Συνέντευξη Θ. Μαργαρίτη στον Ρ/Σ Αθήνα 9.84

Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση  άσκησε ο Θόδωρος Μαργαρίτης. Με αφορμή και την ανακοίνωση λεπτομερών χρήσεων των θαλασσίων ζωνών της χώρας, την εγκάλεσε ότι «δεν προσπαθεί να ακολουθήσει μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική , αλλά αντιθέτως κινείται σε ασφυκτικά όρια σε σχέση με τις ΝΑΤΟϊκές της επιλογές και τους κανόνες των ισχυρών». 

Μιλώντας στον ΑΘΗΝΑ 9,84 και στον  Γιώργο Τραπεζιώτη (17/4) τo μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και  Γραμματέας της Ανανεωτικής Αριστεράς έστρεψε τα πυρά του στον πρωθυπουργό  για τη  στάση του έναντι του Ισραήλ. Τον κατηγόρησε ότι  «είναι εναγκαλισμένος με τον Νετανιάχου και ο μόνος ευρωπαίος πολιτικός που πήγε στο Τελ Αβίβ, για να συναντηθεί με κάποιον που, κανονικά, αν έρθει στη χώρα μας θα πρέπει να συλληφθεί βάσει του εντάλματος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου».

Σχολίασε δε  ότι «η ελληνική εξωτερική πολιτική ακολουθεί τους κανόνες των ισχυρών και  κινείται λιγότερο στην λογική της πολυδιάστατης κατεύθυνσης, στην οποία καθοριστικό ρόλο είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου».

Παράλληλα, ο κ Μαργαρίτης τάχθηκε υπέρ της αναδιανομής εισοδήματος  για την αντιμετώπιση της ακρίβειας  και κάλεσε την προοδευτική πλευρά να  θέσει το θέμα επισήμως, κάνοντας λόγο για πάρτι πλούτου των οικονομικά ισχυρών.

Η αναδιανομή του εισοδήματος πρέπει να τεθεί επισήμως από την προοδευτική πλευρά

«Δεν γίνεται να διαιωνίζεται μια κατάσταση με την κοινωνία να έχει ματώσει στην προσπάθεια να μην βγούμε από το ευρώ και το επόμενο βήμα στο στάδιο της κανονικότητας, να είναι αυτό το πάρτι του πλούτου και η ασυδοσία των οικονομικά ισχυρών. Η αναδιανομή εισοδήματος συνδέεται κυρίως με το γεγονός ότι δεν έχει καθιερωθεί στη χώρα μας η ανάγκη μιας προοδευτικής φορολογίας. Η χώρα βρίσκεται σε πολύ υψηλές θέσεις σε σχέση με την ευνοϊκή φορολόγηση του πλούτου, αλλά στις τελευταίες, αναφορικά με την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Μιλάμε για μια ταξική οικονομική πολιτική.

Η  κυβερνητική πολιτική διευκολύνει ό,τι δεν μπορούν να πετύχουν για τη συνεννόηση του προοδευτικού χώρου, τα προοδευτικά κόμματα

«Δημιουργήθηκε εικόνα συμπαράταξης μετά την δίωξη που ασκήθηκε από την Ομάδα Αλήθειας,  σε συνέχεια όσων ήρθαν στο φως για τη χρηματοδότησή της, κατά του Θανάση Γλαβίνα από το ΠΑΣΟΚ, του Διονύση Τεμπονέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και του Γαβριήλ Σακελλαρίδη από τη Νέα Αριστερά. Να συνυπογράψουμε όλοι μαζί κάθε λέξη που είπαν οι κκ Γαβίνας, Τεμπονέρας και Σακελλαρίδης, προκειμένου να ασκηθεί δίωξη και σε όσους  από εμάς υιοθετούμε την κριτική στην Ομάδα Αλήθειας. Δεν είναι μόνο τρείς, είμαστε πάρα πολλοί, είμαστε η κοινωνία της ελευθερίας. Αυτό που δεν κατόρθωσαν να πετύχουν τα προοδευτικά κόμματα, το επιβάλλει  η ίδια η ζωή όταν τα ιδιωτικά παρακλάδια της Νέας Δημοκρατίας επιτέθηκαν σε κορυφαία στελέχη των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης».

Δεν υποτιμώ την αντίσταση που κάνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου- Η χρήση του συναισθήματος πρέπει να εμπεριέχεται στην πολιτική αντιπαράθεση και αξίζει να υιοθετηθεί, από τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.

«Όχι όμως και ο τρόπος της αντιπολίτευσης που επιλέγει και καταλήγει σε τοξικό λόγο και βίαιη λεκτική αντιπαράθεση. Είναι προσωποπαγές κόμμα η Πλεύση Ελευθερίας. Σπανίως και λίγα στελέχη ακούγονται να έχουν δημόσιο λόγο, ούτε και έχω δει κάποια εσωτερική δημοκρατική λειτουργία, όπως έχουν το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, ο ΣΥΤΡΙΖΑ – ΠΣ και η Νέα Αριστερά.
Η υιοθέτηση του συναισθήματος να γίνει με μια έννοια βαθιά πολιτική, υπό το πρίσμα ότι η πολιτική περνά πρώτα μέσα από τις καρδιές και μετά από τα προγράμματα. Να δούμε και τη διάσταση των πολιτικών φαινομένων καθώς αρκετές φορές έχουν εμφανιστεί κόμματα διαμαρτυρίας που είναι χρήσιμα, αλλά δε συγκροτούν όταν φτάσει  η ώρα., την αναγκαία εναλλακτική εξουσίας. Πρέπει να δούμε κάποια μηνύματα που καλό είναι να ενστερνιστεί η δημοκρατική αντιπολίτευση, αλλά και μερικά  άλλα, τα οποία οφείλει η ίδια  να καταλάβει,  από κοινού με όλους όσοι  θέλουμε να προσδιοριζόμαστε ότι ανήκουμε στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή της ευρύτερης  Αριστεράς και Κεντροαριστεράς και έχουμε μεγαλύτερες ιδεολογικές και προγραμματικές δεσμεύσεις από την ιστορική πορεία αυτών των πολιτικών ρευμάτων».

Άλλο πράγμα η αυτόνομη πολιτική των κομμάτων κι άλλο οι παράλληλες πορείες,  όταν χρειάζονται

«Αντιληπτή η πολιτική αυτονομία,  όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει τα κόμματα -όπου μπορούν- να μην συντονίζονται ή αντίθετα, να αποφεύγουν ένα μπουγαδοκαβγά,  που διευκολύνει τον πολιτικό μιθριδατισμό κι ενισχύει την εξουσία Μητσοτάκη».

Πηγή: www.athina984.gr