Πορείες, λιτανείες και παρελάσεις. Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΔΗ
Την ώρα που το Εθνικό Σύστημα Υγείας έχει φτάσει στα όρια του και δυστυχώς τα χειρότερα μπορεί να είναι ακόμα μπροστά μας, κάποιοι είχαν το αίτημα να γίνουν οι επετειακές συγκεντρώσεις και πορείες για το Πολυτεχνείο. Δίκαιο; Δίκαιο θα βιαστούν να σου απαντήσουν οι παντός καιρού «ανυποχώρητοι εκφραστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας». Αυτό που θα είχε φυσικά ενδιαφέρον θα ήταν να ακούγαμε τι υποστήριζαν όλοι αυτοί όταν η πολιτεία βρισκόταν αντιμέτωπη την προηγούμενη άνοιξη –εν μέσω του πρώτου κύματος πανδημίας- με το παράλογο αίτημα των ιερωμένων της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας να λειτουργήσουν οι εκκλησίες την Μεγάλη Εβδομάδα, να γίνει περιφορά επιταφίου την Μ. Παρασκευή και να γίνει η θεία κοινωνία με το ίδιο σκεύος για όλους την ανάσταση. Ή με την σπουδή κάποιων -ακροδεξιών κυρίως- να οργανώσουν τοπικές παρελάσεις την 28η Οκτωβρίου με πρόσχημα έναν αγοραίο υπερπατριωτισμό.
Κοιτώντας πίσω, μόνο τυχαίο δεν ήταν τελικά το γεγονός ότι η μοναδική από τους πολιτικούς αρχηγούς που άσκησε στη Βουλή έντονη κριτική στην απραξία της κυβέρνησης σχετικά με τις εικόνες συνωστισμού των πιστών που παρατηρήθηκαν στις εκκλησίες της Θεσσαλονίκης για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου ήταν η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής κ. Γεννηματά. Ίσως λοιπόν η αφωνία των υπόλοιπων αρχηγών της αντιπολίτευσης για το θέμα προεικόνιζε την στάση που επρόκειτο να υιοθετήσουν λίγες ημέρες μετά σχετικά με τις πορείες του Πολυτεχνείου.
Ο κ. Μητσοτάκης, για τους δικούς του προφανείς λόγους, επέλεξε να φέρει το θέμα των συγκεντρώσεων στην Βουλή και να πυροδοτήσει γεγονότα που ωφελούν την επικοινωνιακή και πολιτική του ατζέντα. Για να ενισχύσει την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» με χιλιάδες αστυνομικούς στο δρόμο και αύρες σε παράταξη. Για να τονώσει το ηθικό ενός δεξιού ακροατηρίου που βλέποντας την πανδημία να καλπάζει και την κυβέρνηση να αποτυγχάνει σε όλα τα μέτωπα, έπρεπε να «ταϊστεί» με έναν αναχρονιστικό αντί-αριστερό λόγο. Και από την άλλη μεριά, μια αντιπολίτευση (ΣΥΖΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΜΕΡΑ25) που αρνείται να απεμπολήσει την επετειακή της τονωτική ένεση αγωνιστικού φρονήματος. Που βλέπει τον ανοιξιάτικο παραλογισμό της Εκκλησίας αλλά εθελοτυφλεί μπροστά στον δημόσιο κίνδυνο που εγκυμονεί ο συνωστισμός χιλιάδων ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Και για να μην μπερδεύονται τα πράγματα. Άλλο μια επετειακή συγκέντρωση που λειτουργεί στο επίπεδο του συμβολικού -η οποία υπό κανονικές συνθήκες πρέπει να πραγματοποιείται ανεμπόδιστα- και άλλο η συγκέντρωση που επιβάλλεται από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και την ιστορική συγκυρία. Διότι η συγκέντρωση έξω από το εφετείο την ημέρα της απόφασης της δίκης της Χρυσής Αυγής ήταν η ιστορική απάντηση των Ελλήνων πολιτών απέναντι στον φασισμό και ως εκ τούτου ήταν αναγκαία. Όπως επίσης άλλο ήταν και η επιβεβλημένη συγκέντρωση των Γάλλων πολιτών με αφορμή τον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό του καθηγητή στο Παρίσι, ως απάντηση απέναντι στην θρησκευτική τρομοκρατία. Ακόμα και οι συγκεντρώσεις των οπαδών του δημοκρατικού κόμματος το βράδυ των αμερικάνικων εκλογών ήταν δικαιολογημένες προκειμένου να προστατευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα απέναντι στις εντελώς αντιδημοκρατικές διαθέσεις των ακροδεξιών και των λαϊκιστών.
Τελικά η υπευθυνότητα είναι δύσκολο πράγμα.
Δημοσίευση από “thecaller.gr”
