Χρειαζόμαστε πειστική αντιπολίτευση. Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Στην χώρα μας διαμορφώνεται μία εικόνα του πολιτικού συστήματος που χρειάζεται περίσκεψη. Η ΝΔ εμφανίζει μία αξιοσημείωτη σταθερότητα στην υπεροχή της. Το σύνολο των γκάλοπ παρουσιάζει άνετη επικράτηση της ΝΔ σε σχέση με το δεύτερο κόμμα. Η κυβέρνηση παρά τον σαφή ταξικό της προσανατολισμό υπέρ των ισχυρών, διατηρεί την υπεροχή της και μάλιστα παρουσιάζει σοβαρά φαινόμενα αλαζονείας.

Τα αίτια έχουν σχέση και με την συντηρητική μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας και με την διάψευση των προσδοκιών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η πανδημία επίσης διευκόλυνε μέχρι σήμερα τον Κ.Μητσοτάκη σε μία μονοθεματική ατζέντα. Ωστόσο στην υπέροχη της ΝΔ πρέπει να συνυπολογίσουμε και δύο άλλους παράγοντες. Την αναποτελεσματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και τον κύκλο εσωστρέφειας του ΚΙΝΑΛ ιδιαίτερα με την μακρά περίοδο διαδικασιών για την εκλογή αρχηγού. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κραυγές διαμαρτυρίας για όλους και όλα χάνει το προφίλ της κυβερνησιμότητας και περιορίζεται στον ρόλο του «γκρινιάρη» ενώ συχνά με ακραίες θέσεις- πχ αρχική ανοχή στο αντιεμβολιαστικό ρεύμα- χάνει και σε επίπεδο σοβαρότητας. Το ΚΙΝΑΛ από την πλευρά του ενώ έχει μία πιο ψύχραιμη και υπεύθυνη αντιπολιτευτική τακτική έχει εμπλακεί σε συστηματική εσωστρέφεια για ικανό χρονικό διάστημα ακόμα και όταν η Φ.Γεννηματά ήταν παρούσα στο τιμόνι του κόμματος. Η ανάγκη για ισχυρή πειστική αντιπολίτευση είναι ορατή. Η αντιπολίτευση αυτή δεν πρέπει να αναλώνεται σε ανόητες επικοινωνιακές ατάκες (πχ οικογένεια Μητσοτάκη, σκανδαλολογία, άρνηση μέτρων για την πανδημία) αλλά να επικεντρώνεται στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, στην υπεράσπιση των οικονομικά αδύναμων, στην αντιπαράθεση με τις ταξικές επιλογές της κυβέρνησης. Η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει την ακρίβεια, την φτώχια, την ασυδοσία των τραπεζών, την αδιαφορία του Ιδιωτικού τομέα Υγείας για την πανδημία, τις εργασιακές σχέσεις, την φορολογία του πλούτου. Αυτά τα θέματα έχουν σημασία αντί για την αναζήτηση «ελαφρολαϊκών» θεμάτων που βγάζουν θόρυβο στα δελτία ειδήσεων αλλά δεν οδηγούν σε σοβαρή αμφισβήτηση της κυβέρνησης.

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ έχει μία ευκαιρία. Η μαζική συμμετοχή στις εσωκομματικές κάλπες μπορεί να δώσει ένα νέο αέρα στο εγχείρημα. Η ίδια η τραγική απώλεια της Φ.Γεννηματά υπενθύμισε στον προοδευτικό κόσμο ότι αυτό το πολιτικό πρόσωπο ήταν τελικά μία ισχυρή προσωπικότητα για την ανασυγκρότηση του χώρου. Ήταν μία πολύτιμη συμβολή στο άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ προς τις δυνάμεις του Προοδευτικού Κέντρου, της Ανανεωτικής Αριστεράς, της ευρύτερης Σοσιαλδημοκρατίας. Και με αφορμή την Γεννηματά και στην συνέχεια την εμπλοκή του Γ.Παπανδρέου δημιουργήθηκε ένα ρεύμα αποδοχής του ΚΙΝΑΛ, ένα σημαντικό ενδιαφέρον της κοινωνίας. Το ζήτημα τώρα είναι αυτή η κινητικότητα να γίνει τελικά μία υλική δύναμη στήριξης της Κεντροαριστεράς στο πολιτικό σύστημα. Για την αλλαγή των συσχετισμών.

Δημοσίευση από το “Documento”