Εκβιαστικός οικονομικός μονόδρομος… Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Στην πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας η τότε κυβέρνηση (ΝΔ) άφησε τα πράγματα να οδηγηθούν στα άκρα ως προς το δίδυμο έλλειμμα (εξωτερικό και δημοσιονομικό) και το χρέος. Εάν δεν έσπρωξε τη χώρα στον οικονομικό γκρεμό…

Σαν αποτέλεσμα, οι «λύσεις» περιγράφονταν σαν μονόδρομος. Όταν διαπιστώνεις ότι το έλλειμμα πρέπει να κοπεί και όχι να αντιμετωπιστεί – περιοριστεί, το χρέος απαιτείται να πληρωθεί και όχι να εξυπηρετηθεί (αναχρηματοδότηση), είναι πια η στιγμή της αποκάλυψης (της χρεοκοπίας).

Έτσι, τα μέτρα που ακολούθησαν, ενισχυμένα από ισχυρή δόση ευρωπαϊκής εκδικητικότητας, ήταν πρωτοφανούς σύλληψης. Ένα μόνο παράδειγμα: Ονομαστική μείωση μισθών και συντάξεων.

Τα πράγματα δεν θα έφταναν εκεί, η οικονομική ροή της χώρας δεν θα γύριζε 20 χρόνια πίσω –όπου και παραμένει σήμερα- η κοινωνική υγεία δεν θα καταστρεφόταν εάν η (τότε) κυβέρνηση Καραμανλή συμπεριφερόταν λίγο πιο υπεύθυνα.

Όμως κάποιοι φαίνεται ότι εξήγαγαν συμπεράσματα ότι ο «οικονομικός μονόδρομος» περνάει. Έστω με αντιδράσεις ή (ασύμμετρες) απώλειες. Πάντως περνάει…

Δεν εξηγείται διαφορετικά γιατί σήμερα ακολουθείται μια τόσο υπονομευτική, της οικονομίας και της κοινωνίας, τακτική.

Ενεργειακή φτώχεια

-Η χώρα επιδοτείται (Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) για την ενεργειακή μετάβαση, αλλά ενισχύει μόνο τα δίκτυα (υψηλής τάσης) για τους μεγάλους παίχτες. Στους πολίτες αυτή η (βίαιη) μετάβαση προκαλεί ενεργειακή φτώχεια. Από το Ταμείο διέγραψε την… Ανθεκτικότητα.

Έρχεται στη συνέχεια η κυβέρνηση και επιδοτεί τα μικρά φωτοβολταϊκά στέγης με μια μικρή συστάδα μπαταριών για αυτοκατανάλωση. Και η υπερβάλλουσα παραγωγή ρεύματος θα πηγαίνει δωρεάν στον πάροχο. Δεν θα μπορεί ο μικρός παραγωγός που επένδυσε στην στέγη του να συνδεθεί αμφίδρομα στο δίκτυο (ΔΕΔΔΗΕ). Όχι να πουλήσει το ρεύμα, συμβάλλοντας έτσι στην περεταίρω ανάπτυξη των εναλλακτικών-περιβαλλοντικών-οικολογικών πηγών ενεργείας και στην ενίσχυση της απανθρακοποίησης της Ελλάδας, αλλά ούτε να το συμψηφίσει με μελλοντική κατανάλωση όταν το φωτοβολταϊκό στέγης δεν αποδίδει…

Δωρεάν ρεύμα από το οποίο ο πάροχος θα εισπράττει, πουλώντας το πανάκριβα με βάση την ακριβότερη πηγή ενέργειας (φυσικό αέριο), και όχι την συγκριτικά πιο φθηνή ηλικιακή ενέργεια…

Η φορά είναι μιας κατεύθυνσης: από τον (μικρό) παραγωγό προς τον (μεγάλο) πάροχο. Ο οποίος πλουτίζει από την επένδυση της οικογένειας χωρίς να επιστρέφει τίποτε το ανταποδοτικό!

Μηδενικά επιτόκια

– Μετά την αλλεπάλληλες αυξήσεις των επιτοκίων (των κεντρικών τραπεζών) σε Ευρώπη και ΗΠΑ, οι εμπορικές τράπεζες αύξησαν υπέρμετρα τα επιτόκια χορηγήσεων, διατηρώντας μηδενικά τα επιτόκια καταθέσεων. Κατ αυτόν τον τρόπο, αφαιμάσσοντας ξεδιάντροπα τον μικροκαταθέτη, εκτινάχτηκαν τα τραπεζικά κέρδη. Και επειδή ακόμη έχει μετοχικό ενδιαφέρον το δημόσιο μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας –ΤΧΣ και ελέγχει τους μάνατζερ, βιάζονται κυβερνώντες και Διοικητικά Συμβούλια για ταχύτατη αποεπένδυση (απόσυρση του Δημοσίου με ζημία). Με μια επιδίωξη: Να μην υπάρχει κοινωνική-πολιτική πίεση κατά των μπόνους στα goldenboys…

Εδώ ο μονόδρομος διαμορφώνεται ως εξής: Ο καταθέτης εισφέρει δωρεάν τις αποταμιεύσεις του (μηδενικά επιτόκια) και ο δανειολήπτης πληρώνει για να αποκομίζουν κέρδη οι τράπεζες.

– Σε ένα τρίτο επίπεδο τα ολιγοπώλια, ας πούμε στα τρόφιμα (Σούπερ Μάρκετ), συμπιέζουν τις τιμές στο χωράφι και τον στάβλο, ενώ διαμορφώνουν αυθαίρετα και εντελώς κερδοσκοπικά τις τιμές στο ράφι.

Έτσι έχουμε τις υψηλότερες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης στην Ευρώπη. Οι τιμές στο λάδι είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα…

Στην προκειμένη, ο οικονομικός μονόδρομος αφορά τη μεταφορά των μισθών και συντάξεων από το ΑΤΜ σε 3-4 Σούπερ Μάρκετ…

Πληθωρισμός φόρων

-Ο πληθωρισμός, κυρίως στα είδη πρώτης ανάγκης, συρρικνώνει το διαθέσιμο (πραγματικό) εισόδημα των νοικοκυρών. Ταυτόχρονα όμως μοιάζει καλοδεχούμενος για την κυβέρνηση καθώς… βοηθά τα δημόσια οικονομικά. Ενόσω τα κράτος παραμένει σπάταλο φροντίζοντας τους κομματικούς ημετέρους.

Τα έσοδα αυξάνονται καθώς μεγαλώνει η παρακράτηση φόρο λόγω ονομαστικών αναπροσαρμογών σε μισθούς και συντάξεις, αφού δεν έχει τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα. Εξαίρεση αποτελούν τα εταιρικά κέρδη (όπου η φορολογία μειώθηκε από 29% στο 22%) και τα διανεμόμενα κέρδη τα οποία αγγίζουν το αφορολόγητο (5% ανεξαρτήτως ποσού που «σηκώνει» ο μέτοχος από την επιχείρηση…).

Ταυτόχρονα, η έκρηξη των τιμών αυξάνει καθημερινά τα έσοδα από τον ΦΠΑ (το ίδιο υψηλό ποσοστό έμμεσων φόρων επί μεγαλύτερης ονομαστικής αξίας). Έτσι οι έμμεσοι (οριζόντιοι-κεφαλικοί) φόροι προσεγγίζουν τα 7 στα 10 ευρώ των κρατικών εσόδων.

Αυτός ο οικονομικός μονόδρομος δεν είναι χωρίς επιπτώσεις. Τόσο κοινωνικές, όσο και παραγωγικές. Απλώς αυτή η τακτική εξαντλείται ενόσω οι αντιδράσεις αφορούν τα… τσιπάκια στις νέες αστυνομικές ταυτότητες. Ή διατηρούνται οι αδυναμίες ανάδειξης μιας συνεκτικής πρότασης ανάταξης.

Έτσι όμως, ολίγον κατ ολίγον, διολισθαίνουμε στο «δεν υπάρχει εναλλακτική». Ή δεν είναι εφικτή μια αμφίδρομη σχέση υποχρεώσεων και ανταμοιβής.

Έτσι θα επαναληφθούν τα αρχικά μέτρα του… μονόδρομου της «σωτηρίας».
Μόνο που τώρα δεν θα εξαεριωθεί η σοσιαλδημοκρατική παράταξη, παρά θα ανασκολοπιστεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από την άκρα δεξιά…

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”