα συνδικάτα. Τα τελευταία χρόνια όμως ταυτίστηκε με τον κυβερνητισμό και την λατρεία της εξουσίας. Έχασε κατά συνέπεια τον δυναμισμό της, αφήνοντας χώρο στην άκρα αριστερά και ιδίως στην άκρα δεξιά. Θεωρώ ότι η «επιστροφή» σε κινηματικές πρακτικές ενισχύει το ριζοσπαστικό πρόσωπο  της σοσιαλδημοκρατίας. Φυσικά η εμπειρία διακυβέρνησης αποτελεί ένα πολύ σημαντικό εργαλείο άσκησης πολιτικής. Η αντίληψη της «κυβερνώσας αριστεράς» έχει αυτό το νόημα. Τον συνδυασμό των προοδευτικών  επιλογών διαχείρισης με μια λογική σοβαρών κοινωνικών συμβιβασμών. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ δεν έχει τις ιδεοληψίες της παραδοσιακής αριστεράς αλλά χρειάζεται να εξοικειωθεί και πάλι με τις αντιλήψεις του μαζικού κινήματος που αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα πολιτικών μεταβολών.

3.Παρατηρούμε ότι το Κίνημα Αλλαγής έχει επιλέξει μια στάση εποικοδομητικής αντιπολίτευσης, εστιάζοντας στην καθημερινότητα. Εκτιμάτε ότι αυτή η στάση καθιστά σαφείς τις αποστάσεις από την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

 Ένα από τα μεγάλα λάθη όλων των κομμάτων που πέρασαν από κυβερνητικά πόστα είναι η ενασχόληση με την μακροοικονομική πολιτική, τις γενικές  εθνικές κατευθύνσεις και η υποτίμηση της λεγόμενης «ατζέντας» της καθημερινότητας. Τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες στην καθημερινή ζωή. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ επιδιώκει να μιλήσει για αυτά τα προβλήματα. Πήρε πρωτοβουλίες για τις απαράδεκτες χρεώσεις των τραπεζών στην χρήση των ΑΤΜ, βρέθηκε δίπλα στους κάτοικους  στα  Εξάρχεια και στην  Σάμο που αντιμετωπίζουν  προβλήματα στην δημόσια ασφάλεια, είχε παρουσία στα νοσοκομεία για να δει από κοντά την κατάσταση. Αυτή η κινητικότητα εγγράφεται στην προσπάθεια για μια εδραίωση στην κοινωνία που – επαναλαμβάνω- υπερβαίνει το «κόμμα-στούντιο»

4.Με αφορμή το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, πιστεύετε ότι οι εσωκομματικές διαδικασίες του θα συμβάλλουν στην υπέρβαση της εσωστρέφειας; Είναι ανταγωνιστική η σχέση ΠΑΣΟΚ –ΚΙΝΑΛ;

Κάθε επιλογή εσωστρέφειας αυτήν την περίοδο δεν ωφελεί. Οι αυτοτελείς διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να εξελιχθούν σε ανταγωνιστικές διαδικασίες με τις θεσμικές λειτουργίες του ΚΙΝΑΛ ούτε να υποβαθμίσουν το εγχείρημα μιας ευρύτερης παράταξης της Κεντροαριστεράς, Το πρόσφατο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ (Μάρτιος 2019) αποφάσισε να «κάνουν ένα βήμα πίσω τα κόμματα και οι κινήσεις ώστε να κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός η κοινή ταυτότητα του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ»

Η πολιτική κίνηση ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ- στην οποία είμαι ενταγμένος- θα κινηθεί στην βάση αυτής της απόφασης. Το ΠΑΣΟΚ που  αναμφισβήτητα αποτελεί την μεγαλύτερη συνιστώσα στο ΚΙΝΑΛ θεωρώ   ότι θα συμβάλει στην ενοποίηση και όχι στον διχασμό του χώρου. Με συναίσθηση ευθύνης από το 2015, είχε και θα έχει αποφασιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση μιας ευρύτερης  σοσιαλδημοκρατικής  παράταξης. Αυτή είναι η πολιτική συμφωνία που δεσμεύει όλους μας. Κατά συνέπεια το κέντρο βάρους των αποφάσεων δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στις διαδικασίες του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ με στόχο την δράση μέσα στην κοινωνία και στην αλλαγή των συσχετισμών.

5.Το Κίνημα Αλλαγής «τερμάτισε» τρίτο στις εθνικές εκλογές και διεκδικεί ρόλο ρυθμιστή. Που θα θέτατε τον πήχη στο εξής και σε ποιους πολίτες απευθύνεστε στην νέα, μετεκλογική, πολιτική φάση;

Το αποτέλεσμα αυτό είναι  ένα θετικό  βήμα στην ανάκαμψη του χώρου που τον κατέγραψε ισχυρό τρίτο πόλο. Δεν είναι η οροφή. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ αποτελεί την μόνη ρεαλιστική  εναλλακτική λύση απέναντι στις δεξιές πολιτικές και στον αριστερό λαϊκισμό. Ο νέος άγονος δικομματισμός, η απουσία συναινέσεων, η  κομματική πόλωση αποτελούν στοιχεία που εμποδίζουν την επιστροφή στην περίφημη  «κανονικότητα». Υπονομεύουν την αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος για την έξοδο από την κρίση. Ο ρόλος του από τα πράγματα γίνεται σημαντικός γιατί αποτελεί τον πιο σοβαρό παράγοντα εξισορρόπησης, συναίνεσης, εποικοδομητικής στάσης στα προβλήματα της χώρας. Κατά συνέπεια απευθυνόμαστε στους πολίτες που σκέφτονται με την λογική, χωρίς κομματικό φανατισμό, χωρίς τις αυταπάτες   του Μεσσιανισμού και αναζητούν λύσεις με εθνική συνεννόηση και προοδευτικό πρόσημο.

6.Εκ του αποτελέσματος, αισθάνεστε ότι δικαιώνεστε στο ζήτημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού; Ποιες λύσεις πρέπει να προκριθούν κατά τη γνώμη σας, για την ουσιαστική αντιμετώπισή του;

Το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών είναι εδώ και απαιτεί ψυχραιμία και αλληλεγγύη. Απαιτεί όμως  και  την διάκριση ανάμεσα στα προσφυγικά ρεύματα και στα οργανωμένα συμφέροντα διακίνησης οικονομικών μεταναστών, ως μια μεγάλη διεθνή κερδοσκοπία για συσσώρευση κεφαλαίου. Δύο προσεγγίσεις  λοιπόν  είναι βασικές: Να νικήσουμε τον ρατσισμό αλλά και εκείνη  την αφελή “αθωότητα” που δεν βλέπει τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από την διακίνηση παράτυπων μεταναστών. Χωρίς κραυγές και χωρίς φόβο. Κεντρικό ζήτημα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η αναθεώρηση της κοινής δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, η οποία οδήγησε σε εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα με αντάλλαγμα υψηλή  χρηματική υποστήριξη.