Σαν 6ευρη επιταγή. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Κοινή διαπίστωση των τελευταίων εβδομάδων είναι ότι με ευθύνη της κυβέρνησης έχει διαμορφωθεί ένα κοκτέιλ λαϊκισμού και ολοκληρωτικής αντίληψης.
Το πρόβλημα δεν φτάνει, ακόμη(;), μέχρι τον αυταρχισμό καθώς το «κράτος» δεν μπορεί, τώρα πια, να εφαρμόσει τόση βία…
Τα στοιχεία αυτά καλλιεργήθηκαν εξ αρχής («επιτελικό κράτος», χρηματοδοτικός έλεγχος της τηλεόρασης, παρακολουθήσεις υπουργών, δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων). Απλώς το «όλο σύστημα» τώρα πήρε διαστάσεις ακριβώς λόγω της πλήρους ανάδυσης του παρακρατικού μηχανισμού παρακολουθήσεων (αρχής γενομένης από την αποκάλυψη της υποκλοπής των επικοινωνιών του Νίκου Ανδρουλάκη κ.α.), αλλά και την ένταση της ακρίβειας η οποία επιχειρείται να κουκουλωθεί με «άρτους και θεάματα»…
Όσο οι «δουλειές» γινόταν outsourcing, με τις οριζόντιες πληρωμές εξ αφορμής της πανδημίας (μη επιστρεπτέες προκαταβολές κ.α.), το predator (που υποτίθεται δεν διαθέτει το κράτος), οι αυξήσεις των τιμών… χρεωνόταν στην αλλοδαπή, ήταν δήθεν αποκλειστικά «εισαγόμενες» (πόλεμος στην Ουκρανία), τα προβλήματα μέχρι τότε έμοιαζαν να ελέγχονται. Λίγοι εξ ημών αναφερόταν στα τεράστια ελλείμματα, κυρίως στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, ότι δεν μπορεί η παραγωγή να στηρίζεται σε εξευτελιστικές αμοιβές από τη μία και σε χαριστικές επιδοτήσεις ή χρηματοδοτήσεις απέναντι…
-Τώρα ,η ακρίβεια έχει ξεφύγει. Έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό. Οι πολίτες κατάλαβαν ότι ο πληθωρισμός δεν είναι (μόνο) εισαγόμενος. Υπάρχουν παράλληλα υψηλοί έμμεσοι φόροι, ολιγοπώλια κ.α. Και από την ακρίβεια το κράτος… κερδοσκοπεί: εισπράττει δυσανάλογα υψηλά έσοδα από τον «κεφαλικό» ΦΠΑ για να δίνει «παροχές», ενώ η κυβέρνηση ελαφρύνει την φορολογία των μερισματούχων…
-Οι αποκαλύψεις για το διευρυμένο σύστημα παρακρατικών υποκλοπών απειλούν να μετατραπούν σε πολιτική χιονοστιβάδα..
Έτσι, τις «χειρουργικές» επεμβάσεις ακολούθησαν οι ατσαλοσύνες των ημερών. Είναι η ώρα για τις ολοκληρωτικές μεθόδους. Κάτι που πάει… mix με τον λαϊκισμό:
1.Εισαγγελείς επιχειρούν να περιορίσουν τις αποκαλύψεις για τις υποκλοπές (cosmote), διατυπώνονται δικαστικές απειλές κατά του Τύπου (σ.σ. με έμμεση αναφορά για ασυλία παρανομούντων επιχειρηματιών-εκδοτών ενόσω εκθείαζαν το κυβερνητικό έργο…). Φυσικά είχαν προηγηθεί οι λίστες κρατικής χρηματοδότησης των ΜΜΕ.
2.Η κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης οδεύει, σχεδόν αποκλειστικά, στους μεγάλους παίχτες (υψηλή τάση ΑΔΜΗΕ, σε όσους έχουν ευχερή τραπεζική πρόσβαση κ.α.).
3.Λόγω της ακρίβειας γίνονται τραγικές οι επιπτώσεις από τον πλήρη έλεγχος της αγοράς εργασίας και την φτωχοποίηση των μισθωτών. Μια μονομερής επιλογή ώστε να υπάρχει «ανταγωνιστικό» πλεονέκτημα δια της εξαθλίωσης των εργαζομένων και όχι δια της αύξησης των επενδύσεων (10ωρη απασχόλησης χωρίς υπερωρίες, μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική με ατομική σύμβαση-εκβιασμό, καθορισμός του βασικού μισθού από το κράτος εν είδει καθεστώτος διατίμησης, μη υπογραφή κλαδικών συμβάσεων εργασίας κ.α.)
4.Δωροεπιταγές σε όσους δεν μπορούν να ψωνίσουν με υιοθέτηση του προτύπου των σούπερ μάρκετ που «δωρίζουν» επιταγές (π.χ. 6-ευρες…) αναλόγως του υψηλού τζίρου στο καρότσι…
5. Από την στιγμή που η ακρίβεια έγινε εσωτερική-κυβερνητική υπόθεση με την παραδοχή του υπουργού Ανάπτυξης ότι θα… γιατρευτεί με το «καλάθι του νοικοκυριού» ήρθε και ξεσάλωσε ο λαϊκισμός. Από τους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ μέχρι την αγορά του Ρέντη και τη «μάχη του τελάρου» με τις κάμερες να ακολουθούν τον Γεωργιάδη…
Λογικό έτσι την σκυτάλη να πάρει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Μην αμφιβάλλετε: η κυβέρνηση είναι θύμα της μονοκρατορίας Μητσοτάκη, της ανάγκης για απόλυτο έλεγχο των κονδυλίων υπό το φόβο λοξοδρόμησης προμηθειών και χρηματοδοτήσεων και πλέον, προεκλογικά, χορεύει στο ρυθμό του Γεωργιάδη…
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι, έστω πρόσκαιρα, η συνταγή του λαϊκισμού είναι… επιτυχής (για την υφαρπαγή της ψήφου παραιτημένων ψηφοφόρων…). Η ζημιά φαίνεται μετά…
Το καλπο-θηρευτικό mix Ολοκληρωτισμού και Λαϊκισμού θα επιβεβαιωθεί στις δημοσκοπήσεις μετά τις γιορτές.
Απέναντι στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, οι οποίες αφορούν πλέον τους ίδιους τους θεσμούς και την παραγωγική υπόσταση της χώρας, απαιτείται λύση με βάση ένα πρόγραμμα διεξόδου και όχι το πρόσωπο (π.χ. του πρωθυπουργού).
Όπως δεν έπεισε ο Μητσοτάκης, ότι δήθεν η ακραία ακρίβεια είναι αποκλειστικά εισαγόμενη και τώρα δημοκοπεί (Δωροεπιταγές, καλάθι νοικοκυριού κ.α.) και δημοσκοπεί (ώστε να βρει «χαραμάδα» υφαρπαγής της ψήφου), έτσι και η εναλλακτική όσων νομίζουν ότι «σολάρουν», δεν αποδίδει. Δεν είναι το πρόσωπο, αλλά οι μελετημένες και αξιόπιστες προτάσεις που θα κερδίσουν.
Πώς θα γίνει σωστά η δουλειά μετράει! Θα βρεθεί εκείνος που θα την κάνει…
Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”