Έχε το νου σου στο παιδί. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ

Το σοκ που έχουν προκαλέσει στην κοινωνία οι ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για τους βιασμούς και την εκμετάλλευση του 12χρονου κοριτσιού, επιβάλλει να αλλάξουν πολλά, ώστε να προλαβαίνουμε το κακό και να μη συζητάμε μόνο για την τιμωρία όταν αυτό έχει πια γίνει.

Να αλλάξουν πολλά και να συζητήσουμε και να δεσμευτούμε δημόσια όλοι για αυτά.

Επιτέλους υπάρχουν και κάποια ευαίσθητα ζητήματα, στα οποία μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Όχι να εμφανίζεται αυτή η απαράδεκτη και τοξική προσπάθεια κομματικής εργαλειοποίησηs και εκμετάλλευσης, που είδαμε στα μέσα ενημέρωσης. Που εκθέτει τους συμμετέχοντες σε αυτήν, αλλά εντείνει και την απογοήτευση μεγάλου μέρους της κοινωνίας προς το πολιτικό μας σύστημα. Χαίρομαι πραγματικά γιατί το κόμμα στο οποίο ανήκω, πήρε σαφή θέση και καταδίκασε όλες αυτές τις γελοιότητες.

Αναμφίβολα οι ένοχοι -όλοι ανεξαιρέτως-αυτών των απεχθών και φρικιαστικών πράξεων, πρέπει να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Με την εξάντληση των περιθωρίων που προβλέπουν οι αυστηρές διατάξεις του άρθρου 71 του Νόμου 4855/2021 τον οποίο υπερψήφισε και το ΠΑΣΟΚ.

Η δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων ταυτοποιηθούν από τις αστυνομικές αρχές για συμμετοχή, ή κάθε μορφή συνενοχής στις αποτρόπαιες πράξεις, είναι επιβεβλημένη.

Όποιοι και αν είναι, όσο και αν υποκριτικά εμφανίζονται ως χρηστά μέλη της κοινωνίας.

Ώστε να λειτουργήσει παραδειγματικά για το μέλλον.

Αρκεί όμως αυτό;

Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ.

Ας μη κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα.

Ένα μικρό παιδί διαβιούσε σε ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον και κανείς δεν ασχολήθηκε. Αφέθηκε αβοήθητο στην εκμετάλλευση και στις ορέξεις των παιδοβιαστών.

Σε αυτό η ευθύνη βαραίνει συλλογικά όλους μας.

Το κράτος, το πολιτικό μας σύστημα, όλους όσους έθεσαν σε δεύτερη μοίρα την ενίσχυση των κοινωνικών υποδομών και τους μηχανισμούς παρακολούθησης και πρόληψης τέτοιων φαινομένων.

Ως κράτος έχουμε επικυρώσει την Σύμβαση 3094/2003 του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού. Που με βάση το άρθρο 54, υποχρεώνει τις δημόσιες αρχές όχι μόνο να προστατεύουν τα παιδιά, αλλά και να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ολοκληρωμένη σωματική, νοητική, συναισθηματική, κοινωνική, ανάπτυξη τους.

Γίνεται αυτή η υποχρέωση πράξη; Δυστυχώς ΟΧΙ.

Δεν έχουμε τις κατάλληλες υποδομές, επαρκώς στελεχωμένα κέντρα στήριξης της οικογένειας σε κάθε Δήμο. Όπως είναι απαραίτητο.

Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει άμεση επαφή και ενεργή στήριξη σε μια οικογένεια με 8 παιδιά, που ζουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας.

Δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι μηχανισμοί για να κτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου, σε κάθε σχολική διαρροή, συνεχή απουσία του παιδιού από την βασική εκπαίδευση. Να επισκέπτεται άμεσα το σπίτι κοινωνικός λειτουργός για να διαπιστώσει τις αιτίες.

Δεν εξελίσσονται καμπάνιες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των πολιτών, ώστε να έρχονται στην επιφάνεια γρήγορα όλες αυτές οι προβληματικές καταστάσεις.

Δεν έχουν παρθεί όλα τα αναγκαία μέτρα ενημέρωσης γονέων και παιδιών για τα προβλήματα των τυφλών ραντεβού του Διαδικτύου.

Απέτυχε και πάλι η ελληνική πολιτεία.

Αλλά ας γίνει αυτή η ομολογία απαρχή για ριζικές αλλαγές.

Να γίνουν πράξη αυτά που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θεωρούνται ως δεδομένα και αυτονόητα. Αυτά που πολλές φορές τα τελευταία χρόνια έχουμε προτείνει.

Ας βοηθήσουμε τον Συνήγορο του παιδιού, που λειτουργεί στο πλαίσιο του Συνηγόρου του πολίτη, υλοποιώντας τις προτάσεις του.

Η οικονομική δυνατότητα υπήρχε και υπάρχει.

Δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να μην υπάρχουν ουσιαστικές προβλέψεις στη διάθεση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης για την δημιουργία και στήριξη των κοινωνικών υποδομών.

Όταν οι Ιταλοί διαθέτουν το 10% των πόρων για υγεία-πρόνοια, εμείς-με ευθύνη εδώ αποκλειστικά της Κυβέρνησης- μένουμε κάτω από το μισό αυτού του ποσοστού.

Ας ενεργήσουν γρήγορα οι αρμόδιοι, ώστε να μη επιτρέψουν να αποδειχθούν ως κροκοδείλια τα δάκρυα τους για τα κυκλώματα στυγνής εκμετάλλευσης παιδιών που υπάρχουν.

Πρόληψη και προστασία για το παιδί.

Έχοντας στο νου μας τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη τραγούδησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος

«Έχε το νου σου στο παιδί.

Υπερασπίσουμε το παιδί,

γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».

Είναι ανάγκη να πιέσουμε όλοι μαζί, αλλά και να στηρίξουμε κάθε θετική προσπάθεια που τυχόν θα γίνει.

Είναι χρέος μας.

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”