Ποιος θα… εμβολιάσει τους νέους; Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Μέσα στην πανδημία, μετά την καραντίνα όλα έχουν αλλάξει. Εκτός από τον ιό που φαίνεται, απλώς, να έχει μεταλλαχθεί… Πλέον έχουμε μια νέα «κανονικότητα» η οποία πόρρω απέχει από τις συνήθειες του 2019.

Όπως και οι μεταμνημονιακές συνθήκες μοιάζει να απέχουν έτη φωτός από την ευδαιμονία του 2008…

Σε αυτή την δίχρονη υγειονομική κρίση (σ.σ. που συνεχίζεται με τον κίνδυνο να υποτροπιάσει), έγιναν πολλές υποδόριες αλλαγές, αν και όχι σπάνια με πολύ θόρυβο, έχουν καθιερωθεί νέες καινοφανείς πρακτικές και εδραιωθεί παλαιές δοξασίες που θεωρούνται ξεπερασμένες στον αναπτυγμένο κόσμο.

Ωστόσο, αυτό που αποτελεί τον «κανόνα» είναι η παγίωση των ελληνικής συνήθειας, να μην διδασκόμαστε από τα παθήματά μας, να μην σχεδιάζουμε εγκαίρως, να μην βλέπουμε τους νέους και το μέλλον.

Γι΄αυτό και μια, πιθανή, μετάλλαξη και επανεμφάνιση της πανδημίας θα έχει πολλαπλασιαστικά αρνητικά αποτελέσματα. Πλέον δεν θα μπορούμε να κάνουμε μια νέα καραντίνα, γιατί η προηγούμενη δεν εφαρμόστηκε και, άρα, απέτυχε. Γιατί τα χρήματα τελείωσαν και άλλα δανεικά δεν «έχει λαμβάνειν» το δύσμοιρο κράτος. Γιατί το «σύστημα» δεν αντέχει μια γενικευμένη αμφισβήτηση…

…Συμβολαιακός καπιταλισμός

Με αποτέλεσμα, να μην υπάρχει κοινωνικός μπούσουλας, αναπτυξιακό πρόταγμα, σχέδιο για την χώρα.

Ορισμένα στοιχεία:

-Βγαίνουμε από ένα εξάμηνο καραντίνας με περισσότερες αβεβαιότητες απ’ όσες όταν μπήκαμε. Έχουμε τα ίδια λεωφορεία για αστικές μετακινήσεις, τα ίδια πολυάριθμα τμήματα μαθητών στα σχολεία (τα οποία θα έχουμε και τον Σεπτέμβριο).

-Η δημόσια υγεία έχει υποβαθμιστεί (χρόνια ή έκτακτα περιστατικά δεν εμφανίζονται στις δημόσιες δομές νοσηλεία), καθώς τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε… μονοαναφορικά (covid).

-Το δημόσιο αποβάλει σκανδαλωδώς το μετοχικό του χαρτοφυλάκιο του (δες περίπτωση Πειραιώς) με τεράστιο ταμειακό κόστος για τον φορολογούμενο, ενόσω το ιδιωτικό χρέος μένει αναλλοίωτο (τα «κόκκινα» δάνεια έχουν μεταφερθεί αυτούσιο στα Fund). Το πρόβλημα παραμένει επιδεινούμενο, οι μέτοχοι ξεσαλώνουν.

-Το διαθέσιμο εισόδημα συνεχίζει να μειώνεται. Μετά την αναστολή των συμβάσεων και το επίδομα των 534 ευρώ, ελλοχεύει ο κίνδυνος των απολύσεων (χωρίς δικαίωμα επαναπρόσληψης), ενώ μειώνεται η δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας λόγω 10ωρης απασχόλησης των ήδη εργαζομένων (διευθέτηση).

-Τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης κινδυνεύουν να διοχετευτούν, σε υπερβολικό ποσοστό, σε μεγάλες ιδιωτικές ενδύσεις παραγωγής ρεύματος με αποκλειστική σύμβαση και εγγυημένη τιμή εις το διηνεκές με το δημόσιο (ΔΕΗ), χωρίς τον παραμικρό ανταγωνισμό. Εισάγεται έτσι ένας ιδιότυπος… συμβολαιακός καπιταλισμός.

-Ο τουρισμός, από ταμειακή ευλογία, αναμένεται και φέτος, για δεύτερη χρονιά, να αποδειχτεί διπλή παγίδα: χαμηλές εισπράξεις, μια ακόμη παρενέργεια του αποτυχημένου lockdown, και αφορμή για υγειονομική παλινδρόμηση.

-Υπάρχει διάχυτη βία, είτε πρόκειται για τις επαναλαμβανόμενες δολοφονίες μαφιόζικου στιλ και ληστείες μετά φόνων, είτε αφορά την καθημερινότητα. Η κοινωνική τριβή, η συνάθροιση, η μετακίνηση χαρακτηρίζεται από συγκεκαλυμμένη βία (λεωφορεία, δρόμοι, ουρές κ.λπ.), έτοιμη να μετατραπεί όχι σε πολιτική απείθεια (κάτι που ίσως θα ήταν αναμενόμενο), αλλά, δυστυχώς, σε κοινωνικό εμφύλιο.

Οικονομικός και κοινωνικός έλεγχος…

Οι διαγραφόμενες αυτές, άκρως ανησυχητικές για το μέλλον της χώρας, εξελίξεις δεν προκύπτουν σαν φυσικά φαινόμενα. Είναι ευκαιριακές (δηλαδή κομματικές) και οικονομικές επιλογές του Μαξίμου.

α/ Οι αντιπαροχές για τους σκληρά εργαζόμενους στην υγεία δεν έχουν θεσμικό χαρακτήρα (ένταξη των νοσηλευτριών/ων στα βαρέα και ανθυγιεινά), αλλά ευκαιριακά επιδόματα προεκλογικής στόχευσης.

β/ Οι μέσης και χαμηλής εξειδίκευσης εργαζόμενοι δεν οδηγούνται στην κατάρτιση, παρά καλούνται να εργαστούν σαν χαμηλόμισθοι εργάτες για την έξοδο από την οικονομική καχεξία, χωρίς διάχυση του οφέλους, χωρίς να αλλάζει το παραγωγικό μοντέλο, χωρίς πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην κοινωνία.

γ/Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, κυρίως εμπορικού χαρακτήρα ή παροχής υπηρεσιών, συνεχώς θα περιθωριοποιούνται και, ο μη γένοιτο, μια υγειονομική παλινδρόμηση θα προκαλέσει τεράστια έξοδο από την επιχειρηματικότητα και διάλυση της μεσαίας τάξης.

Ο πρωθυπουργός, στοχευόμενα και υπολογισμένα, καλλιεργεί την προσωρινότητα στην καθημερινότητα και το ευκαιριακό στην οικονομία. Ώστε ο ίδιος να είναι χρήσιμος (εάν όχι… αποτελεσματικός). Ουσιαστικά, κρατάει όμηρο την κοινωνία έως ότου διευθετήσει τα φαραωνικά σχέδια των μεγάλων άπαικτων στην οικονομία με κοινοτική χρηματοδότηση. Μέχρι να διευθετήσει τα του εκλογικού κύκλου (απλή αναλογική, δεύτερη θητεία). Τότε που το διαμορφούμενο οικονομικό-ολιγαρχικό σκηνικό θα ανατροφοδοτείται.

Ο κ.Μητσοτάκης, αφενός δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις τεράστιες αλλαγές που έχουν εκκινήσει στα δημόσια οικονομικά στην Αμερική και αφετέρου αδιαφορεί για το υψηλό χρέος, που έγινε δυσθεώρητο μέσα στην κρίση, και δεν μας επιτρέπουν έναν αναπτυξιακό-κοινωνικό σχεδιασμό. Ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, όλοι οι πρόδρομοι δείκτες δείχνουν ότι οι σωρευμένες κοινωνικές δυνάμεις πυροδοτούν ένα νέο πολιτικό κύκλο στην Ευρώπη. Ο οποίος, αν δεν ανοίξει και εδώ, θα ξεσπάσει σε ένα κύκλο κοινωνικής έντασης . Όπου θα συγχέεται με την βία που εκκολάπτει η απομόνωση και η έλλειψη προοπτικής.

Αν υπάρχει ένα μήνυμα από το αδικαιολόγητα (ως μη εφαρμοζόμενο) μακρόσυρτο lockdown είναι ότι οι καθολικές-γενικές απαγορεύσεις κατέπεσαν. Η ΝΔ δοκίμασε μακρόσυρτη ομοιομορφία και ηττήθηκε… Τώρα, μετά την διπλή (οικονομική και υγειονομική) υπερδεκαετή κρίση, μήπως έχει κανείς να πει κάτι στους νέους; Έχει, μήπως, καμία ιδέα πως θα εμβολιαστούν… κοινωνικο-οικονομικά; Να αποκτήσουν έτσι αισιοδοξία; Πώς θα πάνε να ψηφίσουν; Γιατί δεν τους δίνουμε προοπτική και μας έχουν επιστρέψει τα εκλογικά βιβλιάρια…

Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”