Οι νέοι και το χρήμα δεν κοιμούνται ποτέ… Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Λίγοι, ενδεχομένως, έχουν σκεφτεί τον… κβαντικό εναγκαλισμό των νέων και του χρήματος. Καίτοι σπάνια συναντώνται, αλληλεπιδρούν και δεν κοιμούνται ποτέ… Νέοι και χρήμα, υπό κανονικές συνθήκες, δίνουν κίνηση στην κοινωνία και την οικονομία.

Από την μία η πανδημία και οι κυβερνητικές επιλογές επιχειρούν να περιορίσουν τους νέους για το καλό των οικογενειών τους. Να μην βγαίνουν, να μην πηγαίνουν καν στο σχολείο προκειμένου να μην μεταφέρουν, λέει, «μέσα» τον ιό. Να τον «κουβαλούν», ωστόσο, από την δουλειά στο σπίτι η μάνα και ο πατέρας… Α! και κάποιοι φίλοι για το απογευματινό καφεδάκι.

Και από την άλλη, όλη η κυβερνητική δραστηριότητα εξαντλείται στο να κατευθύνει το χρήμα, προφανώς για το καλό της, στους πιο μεγάλους παίχτες. Χωρίς να λειτουργούν οι «αιμοδότριες» τράπεζες προς όλους τους παράγοντες της οικονομίας…

Κατά αρχήν, ας δούμε πώς περιόρισαν το χρήμα προκειμένου να μην έχει… περιφερειακή κυκλοφορία: Αγρότες, μικροί επιχειρηματίες, βιοτέχνες και νέοι επιστήμονες είναι άγνωστες ειδικότητες για τις τράπεζες. Οι νέοι εργαζόμενοι (του ιδιωτικού τομέα) δεν λαμβάνουν ούτε πιστωτική κάρτα. Πόσο μάλιστα στεγαστικό δάνειο. Τα 31 δις του Ταμείου Ανάκαμψης θα γίνουν 57 δις, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα 26 θα τα βάλουν οι επενδυτές και οι τράπεζες (δάνεια). Άρα, αυτομάτως αποκλείονται οι μικροί, οι νέες ιδέες και τα τολμηρά σχέδια. Η λήψη των αναπτυξιακών(;) κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης θα τηρήσει αυστηρά τραπεζικά κριτήρια υπό τη δαμόκλεια σπάθα των «κόκκινων» δανείων. Είναι μια υπόθεση που αφορά αποκλειστικά τους έχοντες και κατέχοντες, τους επιχειρηματίες με «κασούρα», πολύ ρευστό δηλαδή και περιουσία για τραπεζική προσημείωση.

Αντιθέτως, η μεσαία παραγωγική τάξη θα βγει από τη μέση εξουθενωμένη. Δεν έχει τύχη με το Ταμείο Ανάκαμψης καθώς, όταν δεν είναι υπερδανεισμένη ή «κόκκινη», δεν πληροί τα τραπεζικά κριτήρια. Οι τράπεζες με δημόσιο χρήμα (βλέπε εσχάτως μόνο το σκάνδαλο με την Πειραιώς), απαλλάσσονται από τα «κόκκινα» δάνεια (ανακεφαλαιοποιήσεις, Ηρακλής κ.α.), αλλά αυτό δεν επηρέασε ούτε κατά σεντς το ιδιωτικό χρέος. Το οποίο έχει μεταφερθεί αυτούσιο στα fund και, όπως αναμενόταν, αβγατίζει μέσα στην πανδημία, ενόσω αυξάνονται οι καταθέσεις. Παραδοξότητες…

Δίχως τράπεζες

Το σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης είναι η ακύρωση του τραπεζικού συστήματος. Δανειστήκαμε, ως φορολογούμενοι, δισεκατομμύρια ευρώ για να στηρίξουμε το τραπεζικό σύστημα και ουσιαστικά στηρίξαμε μόνο τους καταθέτες. Καλώς έγινε, δεν αρκεί ωστόσο… Οι τράπεζες δεν μπόρεσα να (ξανα)γίνουν αιμοδότες τις οικονομίας. Και ούτε πρόκειται να το κάνουν τα επόμενα πολλά (προβλεπτά) έτη. Οι τέσσερις «συστημικές» τράπεζες δρουν σαν τραστ και σίγουρα μονοπωλιακά. Το μόνο που ενδιαφέρει αυτό που αποκαλείται «ελληνικό τραπεζικό σύστημα» είναι η διατήρηση των λεπτών ισορροπιών ως εξής: μη εξυπηρετούμενα δάνεια- εποπτικά κεφάλαια-μετοχική σύνθεση-χρηματιστηριακή σπέκουλα. Τώρα το σύμπτωμα (περιορισμός τραπεζών) έγινε πολιτική και οικονομική επιλογή (όχι νέες άδειες για ανταγωνιστικές τράπεζες, κυρίως δε απουσία αναπτυξιακής τράπεζας!)

Την ίδια περίοδο, οι νέοι, μη δυνάμενες οι οικογένειες να στηρίξουν τις σπουδές τους, άνεργοι και χωρίς προοπτική, γύρισαν από τους φοιτητικούς κοιτώνες πίσω στα παιδικά τους δωμάτια. Το σιωπητήριο όμως δεν διαρκεί.

Παρά το δημογραφικό πρόβλημα και τον μικρό αριθμό των νέων μας, όποιος θέλει να ερμηνεύσει τις εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων καλόν είναι να μελετήσει την αραβική άνοιξη. Όταν οι νέοι (εκεί αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα) βγήκαν στους δρόμους αναζητώντας προοπτική…

Η επομένη της πανδημίας δεν αφορά μόνο τη ροή του χρήματος ή τη νιότη και τη χαμένη άνοιξη. Ενδιαφέρον έχει η συνεχώς φτωχοποιούμενη μεσαία τάξη. Εκεί θα ακούσεις μοιρολατρικά «ανοίξτε μας να δούμε ποιοί θα κλείσουμε». Μικροί έμποροι, εστίαση χωρίς εξωτερικούς χώρους μοιάζει να είναι τα πρώτα θύματα. Και αυτοί δεν είναι προς απόσυρση…

Και υποδόρια, σχεδόν σαν φυσική νομοτέλεια προβάλει το σκηνικό της επόμενης ημέρας: Δουλειά 10 ώρες την ημέρα για τους γονείς (είτε εκτός, είτε χωρίς δικαίωμα αποσύνδεσης στο σπίτι), οι νέοι στα παιδικά δωμάτια και η ροή του χρήματος απόλυτα ελεγχόμενη από την τραπεζική κάνουλα προς τα «αναπτυξιακά» πρότζεκτ. Αυτό μοιάζει να είναι το πλάνο.

Αλλά υπάρχουν και τα όνειρα. Αποδοτικές και εύστοχες εκφράσεις όπως: «να δούμε τι μας ξημερώνει» ή «να ανοίξει ο καιρός να φτιάξει η διάθεση» δεν αναφέρονται πια. Αποσύρθηκαν μαζί με την αισιοδοξία μέσα στην πανδημία. Πλέον όλα θα τα κρίνει η νύχτα και οι ακραίες επιπτώσεις από την σκοτεινή ροή του χρήματος…

Το σκότος και όχι το φως θα κρίνει τις εξελίξεις…

Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”