Η πολλαπλή σημασία της νίκης του Μακρόν. Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ

Η επα­νε­κλο­γή Μακρόν για μια νέα πε­ντα­ε­τία στην προ­ε­δρία της Γαλ­λί­ας έχει πολ­λα­πλή ση­μα­σία για την Ευρώ­πη, την Ευρω­παϊ­κή Ενωση. Η στα­θε­ρό­τη­τα, η ενό­τη­τα και η προ­ο­πτι­κή της Ευρώ­πης ταυ­τί­ζο­νται σή­με­ρα με την ηγε­σία Μακρόν. Η ευ­ρω­παϊ­κή πα­ρά­λυ­ση σε μια κρί­σι­μη στιγ­μή απο­φεύ­χθη­κε. Για τρί­τη φορά η ακρο­δε­ξιά Μαρίν Λεπέν απέ­τυ­χε να κα­τα­λά­βει το Ελιζέ και να απο­σα­θρώ­σει/​απο­στα­θε­ρο­ποι­ή­σει την Ενωση.

Αν και έπα­ψε να υπο­στη­ρί­ζει το Frexit (όπως έκα­νε το 2017), στό­χο είχε ωστό­σο να υπο­νο­μεύ­σει, να συρ­ρι­κνώ­σει την Ε­Ε­ «από τα μέσα» (η «Ευρώ­πη των Εθνών» που επαγ­γέ­λε­ται λει­τουρ­γεί ως κω­δι­κός διά­λυ­σης της Ε­Ε­). Η­ Ευρω­παϊ­κή Ενωση μπο­ρεί να ευ­δο­κι­μή­σει χω­ρίς τη Βρε­τα­νία, όπως και ευ­δο­κι­μεί. Δεν μπο­ρεί όμως χω­ρίς τη Γαλ­λία, χω­ρίς την ενερ­γό σύ­μπρα­ξη του Παρι­σιού στις ενο­ποι­η­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Η ευ­ρω­παϊ­κή ενο­ποί­η­ση εί­ναι δη­μιούρ­γη­μα της Γαλ­λί­ας, η οποία και πα­ρα­μέ­νει η πο­λι­τι­κή υπερ­δύ­να­μή της. Αλλά η ήττα Λεπέν απο­τε­λεί και ήττα Πού­τιν στην καρ­διά της Ευρώ­πης.

Η Μ. Λεπέν ακό­μη και τώρα, μετά τον βάρ­βα­ρο πό­λε­μο και τις θη­ριω­δί­ες που δια­πράτ­το­νται, εμ­φα­νί­στη­κε εντέ­χνως με τον λόγο της να υπο­στη­ρί­ζει τη λο­γι­κή Πού­τιν. Και βέ­βαια μπή­κε ένα φρέ­νο στην επέ­λα­ση του ακρο­δε­ξιού λαϊ­κι­σμού. Μετά τις εκλο­γές στην Ουγ­γα­ρία και την επα­νε­κλο­γή με ισχυ­ρή πλειο­ψη­φία του Β. Ορμπαν (αλλά και στη Σερ­βία), οι λαϊ­κι­στι­κές, ακρο­δε­ξιές, αντιευ­ρω­παϊ­κές δυ­νά­μεις εμ­φά­νι­σαν νέα επι­κίν­δυ­νη δυ­να­μι­κή. Ανα­κό­πη­κε.Το μαρ­τυ­ρεί και το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα στη Σλο­βε­νία, όπου ητ­τή­θη­καν ο πρω­θυ­πουρ­γός Γιά­νεζ Γιάν­σα και το κόμ­μα του, που εί­χαν πά­ρει τον λαϊ­κι­στι­κό, αυ­ταρ­χι­κό δρό­μο της Ουγ­γα­ρί­ας και του Β. Ορμπαν.

Ωστό­σο, σε ό,τι αφο­ρά την Ευρώ­πη, η νέα πε­ντα­ε­τία Μακρόν θα εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κή από την πρώ­τη. Οπωσ­δή­πο­τε θα συ­νε­χί­σει τη φιλο-ενο­ποι­η­τι­κή, ευ­ρω­παϊ­κή του πο­λι­τι­κή ως στρα­τη­γι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα και βα­θύ­τα­το ιδε­ο­λο­γι­κό του «πι­στεύω». Αλλά τα δε­δο­μέ­να εί­ναι πλέ­ον εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κά και λόγω των συ­νε­πειών του πο­λέ­μου αλλά και των πο­λι­τι­κών τά­σε­ων εντός της Γαλ­λί­ας. Η­ Γαλ­λία – που με­τα­κι­νή­θη­κε πο­λι­τι­κά δε­ξιό­τε­ρα με την Ακρο­δε­ξιά να εδραιώ­νε­ται – αυτή τη στιγ­μή εμ­φα­νί­ζε­ται ως βα­θύ­τα­τα ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κή χώρα της Ενω­σης. Μόνο ένα 32% των Γάλ­λων εμπι­στεύ­ε­ται την Ενωση, σύμ­φω­να με το τε­λευ­ταίο Ευρω­βα­ρό­με­τρο, το χα­μη­λό­τε­ρο πο­σο­στό ανά­με­σα σε όλες τις χώ­ρες-μέλη της Ε­Ε­. Η χώρα δεν έχει μόνο μια βα­θύ­τα­τα αντιευ­ρω­παϊ­κή Ακρο­δε­ξιά (Συνα­γερ­μός, Μ. Λεπέν κ.λπ.) αλλά και μια εξί­σου ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά (Ανυ­πά­κουη Γαλ­λία του Ζ.-Λ. Μελαν­σόν). Από κοι­νού συ­γκέ­ντρω­σαν το 58% των ψή­φων στον πρώ­το γύρο των εκλο­γών. Και το γε­γο­νός αυτό δεν μπο­ρεί να το αγνο­ή­σει ο νε­ο­ε­κλε­γείς Εμ. Μακρόν.

Στην Ευρώ­πη για τον Εμ. Μακρόν ακυ­ρώ­θη­καν επί­σης δύο του­λά­χι­στον βα­σι­κές του υπο­θέ­σεις: πρώ­τον, ότι θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει ένας βαθ­μός συ­νεν­νό­η­σης με τη Ρωσία του προ­έ­δρου Πού­τιν σ’ ένα ευ­ρύ­τε­ρο πα­νευ­ρω­παϊ­κό πλαί­σιο ασφά­λειας και, δεύ­τε­ρον, ότι ήταν εφι­κτή η στρα­τη­γι­κή αυ­το­νο­μία της Ευρώ­πης ανε­ξάρ­τη­τα από το ΝΑ­ΤΟ­ (το οποίο είχε άλ­λω­στε πε­ρι­γρά­ψει ως «εγκε­φα­λι­κά νε­κρό»). Ο πό­λε­μος και η επι­θε­τι­κό­τη­τα της Ρωσί­ας πι­στο­ποί­η­σαν ότι το ΝΑ­ΤΟ πα­ρα­μέ­νει ανα­ντι­κα­τά­στα­το για την ασφά­λεια της Ευρώ­πης. Επο­μέ­νως και η στρα­τη­γι­κή αυ­το­νο­μία θα πρέ­πει να εν­νοιο­λο­γη­θεί τώρα από δια­φο­ρε­τι­κή οπτι­κή γω­νία. Είναι όμως σχε­δόν βέ­βαιο ότι ο πρό­ε­δρος Μακρόν θα δου­λέ­ψει σε δύο επί­πε­δα τώρα – στην ενί­σχυ­ση της αυ­το­νο­μί­ας της ΕΕ εντός ΝΑ­ΤΟ αλλά και στην ενερ­γο­ποί­η­ση του ει­ρη­νο­ποι­η­τι­κού ρό­λου της για τον τερ­μα­τι­σμό του πο­λέ­μου. Με τη στε­νό­τε­ρη συ­νερ­γα­σία της Γερ­μα­νί­ας και του κα­γκε­λά­ριου Ολαφ Σολτς.

Δημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”