Χ.ΜΕΓΑΣ (στην ananeotikiaristera.gr): «ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΥΜΗ ΚΡΙΣΗ»

Του Κώστα Πανδή

Ο δημοσιογράφος και Γραμματέας του Τομέα Εργασίας του Κινήματος Αλλαγής, Χρήστος Μέγας,  μιλά στην «ananeotikiaristera.gr» και αναφέρει ότι  η πανδημία βρήκε την χώρα με όλα τα προβλήματα που είχε από την προηγούμενη οικονομική κρίση, πλην του δημοσιονομικού προβλήματος, το οποίο είχε όμως «διορθώσει» με τρόπο  που επιδεινώθηκαν η ανεργία και το δημογραφικό, προβλήματα  που θεωρεί απαγορευτικά για όποια θετική εξέλιξη για την χώρα. Για τα θέματα διαχείρισης της δημόσιας  υγείας  επισημαίνει  ότι ενώ αυξήθηκαν ο αριθμός  κρεβατιών ΜΕΘ και  έγιναν κάποιες προσλήψεις σε προσωπικό, δεν ενισχύθηκε ο προληπτικός έλεγχος και ούτε αυξήθηκαν τα τεστ κορωνοϊού, ενώ για την οικονομία θεωρεί ότι η κυβέρνηση κατέφυγε σε αποσπασματικά μέτρα του «βλέποντας και κάνοντας»  και στα εργασιακά βρήκε την ευκαιρία να καθιερώσει μέτρα οριζόντιας φτωχοποίησης των εργαζομένων.

Θεωρεί ότι η απόφαση του Γαλλογερμανικού άξονα για  το Ταμείο Ανασυγκρότησης  φανερώνει το μέγεθος του οικονομικού – παραγωγικού προβλήματος που προέκυψε από την πανδημία  για την Ευρώπη. Πιστεύει ότι οι πόροι από το Ταμείο είναι η μεγάλη ευκαιρία για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας με χρηματοδότηση σε τρεις βασικούς άξονες:  α)σε  νέα στρατηγική απασχόλησης, β) σε νέους κυρίως επιστήμονες και  νεοφυείς επιχειρήσεις γ)σε  μια στοιχειώδη βιοτεχνία-βιομηχανία. Στο πλαίσιο αυτό προτείνει για το Κίνημα Αλλαγής ένα σαφές , δεσμευτικό και με μετρήσιμους στόχους κυβερνητικό πρόγραμμα ώστε να καλύψει τις παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες που έχουν προκύψει.

Η συνέντευξη

  Ποια είναι τα μείζονα οικονομικά προβλήματα που αναδείχθηκαν στη χώρα μας στην εποχή της πανδημίας;

Η χώρα εισήλθε στην κρίση της πανδημίας όχι μόνο εντελώς απροετοίμαστη, αλλά φέρουσα σαν βάρος σχεδόν το σύνολο των προβλημάτων της προηγηθείσας οικονομικής κρίσης και η οποία είχε την αφετηρία της στην περίοδο του 2007-8.

Λέω σχεδόν όλα γιατί από την (προηγούμενη) οικονομική κρίση το μόνο που «διορθώθηκε» ήταν το δημοσιονομικό πρόβλημα. Και αυτό με οριζόντια μέτρα περικοπών και ακραίες αντικοινωνικές επιλογές. (Κάτι όμως που δεν διόρθωσε το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών αφού δεν ανασχεδιάστηκε η παραγωγική βάση της χώρας, με αποτέλεσμα οι αυξημένες τουριστικές αφίξεις να προκαλέσουν ενίσχυση των εισαγωγών. Ακόμη και σε γεωργικά προϊόντα -ντομάτες, κρέας, άλευρα κ.α.- που κατευθύνθηκαν στους τουριστικούς προορισμούς).

Κατά λογική συνέπεια, αυτές οι αντικοινωνικές –ως οριζόντιες- περικοπές, υπήρξαν και αντιπαραγωγικές. Αποδιάρθρωσαν την οικονομία. Για παράδειγμα μέσα στην κρίση της περιόδου 2008-18 επιδεινώθηκε η ανεργία και το δημογραφικό. Με τόσο αρνητικές επιδόσεις σε αυτά τα δύο μέτωπα, καμία θετική εξέλιξη δεν προκύπτει.

Αντιστοίχως, εν μέσω πανδημίας το μόνο πρόβλημα που διορθώθηκε ήταν ο αριθμός κρεβατιών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Αλλά, όλοι γνωρίζουμε ότι όταν ένας ευάλωτος ασθενής εισέλθει σε μονάδα ΜΕΘ, στην καλύτερη των  περιπτώσεων θα εξέλθει με πολλά προβλήματα.

 Άλλα πρέπει να προηγηθούν. Παρά τις προσλήψεις σε προσωπικό στον χώρο της υγείας, εν μέσω κορονοϊού δεν αυξΉθηκαν τα τεστ, δεν ενισχύθηκε ο προληπτικός έλεγχος, θα έλεγα δεν βελτιώθηκε η υγεία του Λαού (διατροφή, ποιοτικά φρούτα, υγιεινή στις υποβαθμισμένες περιοχές, ανάκτηση δημοσίου χώρου).

Η καραντίνα «πέτυχε» γιατί η κυβέρνηση δεν εμπιστευόταν την οικονομική της πολιτική (είχε καταγραφεί κάμψη ήδη από το δ’ τρίμηνο του 2019) και έτσι επέλεξε ένα καθολικό lockdown, και οι πολίτες δεν εμπιστευόταν το σύστημα υγείας και πειθάρχησαν…

Στην οικονομία η κυβέρνηση κατέφυγε σε αποσπασματικά μέτρα του «βλέποντας και κάνοντας” (Voucher σε δικηγόρους και γιατρούς, μη κάλυψη εργαζομένων στο κύκλωμα τουρισμός-επισιτισμός κ.α.). Παράλληλα όμως επέβαλε το μέτρο της «μισής δουλειάς-μισής αμοιβής» με αποτέλεσμα τώρα, έξι μήνες μετά την πανδημία, να μοιάζει περίπου σαν αυτονόητη η αμοιβή των 534 ευρώ, η οποία αντιστοιχεί στις καθαρές αμοιβές του βασικού μισθού των 650 ευρώ…

 Η κυβέρνηση δηλαδή βρήκε την ευκαιρία να καθιερώσει μέτρα οριζόντιας φτωχοποίησης των εργαζομένων, παγιδεύοντας τους νέους στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο και την χώρα σε μόνιμη υποανάπτυξη.

Οι προοπτικές της χώρας μας μετά την απόφαση της Ε.Ε για το ταμείο ανάκαμψης.

Αναμφίβολα το Ταμείο Ανάκαμψης και τα περίπου 20 δις των καθαρών μεταβιβάσεων είναι κάτι σημαντικό. (Σ.σ. Δεν αναφέρομαι στα δανεικά των 12 δις γιατί αυτά θα βαρύνουν τους σημερινούς νέους οι οποίοι είναι άνεργοι και καλούνται ήδη να πληρώσουν ένα δυσβάσταχτο χρέος 340 δις ευρώ, συν τις  ασφαλιστικές εισφορές για τα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα της προηγούμενης γενιάς).

 Μόνο και μόνο η απόφαση αυτή του Γαλλογερμανικού άξονα δείχνει το μέγεθος του οικονομικού-παραγωγικού προβλήματος της γηραιάς ηπείρου και κυρίως τον κίνδυνο να «πέσουν» η Ιταλία και η Ισπανία. Υπό αυτό το φόβο, συν τον κίνδυνο η γερμανική βιομηχανία να απαξιωθεί λόγω ηλεκτροκίνησης, αντέδρασε -καθυστερημένα, αλλά καλοδεχούμενα- το Βερολίνο.

Η ευκαιρία είναι μπροστά μας. Για να την εκμεταλλευτεί η χώρα πρέπει να καταστρώσουμε ένα σχέδιο χρηματοδότησης της οικονομικής ανασυγκρότησης πάνω σε τρεις βασικούς άξονες:

 -Να αποκτήσουμε, με κάθε κόστος, στρατηγική απασχόλησης. Οι χαμηλής εξειδίκευσης εργαζόμενοι πρέπει να επιδοτηθούν σημαντικά, ο κοινωνικός τομέας θα πρέπει να αναδειχθεί  ως εργοδότης «ύστατης καταφυγής».

-Να χρηματοδοτηθούν σχέδια, κυρίως νέων επιστημόνων, για νεοφυείς επιχειρήσεις και οι επένδυσης στον αγροτοδιατροφικό τομέα με εξαγωγικό προσανατολισμό.

-Να αποκτήσουμε στοιχειώδη βιοτεχνία-βιομηχανία.

 Αν κάτι απέδειξε η δίδυμη κρίση (οικονομική και πανδημία) είναι ότι η χώρα χρειάζεται  σταθερές και αειφόρες πηγές πλούτου (σχετική επάρκεια σε αγροτικά προϊόντα, καθετοποίηση, δυναμική βιοτεχνία, φτηνή και ασφαλή –συνεχούς απόδοσης- ενέργεια) και, κυρίως, κοινωνική συνοχή και προοπτική για τους νέους μας.

 Οι μέχρι τώρα αρχικές συζητήσεις (πόρισμα Πισσαρίδη) δεν μας επιτρέπει καμία αισιοδοξία. Ακόμη χειρότερα γιατί διατυπώνονται… πρόδρομες πιέσεις για την μοιρασιά των 32 δις (μαζί με τα δανεικά) στις ίδιες (γνωστές) οικογένειες, χωρίς μάλιστα προστιθέμενη αξία για τον τόπο μας.

 Πρέπει ως προοδευτικός χώρος, ως σοσιαλιστές, ως Κίνημα Αλλαγής να καλύψουμε αυτές τις παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες με ένα σαφές, δεσμευτικό και με μετρήσιμους στόχους Κυβερνητικό Πρόγραμμα. Μόνο έτσι θα επικοινωνήσουμε με το παραδοσιακό μας ακροατήριο: τους νέους, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους ασφαλισμένους. Ώστε, ακολούθως, να έρθουμε να καλύψουμε το πολιτικό κενό που δημιουργείται αφενός:

α/από την ιδεολογική προσήλωση της ΝΔ στον… προηγούμενο πόλεμο (αυτόν των ελλειμμάτων, της συμπίεσης του εργατικού κόστους, της υφαρπαγής των συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων των σημερινών εργαζομένων κ.α.) και αφετέρου,

β/ από την απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτοκριτική για την καταστροφική κυβερνητική περίοδο των θηριωδών πλεονασμάτων, της υπερφορολόγησης, της εκχώρησης της δημόσιας περιουσία στους δανειστές για 99 χρόνια και της αντιμετώπισης της (προκληθείσας και από την πολιτική του) φτωχοποίησης με αδιέξοδες επιδοματικές πολιτικές.

 Έξοδος λοιπόν από την δίδυμη κρίση με απασχόληση και δημογραφικό.