Μια ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ. Του Θόδωρου Μαργαρίτη

Η χώρα μπαίνει σε δύσκολες καταστάσεις. Η οικονομία θα βρεθεί σε νέες περιδινήσεις. Η προσπάθεια για πλεονάσματα και οι ευρωπαϊκοί κανόνες επανέρχονται και θα συντηρήσουν την λιτότητα. Την ώρα μάλιστα που δεν έχουμε παραγωγική ανασυγκρότηση η οποία θα μπορούσε να εγγυηθεί το μέλλον της χώρας.

Η κυβέρνηση έχει πάρει την κάτω βόλτα και ο Μητσοτάκης αμφισβητείται πλέον στην κοινωνία. Στο κάδρο θα μπει έντονα και πάλι η λαϊκή διαμαρτυρία. Η αίσθηση των αδιεξόδων.

Παραμονεύει η ελληνική ακροδεξιά, η οποία αν βρει ηγετικό σχήμα θα είναι η μεγάλη απειλή. Επανέρχεται η λογική των λεγόμενων «αντισυστημικών» επιλογών. Ο μόνος πολιτικός φορέας που μπορεί να μετασχηματίσει την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια σε σοβαρή διέξοδο είναι ένας χώρος με ιστορία όπως το ΠΑΣΟΚ. Αρκεί να μην κάνει τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Να βρεθεί μέσα στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Να μην «χαϊδεύει αυτιά» αλλά να καταλαβαίνει τις αγωνίες των πολίτων που δεν βγάζουν τον μήνα. Να μετασχηματίσει την δυσφορία των μη προνομιούχων σε κοινωνική κριτική προς το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο και στις ελίτ. Να μην εγκλωβιστεί σε λογικές Κέντρου την ώρα που βουλιάζει στην Ευρώπη μαζί με τον Μακρόν και τον Σόλτς.

Σε εποχές κοινωνικής πόλωσης το Κέντρο δεν δίνει λύσεις. Με ηγεσία που διαβάζει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και το αίτημα μεγάλης Αλλαγής, κάτι μπορεί να γίνει. Με απλά λόγια αυτή την φορά το ΠΑΣΟΚ και ο χώρος της Κεντροαριστεράς να βρεθούν στο κέντρο. Στο κέντρο όμως των λαϊκών διεκδικήσεων. Το παραμύθι της ταύτισης των λαϊκών διαμαρτυριών με τον λαϊκισμό τελείωσε. Ας μην ξαναρίξει ο χώρος δάκρυα ότι αδικήθηκε και ότι θυσιάστηκε.

Το μήνυμα των ευρωεκλογών ήταν καθαρό. Η ΝΔ έπεσε πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε δυο διασπάσεις αλλά το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έμεινε στάσιμο. Από από αυτή την άποψη αν και καταλαβαίνω τον προεκλογικό «κομματικό πατριωτισμό» όλων των υποψηφίων προέδρων που μιλούν για την άνοδο του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική τροχιά, διατηρώ μεγάλες επιφυλάξεις – με όρους ρεαλισμού από τα ποσοστά- για αυτή την δυνατότητα. Μόνο μια πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία μέσα από τον αναστοχασμό όλων των πολιτικών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς μπορεί να δώσει λύση σε επίπεδο συσχετισμών. Αυτή είναι μια δύσκολη αλήθεια από μια δύσκολη πραγματικότητα. Και είναι επίσης αλήθεια ότι η περίπτωση του Σ. Κασσελάκη συνιστά μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Ας το αντιμετωπίσει αυτό το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πραγματική ζωή και οι ανάγκες της κοινωνίας σαρώνουν τις αντιπαλότητες του παρελθόντος. Στην Γαλλία-ας πούμε- βρέθηκαν μαζί στο Λαϊκό μέτωπο δυο ιστορικοί αντίπαλοι. Ο Φρανσουά Όλαντ και ο Ζαν Λύκ Μελανσόν.

Το ζήτημα είναι οι πολιτικές και όχι τα πρόσωπα. Υπάρχουν αριβίστες που πλήγωσαν το ΠΑΣΟΚ αλλά υπάρχει και πολύς κόσμος από το ΠΑΣΟΚ που έφυγε επειδή πληγώθηκε από κυβερνητικά λάθη στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων. Επομένως το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ πρέπει να ανοιχτεί σε όλο τον κόσμο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, από το Προοδευτικό Κέντρο μέχρι την Ανανεωτική Αριστερά και την Πολιτική Οικολογία. Αυτά είναι τελικά τα μεγάλα ζητήματα του διαλόγου μπροστά στις εσωκομματικές εκλογές. Με την συναίσθηση ότι οι ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών