Δημοτικές Κοινότητες σε απόγνωση. Του ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΧΕΙΡ

Ε’ Κοινότητα,το μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Η πρώτη σκέψη των περισσότερων θα είναι νέα παραλία, Βασιλίσσης Όλγας, νεοκλασσικά, Μέγαρο, μια σχετικά προνομιακή περιοχή συγκριτικά με άλλες του Δήμου Θεσσαλονίκης. Είναι όμως έτσι; Μια βόλτα στα στενά πέριξ της Βασιλίσσης Όλγας θα κάνουν τον επισκέπτη να αναθεωρήσει και σίγουρα να προβληματιστεί. Γειτονιές σε πλήρη εγκατάλειψη. Η καθαριότητα είναι ανύπαρκτη, τα ογκώδη παρατημένα σε διάφορα σημεία προκαλούν προβλήματα πρόσβασης, η άσφαλτος σε πολλά σημεία κατεστραμμένη με πρόχειρα μπαλώματα στην καλύτερη περίπτωση. Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί και το πάρκινγκ με τους πολίτες να αγανακτούν καθημερινά αναζητώντας θέση στάθμευσης. Παρόμοια εικόνα δυστυχώς και στις υπόλοιπες περιοχές της κοινότητας, τη Χαριλάου, τη Βούλγαρη κτλ.

Έχοντας διατελέσει κοινοτικός σύμβουλος στο παρελθόν και υποψήφιος τώρα το ερώτημα που εύλογα δέχομαι από συμπολίτες μου είναι το εξής: “Και εσύ τι θα κάνεις άμα βγεις; ” . Εδώ οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι τους και να μην πετάμε στα σύννεφα. Ο ρόλος των Κοινοτικών συμβουλίων είναι περιορισμένος και στις περισσότερες περιπτώσεις γνωμοδοτικός. Εδώ όμως είναι το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη δημοτική αρχή. Οι κοινοτικοί σύμβουλοι οφείλουν να εντοπίζουν τα προβλήματα της κάθε περιοχής, να τα συζητούν στις συνεδριάσεις τους, να προτείνουν λύσεις, να πιέζουν το Δημοτικό συμβούλιο και τον ίδιο τον δήμαρχο. Επίσης οφείλουν να διεκδικούν περισσότερες αρμοδιότητες, ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλιών, να γίνουν επιτέλους τα “μικρά δημαρχεία” τα οποία ονειρευόμασταν να δημιουργήσουμε αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Έχουμε, λοιπόν, μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τη δημοτική αρχή και είμαι αισιόδοξος πως θα τα καταφέρουμε!