Να μη μείνει κανείς πίσω! Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΟΥΜΑ
Η πανδημία του κορονοϊού δύναται να οριστεί ως η κρισιμότερη συγκυρία του καιρού μας. Η συνοχή των κοινωνιών τεστάρεται συνεχώς, η αξιοπιστία των θεσμών κλονίζεται καθημερινά ενώ ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς δίνοντας μας δύο κυρίως επιλογές: Να παρακολουθήσουμε τις αλλαγές που έρχονται μένοντας άπραγοι και να επέμβουμε όταν φανερωθεί η επίδραση τους, με αμφίβολα αποτελέσματα, ή να τις αντιμετωπίσουμε χωρίς φόβο, να τις ερμηνεύσουμε από ιδεολογική ματιά, να τις ελέγξουμε και τελικά να τις υπερβούμε.
Ένα από τα πεδία που θα καθορίσουν το πολιτικό πλαίσιο την επόμενη μέρα της πανδημίας είναι αυτό της εργασίας. Πιστεύουμε σθεναρά ότι η αξιοπρεπής, σταθερή, ποιοτική και καλά αμειβόμενη εργασία είναι βασικός στόχος της σοσιαλδημοκρατίας, βασικό μέσο άμβλυνσης ανισοτήτων και ταυτόχρονα αποτελεί ένα διαρκές ζητούμενο, το εθνικό στοίχημα της χώρας. Στον τομέα της εργασίας των νέων η Ελλάδα είναι αρνητικός πρωταγωνιστής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο: 1 στους 3 νέους κάτω των 30 είναι άνεργος χωρίς πιθανότητα άμεσης εισόδου στην αγορά εργασίας ενώ 7 στους 10 εργαζόμενους κάτω των 30 αμείβονται με λιγότερα από 600 ευρώ. Βιώνουμε τη ζοφερή πραγματικότητα που το εξαιρετικά καταρτισμένο δυναμικό της χώρας αποκλείεται από την κοινωνική ένταξη, όντας αιχμάλωτο κλειστών οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών συστημάτων που κρατούν τη χώρα δέσμια στο παρελθόν.
Στην ανοιχτή κοινωνία που οραματιζόμαστε, κλειστή εργασία δεν νοείται, η κινητικότητα και η εξέλιξη επιζητούνται, πόσω μάλλον μέσω της τηλεργασίας που εξαλείφει γεωγραφικές και κοινωνικές ανισότητες. Οφείλουμε να τις ρυθμίσουμε, να τις εκμεταλλευτούμε και να τις ενισχύσουμε μέσω της δια βίου μάθησης, της συνεχής μετεκπαίδευσης και της συνεχής καλλιέργειας καινούριων δεξιοτήτων. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός της εργασίας οφείλει να αλλάξει ριζικά προωθώντας τη σύνδεση των νέων ανθρώπων, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, με νέες κοινότητες, ιδέες και αντιλήψεις, με κυρίαρχα στοιχεία την πρωτοτυπία και την καινοτομία ως βασικά στοιχεία ευημερίας και προόδου. Η εργασία αποσυνδέεται από την φυσική παρουσία στο χώρο εργασίας και δημιουργείται μια παγκόσμια αγορά εργασίας που ευνοεί μια μια ιδιόμορφη κινητικότητα, όπου μεμονωμένοι εργαζόμενοι θα παραμείνουν στους τόπους διαμονής τους, αλλά θα εργάζονται σε «γραφεία» ή «εργοστάσια» μίλια μακριά.
Η εργασία πλέον είναι αναγκαίο να δημιουργείται, να ρυθμίζεται και να εξελίσσεται με βάση τις ανάγκες των εργαζόμενων. Οι παρεμβάσεις του κράτους οφείλουν να είναι κινητροκεντρικές, να προστατεύουν τους εργαζόμενους από την ασυδοσία των αγορών και την εκμετάλλευση των εργοδοτών και παράλληλα να δημιουργούν ένα υγιές ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον που θα προσελκύει τη δημιουργία νέων, καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
Απέναντι λοιπόν στις αναχρονιστικές επιδιώξεις, την ρητορική της ατομικής ανέλιξης ως μόνη επιλογή και την κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για τον δήθεν εκσυγχρονισμό του εργατικού δικαίου, οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε το προοδευτικό μας σχέδιο που αντιμετωπίζει την εργασία ως πεδίο νέων ευκαιριών και δυνατοτήτων, λέγοντας όχι στην εργασία με μορφή ελεημοσύνης ή σύγχρονης δουλείας, προωθώντας ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο που δεν θα υπηρετεί τα προνόμια των λίγων και ισχυρών, αλλά θα δίνει ευκαιρίες στους πολλούς, σε αυτούς που βρίσκονται στο οικονομικό περιθώριο, και κυρίως δεύτερες ευκαιρίες σε εκείνους που δεν τα έχουν καταφέρει. Έχουμε χρέος να αναδείξουμε ξανά την αξιοπρέπεια της εργασίας μέσω της εδραίωσης της αίσθησης ότι ο ιδρώτας των ανθρώπων είναι σεβαστός με τον ίδιο τρόπο που ήταν κάποτε. Είναι ζήτημα κοινωνικής αναγνώρισης και δικαιοσύνης και νοηματοδοτεί με το καλύτερο δυνατό τρόπο την σημαντικότερη πρόκληση της εποχής: να μην μείνει κανείς πίσω.
Δημοσίευση από “Political.gr”
