Η κρίση να αντιμετωπιστεί ως μια ευκαιρία για τον τουρισμό. Της ΙΣΜΗΝΗΣ ΜΩΡΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού έχει οριστεί η 27η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Το ότι το πρόβλημα του ελληνικού τουρισμού, της τελευταίας ίσως ελπίδας, τουλάχιστον επί του παρόντος, εσόδων για τη χώρα, είναι ουσιώδες, δεν το αμφισβητεί κανένας.

Η παγκόσμια, η ελληνική κρίση, υγειονομική, κοινωνική και πολιτική, αντιμετωπίζει γεγονότα και περιστατικά, τα οποία παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις δημιουργώντας ανυπολόγιστη ζημιά στην εικόνα της χώρας και συνακόλουθα στον ελληνικό τουρισμό και στην οικονομία.

Όμως μια κρίση, μαζί με τους κινδύνους που δημιουργεί, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται και σαν μια ευκαιρία.

Υπό αυτήν την έννοια επιβεβαιώνεται, εξαιρετικά επίκαιρη, η υπέρτατη ανάγκη για δραστικές παρεμβάσεις στον τουρισμό και φυσικά όλων των άλλων πόρων της οικονομίας και η μέγιστη δυνατή σύνδεση τους με τον τουρισμό.

Απαιτείται μια μεθοδολογία αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσης. Η τουριστική πολιτική σχηματοποιεί τις παραγωγικές σχέσεις στο πεδίο του τουρισμού, υποδεικνύει τις δυσκολίες τους και προσπαθεί να τις υπερνικήσει.

Η κρίση του ελληνικού τουρισμού δεν είναι –ή δεν είναι μόνο– απόρροια της πανδημικής κρίσης αλλά οφείλεται και στα δικά του εγγενή και διαχρονικά, διαρκή προβλήματα, όπως πχ τα προβλήματα περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής στις τουριστικές περιοχές, η έντονη συγκέντρωση τουριστικής δραστηριότητας σε συγκεκριμένες περιοχές, η εποχικότητα, που, αντί να αμβλύνεται, οξύνεται, η ασυνέπεια και ο ερασιτεχνισμός, στην προώθηση των πλεονεκτημάτων της χώρας στο εξωτερικό, η μη αξιοποίηση των πολιτιστικών κυρίως, αλλά και των φυσικών πόρων σε επαρκή βαθμό, κ.λπ.

Στη λέξη «τουρισμός» δεν χρειάζεται να προσθέτει κανείς, κάθε φορά που την διατυπώνει, λέξεις όπως: «περιβάλλον», «πολιτισμός», «τάξη», «νομοθεσία» , «κανόνες», «επικοινωνιακή στρατηγική» , «εκπαίδευση», «εργαζόμενοι» και «γενναίες αποφάσεις»…

Όλα αυτά μπορούν να συμβούν- κι ας δούμε την κρίση και την ύφεση σαν μια ευκαιρία- από μια Κυβέρνηση που δεν καθυστερεί και δεν εγκλωβίζεται στις δικές της επιλογές, και δεν αντιλαμβάνεται τον επιχειρηματία, τον επενδυτή, τον τουρίστα ακόμα και τον εργαζόμενο στον τουρισμό σαν επικοινωνιακό παιχνίδι.

Προτάσεις υπάρχουν κι’ εμείς έχουμε παρουσιάσει επανειλημμένα ένα συνεκτικό πρόγραμμα τουριστικής και νησιωτικής πολιτικής!

Ακούει κανείς;;;;

Η διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος και η ποιοτική αναβάθμισή του μπορούν να επιτευχθούν και μέσα από τις σημερινές δυσκολίες, αρκεί η Κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι πρέπει να μετατρέψει την «ανάγκη όχι σε φιλοτιμία αλλά σε πολιτική βούληση»!

Διαφορετικά και τον επόμενο χρόνο αλλά και τα πολλά επόμενα, θα κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα!