Ε. ΠΑΓΚΑΛΟΥ (στην ananeotikiaristera.gr): «Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ.»
Του Κώστα Πανδή
Το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής, μέλος του Τομέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής και μέλος της Γραμματείας της πολιτικής κίνησης «Ανανεωτική Αριστερά» Έφη Παγκάλου μιλά στην «ananeotikiaristera.gr» και αναφέρει ότι η πανδημία ήρθε σε μια εποχή μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων και αμφισβήτησης του κοινωνικού κράτους. Περιγράφει τις αλλαγές που έγιναν στην περίοδο της πανδημίας στον τομέα της οικονομίας με το κράτος να ενισχύει οικονομικά επιχειρήσεις με τεράστιες απώλειες, στον τομέα εργασίας με την εξ’ αποστάσεως εργασία και την αξιοποίηση της τεχνολογίας να αλλάζει τις εργασιακές σχέσεις και την ανάδειξη της αναγκαιότητας των δημοσίων συστημάτων υγείας που αυτές έδωσαν κυρίως τη μάχη της αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Θεωρεί ότι η κρίση μπορεί να γίνει η αφετηρία επανασχεδιασμού και αλλαγών για τη εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εξηγεί τους λόγους που η Σοσιαλδημοκρατία ήταν η μεγάλη ηττημένη των τελευταίων χρόνων, προτείνει ότι για να απεμπλακεί από το χρόνιο σύνδρομο της ήττας είναι αναγκαίο να δημιουργήσει ένα νέο «σύνταγμα» ιδεών που θα δίνει απαντήσεις στα προβλήματα του 21ου αιώνα με εκσυγχρονισμένες απόψεις και λόγο απευθυνόμενη σε νέα ακροατήρια και κυρίως στη νέα γενιά.
Η συνέντευξη
Ποιες οι ιδεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις από την υγειονομική κρίση στη νέα εποχή;
Αν και είναι νωρίς για να έχουμε πλήρη εικόνα για τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία του covid, κατ΄επέκταση και για τις ιδεολογικές και πολιτικές της προεκτάσεις, το βέβαιο είναι ότι είμαστε αναγκασμένοι να δούμε από την αρχή το κράτος και το ρόλο του.
Η πανδημία ήρθε μετά από μια μακρά περίοδο κατά την οποία οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται, το κοινωνικό κράτος βρίσκεται σε χρόνια αμφισβήτηση και αποσύνθεση, τα ατομικά δικαιώματα παρουσιάζουν μια τάση υποχώρησης προς χάρη δήθεν της ασφάλειας.
Ανέδειξε τις στρεβλώσεις και τα αδιέξοδα των προτεσταντικών αντιλήψεων στην Ε.Ε και της κυριαρχίας των αγορών έναντι του κοινωνικού κράτους. Την αναγκαιότητα αλλά και αποτελεσματικότητα των δημόσιων συστημάτων υγείας, που έδωσαν κατά κύριο λόγο τη μάχη αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Στον τομέα της οικονομίας, το κράτος παρενέβη για να περιορίσει τις τεράστιες απώλειες των επιχειρήσεων, ακόμα και για να διασώσει εταιρείες κολοσσούς, όπως στις αερομεταφορές.
Όσον αφορά στον τομέα της εργασίας, η «έκρηξη» της εξ αποστάσεως εργασίας με την αξιοποίηση της τεχνολογίας φαίνεται ότι αλλάζει πολύ γρηγορότερα και πολύ πιο βίαια το μέλλον των επιχειρήσεων και φυσικά των εργασιακών σχέσεων. Ολόκληρους τομείς της οικονομικής ζωής, όπως για παράδειγμα των μεταφορών. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να μας απασχολήσουν άμεσα, όχι με αμυντικές λογικές επιστροφής στο παρελθόν, αλλά διαμορφώνοντας νέους κανόνες προστασίας των εργαζόμενων και προσαρμογής στο νέο περιβάλλον με τη δημιουργία νέων ευκαιριών και θέσεων εργασίας.
Όμως μένει να δούμε αν αυτή η κρίση θα αποτελέσει αφετηρία επανασχεδιασμού και αλλαγών και υποχώρησης των κυρίαρχων τιμωρητικών αντιλήψεων, αν θα φέρουν προς συζήτηση το θέμα της αμοιβαιοποίησης του ευρωπαϊκού χρέους, αν θα γίνουν σοβαρά βήματα προς την εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ουσιαστική επαναφορά του ευρωπαϊκού οράματος, ή πρόκειται για προσωρινές παρεμβάσεις λόγω πανδημίας. Από αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και το μέλλον της Ένωσης.
Ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα στις νέες συνθήκες;
Θα έλεγε κάποιος ότι η υγειονομική κρίση και ο τρόπος διαχείρισής της δικαιώνει τις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες, όπως την παρέμβαση του κράτους και τον ρυθμιστικό του ρόλου, τα δημόσια συστήματα υγείας κ.λ.π.
Πιστεύω όμως ότι αυτό δεν είναι αρκετό για να δώσει απαντήσεις στις νέες συνθήκες. Η σοσιαλδημοκρατία είναι βαθιά πληγωμένη και ηττημένη τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο γιατί αποδέχθηκε την πλήρη επικράτηση των αγορών- καζίνο και την υποχώρηση των θεσμών και της πολιτικής, αλλά κυρίως γιατί σταμάτησε να αναζητεί απαντήσεις σε σύγχρονα προβλήματα με σύγχρονους τρόπους.
Η ανάγκη στήριξης των αγαθών της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της προστασίας των αδύναμων τον 21ο αιώνα δεν μπορεί να γίνει με όρους 20ου, ούτε με αφορισμούς. Για παράδειγμα δεν είναι το κράτος- πατερούλης η απάντηση στην χωρίς κανόνες λειτουργία της αγοράς.
Όμως, το κράτος παροχής κοινωνικών υπηρεσιών ήταν πάντα για τη σοσιαλδημοκρατία μοχλός ανάπτυξης, όπως εύστοχα αναφέρει και ο φίλος Γιώργος Σιακαντάρης. Γιατί, οι δημόσιες δαπάνες που διοχετεύονται στην ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών οδηγούν σε αύξηση του εθνικού εισοδήματος και των εσόδων, άρα και σε μείωση των ελλειμμάτων. Ιδέες, που αποδείχθηκαν απολύτως επίκαιρες στις συνθήκες της πανδημίας.
Σήμερα, η σοσιαλδημοκρατία έχει την ευκαιρία να απεμπλακεί από το χρόνιο σύνδρομο ήττας. Να σταματήσει να αντιμετωπίζει με αμηχανία απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι ιδέες της είναι ανεπίκαιρες σε συνθήκες κρίσης, είτε, από την άλλη, να σύρεται σε λαϊκίστικες αντιλήψεις επιστροφής στο παρελθόν. Να αναδείξει την απόλυτη αναγκαιότητα επιστροφής στην πολιτική και στη δημοκρατική διακυβέρνηση, στην ενίσχυση των δικαιωμάτων και της ασφάλειας των πολιτών και όχι στον αυταρχισμό.
Είναι ανάγκη να δημιουργήσει ένα νέο «σύνταγμα» ιδεών που θα περιέχει απαντήσεις για τον 21ο αιώνα της κλιματικής αλλαγής, των πανδημιών, των προσφυγικών κρίσεων, των κοινωνικών δικτύων. Με ένα λόγο να ανακτήσει την χαμένη της αυτοπεποίθηση, εκσυγχρονίζοντας τον λόγο και τις απόψεις της. Έτσι θα μπορέσει να απευθυνθεί σε νέα ακροατήρια και κυρίως στη νέα γενιά.
