Προοδευτική συνεργασία με πολιτική αυτονομία. Του Γιώργου Μπουλμπασάκου

Στο δημόσιο πολιτικό διάλογο, το τελευταίο διάστημα, κυριαρχεί ένα ερώτημα. Αυτόνομα ή συνεργατικά μπορεί να ανακοπεί η πορεία της Ν.Δ. σε μια τρίτη κυβερνητική θητεία. Ιδιαίτερα για τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης, ως μη όφειλε, λαμβάνει χαρακτήρα αντιπαράθεσης. Απειλεί μάλιστα, να γκρεμίσει τις αναγκαίες συγκλίσεις αν η πολιτική κατάσταση τις απαιτήσει.

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο συγκεκριμένο ερώτημα, πρέπει να αποστασιοποιηθούμε από τα στερεότυπα που παρήγαγε το μεταπολιτευτικό δικομματικό σύστημα.

Η πολιτική αυτονομία καθενός κόμματος είναι δεδομένη, στο βαθμό, που η ύπαρξή του έχει αναφορά στις κοινωνικές ανάγκες και δεν έχει πολιτική συμπληρωματικής δύναμης. Έχουν καθορισμένο προγραμματικό πλαίσιο και φυσικά διεκδικούν την δυνατότητα διακυβέρνησης.

Η συνεργασία των κομμάτων αναφέρεται στον τρόπο που αυτά προωθούν τις πολιτικές τους και φτάνει και στο ζήτημα της κυβερνητικής πρότασης. Εδώ κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τους συσχετισμούς δυνάμεων, την αναγκαιότητα προγραμματικών συγκλείσεων και τις κόκκινες γραμμές που θέτει κάθε πολιτική δύναμη.

Σημαντική κρίνεται και η πολιτική διαδρομή και το ιστορικό βάθος κάθε πολιτικού υποκειμένου ως εχέγγυο αν θέλετε αξιοπιστίας και συνέπειας.

Από την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και από τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα την διαχειρίστηκε, υπάρχει μία άλλη πολιτική πραγματικότητα.

Έχει δημιουργηθεί μια κυρίαρχη κεντροδεξιά πολιτική έκφραση που έχει ενσωματώσει παλαιότερες ακροδεξιές φωνές αλλά επιδιώκει να δορυφοροποιήσει και άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης παρουσιάζονται τρεις δυνατότητες.

Μια περίπτωση, να μπορέσει κάποιο κόμμα να αποκτήσει το πολιτικό μέγεθος που θα λειτουργήσει πρωταγωνιστικά στη δημιουργία αντίπαλου πολιτικού σχεδίου. Θεωρητικά το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής διαθέτει τα πολιτικά εχέγγυα και την δυνατότητα αυτή.

Αυτό προς το παρόν δεν προκύπτει από την σημερινή πραγματικότητα και τις δημοσκοπήσεις. Η Πλεύση Ελευθερίας που σήμερα καρπώνεται την λαϊκή δυσαρέσκεια, δεν αποτελεί κατά την γνώμη μου αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Εδώ δεν θα αντιδικήσω με τις έρευνες της κοινής γνώμης και τους δημοσκόπους. Η ύπαρξη μικρών ενστάσεων δεν αναιρεί την πραγματικότητα.

Η δεύτερη να υπάρξει συνεργασία των υπαρχόντων δυνάμεων στον χώρο της αντιπολίτευσης που έχουν αναφορά στην κεντροαριστερά.

Φυσικά προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη της διαχωριστικής γραμμής με την Δεξιά, που όλη η προοδευτική αντιπολίτευση αποδέχεται.

Το τρίτο, να προκύψει νέο πολιτικό σχήμα από δυνάμεις που έχουν αναφορά στην προοδευτική αντιπολίτευση και θα ενσωματώσει νέες συλλογικότητες και φωνές που δεν «βολεύονται» στην μίζερη πραγματικότητα του σημερινού κυβερνητικού αφηγήματος.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. πρέπει να ηττηθεί.

Το ΠΑΣΟΚ -Κίνημα Αλλαγής με την κοινωνική δικτύωση που διαθέτει και δεν έχασε και στις πιο σκοτεινές μέρες, οφείλει να αντιστοιχηθεί στις κοινωνικές δυνάμεις και στις ανάγκες που το δημιούργησαν.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.dnews.gr