Συντηρητισμός, ανορθολογισμός, αντιεμβολιασμός. Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΔΗ

Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος οι κυβερνητικές παλινωδίες και τα διαχειριστικά λάθη του κρατικού μηχανισμού διαψεύδουν εκκωφαντικά τις πιθανότητές για ομαλό καλοκαίρι και ακόμα πιο ομαλό φθινόπωρο. Προβάλλοντας σε κάθε συζήτηση σχεδόν εμμονικά τον πραγματικά πετυχημένο μηχανισμό εμβολιασμού, η κυβέρνηση επέλεξε να αγνοήσει τα σημάδια της εμβολιαστικής κόπωσης που εμφανίστηκαν ήδη από τον Μάϊο και έντρομη πια στα μέσα Ιουλίου συνειδητοποιεί τον εκτροχιασμό από τον εμβολιαστικό στόχο και ανακοινώνει υποχρεωτικούς εμβολιασμούς για τους υγειονομικούς. Εδώ να σημειωθεί ότι όταν το Κίνημα Αλλαγής μιλούσε για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς τον Μάιο τα κυβερνητικά στελέχη παρέπεμπαν στον Σεπτέμβρη…

Και ξαφνικά, μέσα σ’ όλα, η κυβέρνηση έχει πια να αντιμετωπίσει και τους αντιεμβολιαστές. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ετερόκλητο κομμάτι ανθρώπων, φροντίζει να εμφανίζεται με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια. Τους θυμόμαστε ήδη από το μακρινό πια 2000 και την μάχη των ταυτοτήτων όπου διατράνωναν την άρνηση τους στο «χάραγμα του Σατανά». Πολλοί από αυτούς βρέθηκαν ξανά μαζί στην πάνω πλατεία του Συντάγματος το 2011 όταν το μνημόνιο «πολιτικοποίησε» βίαια και αστραπιαία κομμάτια του πληθυσμού που μέχρι τότε είτε αδιαφορούσαν για τους θεσμούς και τις διαδικασίες της δημοκρατίας είτε απλά τις αγνοούσαν. Κάποιοι από αυτούς συναντήθηκαν εκ νέου τον Γενάρη του ‘19 στην ψηφοφορία για την Βόρεια Μακεδονία, οργανώνοντας πορείες μακεδονομάχων και προεξοφλώντας τον χαμό του ελληνικού έθνους.

Παρόλο που εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, άλλοι ανήκουν ιδεολογικά στην ακροδεξιά, άλλοι προέρχονται από εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, άλλοι είναι απογοητευμένοι πρώην «τρόφιμοι» των παλαιότερων κομμάτων εξουσίας, φαίνεται να διαθέτουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά που τους επιτρέπουν κάθε φορά να συγκροτούν ενιαίο λόγο. Βαθύς συντηρητισμός ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, έμφαση στον ανορθολογισμό, χρήση αντιεπιστημονικού λόγου, νοσταλγία για το «παλιό» και αδυναμία προσαρμογής στις διαρκώς μεταβαλλόμενες σύγχρονες συνθήκες. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν που οι άνθρωποι αυτοί εμφανίζονται ξανά, αυτή την φορά ως αρνητές ενός επιστημονικού θαύματος, την ανακάλυψη δηλαδή ενός αποτελεσματικού εμβολίου σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Η αντιμετώπιση τέτοιων ανορθολογικών απόψεων, ιδίως όταν αφορούν ζητήματα ζωής και θανάτου όπως ο εμβολιασμός, θέλει αποφασιστικότητα και όχι μικροπολιτικούς υπολογισμούς. Η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να προστατέψει την ζωή του κάθε πολίτη και από την στιγμή που υπάρχουν εμβόλια για όλους θα έπρεπε να είναι πιο τολμηρή με τα θετικά μέτρα που αφορούν μόνο εμβολιασμένους και να μην  σκέφτεται το πολιτικό κόστος. Επίσης, η συζήτηση για επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού και σε άλλους κλάδους αιχμής όπως τουρισμός, εκπαίδευση και επισιτισμός πρέπει να εκκινήσει άμεσα.

Ευθύνη για το εθνικό στοίχημα του μαζικού εμβολιασμού έχουν όμως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ , παρά τα φάλτσα Πολάκη και της παρέας του που επιμένουν να κλείνουν το μάτι στους αντιεμβολιαστές (αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι αποτελεί μέρος της γενικότερης τακτικής της διγλωσσίας της Κουμουνδούρου) άρχισε το τελευταίο διάστημα να δίνει καθαρότερο στίγμα υπέρ του μαζικού εμβολιασμού, γεγονός που μόνο ως θετικό μπορεί να καταγραφεί.

Το Κίνημα Αλλαγής, πέρα από τις προτάσεις που έκανε τον Μάιο για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, έχει ξεκινήσει ήδη καμπάνια με όλα τα μέσα που διαθέτει για τον μαζικό εμβολιασμό και συνεχίζει σταθερά να προσφέρει εποικοδομητικά στο δημόσιο διάλογο για το γρήγορο ξεπέρασμα της πανδημίας.

Ένα είναι σίγουρο. Την υγειονομική κρίση θα αφήσουμε πίσω όταν φτιαχτεί το τείχος ανοσίας μέσω του μαζικού εμβολιασμού. Το πόσο γρήγορα θα κτιστεί για να ξαναγυρίσουμε σε κάποιας μορφής κανονικότητα, είναι στο μπράτσο του κάθε πολίτη της χώρας.

Δημοσίευση από “Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”