Συσχετισμοί και ηγεμονία στην κεντροαριστερά. Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΛΜΠΑΣΑΚΟΥ

Τα τελευταία 10 χρόνια έγιναν τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα. Το ΠΑΣΟΚ έχασε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, που είχε για δεκαετίες και η ΝΔ αφού είδε τα ποσοστά της σε ιστορικά χαμηλά είναι σήμερα κυβέρνηση. ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ κόμματα που δημιουργήθηκαν στην δεκαετία της κρίσης εξαυλώθηκαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από μακρά περίοδο αγωνίας για την πολιτική του επιβίωση άσκησε κυβερνητική εξουσία και είναι σήμερα μείζων αντιπολίτευση. Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι η πολιτική διάταξη των κομμάτων είναι πλέον δεδομένη. Η ΝΔ είναι πλέον σταθεροποιημένη και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νέος σταθερός παίκτης. Σπεύδω να ισχυρισθώ ότι ο πολιτικός κύκλος που άνοιξε το 2012 δεν έχει κλείσει ακόμα.

Υπάρχει η εντύπωση ότι η ΝΔ επανακάμπτει, αλλά αυτό ακόμα δεν το πιστεύει ούτε η ίδια. Γι’ αυτό άλλωστε στον εκλογικό νόμο που ψήφισε αντανακλάται η ανησυχία της. Όχι μόνο φρόντισε να υπάρχει αυτοδυναμία με ποσοστά του 36% πού με όρους των προηγουμένων εκλογών αντιστοιχεί στο 34% (θα προσμετράται από τις επόμενες εκλογές και η ψήφος των αποδήμων), αλλά και φροντίζει να υπάρχει και εναλλακτική λύση. Δείχνοντας ποικιλοτρόπως την επιλογή της να έχει αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει το δρόμο της συμπληρωματικής δύναμης στο Κίνημα Αλλαγής σε περίπτωση χαμηλότερων ποσοστών. Φυσικά είναι ζητούμενο για την ΝΔ,πως η διεύρυνση που επιχειρεί στο Κέντρο θα συνυπάρχει με μια πολιτική ατζέντα που θα πηγαίνει όλο και πιο δεξιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με όρους μεγέθους και δημογραφικών χαρακτηριστικών θυμίζει το ιστορικό ΠΑΣΟΚ. Εκ των πραγμάτων όμως καλείται να συνθέσει αντίρροπες τάσεις. Αυτό που τον καθιέρωσε, δηλαδή η απόρριψη του παλαιού πολιτικού συστήματος που επαγγέλθηκε, θυμίζει πλέον έντονα τον ίδιο. Η αμφιθυμία της ηγετικής του ομάδας και η προσπάθεια υιοθέτησης της ιστορικής κληρονομιάς του ΠΑΣΟΚ επιλεκτικά δεν μπορεί να τον αντιστοιχήσει με τα κοινωνικά στρώματα που τον εμπιστεύθηκαν. Χωρίς κοινωνικές αναφορές σε μαζικούς χώρους,χωρίς σαφή πολιτική ταυτότητα και χωρίς πολιτικό βάθος διακυβέρνησης δεν μπορεί αξιόπιστα να αποτελέσει την εναλλακτική στη ΝΔ λύση. Στην καλύτερη περίπτωση να δημιουργηθεί ένας ατελής ”δικομματισμός” με ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα κινείται σε ποσοστά απαγορευτικά για άσκηση κυβερνητικής εξουσίας.

Υπάρχουν φυσικά και χειρότερες εκδοχές. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις που ενδημούν στην Αριστερά και η πρόσφατη κυβερνητική μνήμη να τον οδηγήσουν σε συρρίκνωση των ποσοστών του και απώλεια της ηγεμονικής του θέσης στο χώρο της κεντροαριστεράς. Η κυβερνητική μνήμη της συγκυβέρνησης με την ακροδεξιά , ο λαϊκισμός και διχαστικός λόγος που τον οδήγησαν στα ”Χειμερινά Ανάκτορα” να τον οδηγήσουν στην ”Χειμερία Νάρκη”. Το Κίνημα Αλλαγής έχοντας κατοχυρώσει ένα, προς το παρόν, στρατηγικό ρόλο ισχυρίζεται ότι το παιχνίδι στην Κεντροαριστερά παραμένει ανοικτό. Η κυριαρχία στο εκλογικό σώμα της προοδευτικής παράταξης αποτελεί στρατηγική μας στόχευση και σε καμία περίπτωση δεν παραχωρούμε στο ΣΥΡΙΖΑ το χώρο αυτό.

Έχουμε ως πολιτικός χώρος, μεγάλο ιστορικό βάθος, πολιτική αυτογνωσία με την αναγκαία αυτοκριτική μας στάση για μια σειρά ζητημάτων του παρελθόντος,θετικό αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία και ιδεολογική ηγεμονία στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ με αυτονομία πολιτικής και αυτοδύναμη πορεία που αποτελεί στρατηγική μας επιλογή έχει στόχο να εκφράσει την μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών πολιτών και να εξελιχθεί σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη.

Δημοσίευση από εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”