Περιμένοντας τις πυρκαγιές. Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΚΑΤΣΟΥΛΗ

Οι εκφωνητές των δελτίων ειδήσεων, τις τελευταίες μέρες, έχουν μετατρέψει το δελτίο καιρού σε πρώτη είδηση ντύνοντάς το με τον τρομολάγνο τόνο φωνής και το ύφος που του πρέπει. Προειδοποιούν για τις επερχόμενες πυρκαγιές και, κάποιοι εξ αυτών, με μεγαλύτερη ιεροεξεταστική διάθεση από τους άλλους, επισείουν το κνούτο στους άφρονες πολίτες που θα βγουν από το σπίτι τους. Ο παραλυτικός φόβος είναι προϋπόθεση για μπορέσει να πουλήσει- και φέτος- το live που ετοιμάζει κάθε ΜΜΕ. Θα επιστρατευτούν πάλι οι σχετικοί και άσχετοι που με το μακρύ και το κοντό τους θα εμπλουτίσουν τα πλάνα από τις φλόγες στα όρη και τα λαγκάδια.

Όταν θα μείνουμε με τα αποκαϊδια, τα ΜΜΕ θα ανασυνταχθούν για την επόμενη χρονιά. Και, μέχρι εδώ, όλα τα προηγούμενα είναι κοινός τόπος, αφού αυτή είναι η ιδρυτική συνθήκη για την επιβίωση ενός ΜΜΕ. Το κοινότοπο αυτό σενάριο μετατρέπεται, όμως, σε επικίνδυνο εάν το κράτος, με οιαδήποτε έκφανσή του, γίνεται μέρος του.

Εννοούμε, ότι αυτό συμβαίνει, όταν οι πράξεις και παραλείψεις του κράτους είναι τέτοιες που συνηγορούν αντικειμενικά υπέρ της επανάληψης των ίδιων σκηνικών που λατρεύουν τα ΜΜΕ ενώ αυτά καταστρέφουν το περιβάλλον, τη χώρα και τους ανθρώπους της.

Η επίσημη Πολιτεία συντάσσεται με την λογική και την πρακτική των ΜΜΕ όταν στο προδιαγεγραμμένο σενάριο, ο κρατικός μηχανισμός θα είναι (πάλι) πανέτοιμος, θα καταβάλει (ξανά) υπεράνθρωπες προσπάθειες, πλην όμως η ένταση του φαινομένων θα είναι τέτοια ώστε, μοιραία, θα ηττηθούμε ξανά.

Στο mainstream σενάριο δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε λέξη για τις μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε μια διαφορετική, μη αναπόφευκτη και μη καταστροφική προοπτική.

Εδώ και μερικά χρόνια προειδοποιούμε, γράφοντας και ρωτώντας τους υπεύθυνους για την πολιτική προστασία και τις φυσικές καταστροφές, γιατί δεν προχωρούν σε ριζικές αλλαγές που θα μεταφέρουν το βάρος της πολιτικής για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών στους Δήμους και τις Κοινότητες. Τους λέμε ότι είναι σημαντικότερο να αναζωογονηθούν τα χωριά και η επαρχία, να δοθούν κίνητρα σε τοπικές ομάδες εθελοντών που θα καθαρίζουν και θα έχουν μια συστηματική εποπτεία των δασών, παρά να αγοράσουμε μερικά αεροπλάνα ακόμη.

Λέμε, δηλαδή, ότι εάν την ευθύνη για την συντήρηση και τον καθαρισμό των Γερανίων είχαν οι όμοροι δήμοι και την ευθύνη του συντονισμού των μέσων η Περιφέρεια (εννοείται, μαζί με τους αντίστοιχους πόρους), δεν θα γίνονταν καπνός 52.000 στρέμματα. Το ίδιο ισχύει και για τις πυρκαγιές του περασμένου χρόνου στην Εύβοια που σταμάτησαν στη θάλασσα, κατακαίγοντας πάνω από 500.000 στρέμματα.

Οι προτάσεις μας έπεφταν και πέφτουν στο κενό. Οι λόγοι παραμένουν άδηλοι. Ένας συνδυασμός μιας μικρονοϊκής αντίληψης για την αποτελεσματικότητα της συγκεντρωτικής διοίκησης, φαινόμενα κακοφωνίας και αναποτελεσματικότητας ορισμένων φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μαζί με μικρότερα ή μεγαλύτερα επενδεδυμένα συμφέροντα, φαίνεται ότι μπορούν να αποτρέψουν την δρομολόγηση των μέτρων.

Αντί να καλέσουμε την ίδια την κοινωνία να αναλάβει την ευθύνη για μια αποτελεσματική πολιτική προστασία, πρυτανεύει η αντίληψη ότι κάποιοι επαϊόντες είναι εκείνοι που θα αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που γιγαντώνεται.

Σήμερα, που πλέον, οι απόψεις των ειδικών ομονοούν σε σχέση με την σημασία της πρόληψης και των διαρθρωτικών αλλαγών στο σχήμα διακυβέρνησης για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι και οι απειλές της κλιματικής αλλαγής δεν απομένει χρόνος για την δρομολόγησή τους.

Ας κάνουμε, λοιπόν, ό,τι και κάθε χρόνο: Ας οργανώσουμε στον δικό μας χώρο, στη γειτονιά, στο χωριό μας, με όσα μέσα διαθέτουμε ένα σχέδιο διάσωσης των εαυτών και των περιουσιών μας.

Ας μην είμαστε αυτό το καλοκαίρι ούτε άβουλοι ούτε μοιραίοι.

Αναδημοσίευση από “Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”