Αλλαγή σελίδας. Της Άννας Παπαδοπούλου

Επιλέγω σταθερά να μην τοποθετούμαι δημόσια σε προσωπικό τόνο. Αυτή τη φορά θα το κάνω, με την πεποίθηση ότι τα βιώματα και οι απόψεις μου μπορούν να εξηγήσουν πιο εύκολα τις επιλογές μου για την πορεία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Ο Τομέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του κόμματος πριν από ακριβώς ένα χρόνο έλαβε σαφή θέση υπέρ της ισότητας στον γάμο, υποστηρίζοντας, μάλιστα, ότι το κόμμα όφειλε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, φέρνοντας αυτό συγκεκριμένη πρόταση προς τη Βουλή και προλαβαίνοντας την Κυβέρνηση. Με μια σειρά άρθρων από το φθινόπωρο και μετά, αλλά και σε δημόσιες παρεμβάσεις στην τηλεόραση και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποστήριξα την ισότητα στον γάμο ως ταυτοτικό θέμα για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Τάχθηκα, μάλιστα, δημόσια υπέρ της κομματικής πειθαρχίας στην επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου. Η συζήτηση στο κόμμα και με τη βάση του άργησε πολύ με τα γνωστά αποτελέσματα. Πολλά θα μπορούσα να πω, αλλά ας πω το καθοριστικό για εμένα. Το αρνητικό αποτέλεσμα των 11 αποχών επιχειρήθηκε να μπει κάτω από το χαλάκι. Δεν συζητήθηκε στα όργανα του κόμματος, έγινε αποδεκτό σαν να μην συνέβη τίποτα. Όμως συνέβη.

Στο νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια τα πράγματα περιπλέχτηκαν περισσότερο. Ήταν το σημείο όπου το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛΛ. από δεύτερο στις δημοσκοπήσεις έπεσε στη τρίτη θέση, την ώρα που στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ επικρατούσε χάος. Δεν διατυπώθηκε έγκαιρα και καθαρά ότι για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προέχει η ενίσχυση και βελτίωση του δημόσιου πανεπιστημίου. Το λεγόμενο σκανδιναβικό μοντέλο δεν μπόρεσε να πείσει την κοινωνία. Ελάχιστοι το γνωρίζουν.

Την ίδια στιγμή, η απουσία του κόμματος από τα κοινωνικά κινήματα, εκεί που γεννήθηκε η δημοκρατική παράταξη, υπήρξε εκκωφαντική. Δεν γίνεται στα δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛΛ. να λείπει από τη μεγαλειώδη αντιφασιστική πορεία στη μνήμη του. Δεν γίνεται να είναι απόν από τις κινητοποιήσεις για τον ένα χρόνο από το δυστύχημα των Τεμπών. Δεν νοείται στη διαμαρτυρία των αγροτών έξω από τη Βουλή να εμφανίζονται μόνο κάποιοι βουλευτές, όπως δεν νοείται και η απουσία από τις μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις. Όσο για το παλαιστινιακό, αναρωτιέμαι σε ποιόν αριθμό νεκρών αμάχων ειπώθηκαν τα ελάχιστα κι αυτονόητα για το κόμμα με παρακαταθήκη τον αγώνα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Όλα τα παραπάνω συνέβαλαν στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και πρωτίστως, η απομάκρυνση από τις λαϊκές τάξεις, από τις λαϊκές γειτονιές, από τους «αόρατους ανθρώπους» και τα υπό πίεση μεσαία στρώματα. Είναι, ωστόσο, σημαντικό ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. ξεκίνησε άμεσα τη σχετική συζήτηση με προσφυγή στη βάση. Σε αντίθεση με τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπου οι μεν έπρεπε πρώτα να «τα ακούσουν» από τους Σαμαρά – Καραμανλή για να προχωρήσουν σε συζήτηση, ο δε Στέφανος Κασσελάκης παλεύει να κλείσει όπως όπως τον διάλογο για το χαμηλό τους ποσοστό.

Η εκλογική διαδικασία του Οκτωβρίου φέρνει στο προσκήνιο τις πολιτικές και τα πρόσωπα. Είναι προφανές ότι το κύριο ζήτημα είναι οι πολιτικές. Υποστηρίζω τον μετασχηματισμό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε έναν ευρύτερο φορέα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Παράλληλα, πιστεύω στη χρησιμότητα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, ώστε να υπάρξει μία ισχυρή εναλλακτική λύση στην κυριαρχία της Ν.Δ. Απαιτείται τόλμη, πολιτική βούληση και καθαρές θέσεις προς αυτές τις κατευθύνσεις.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών