Περί τζίρου σκιάς…Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΪΝΤΑΣΗ

Ποιά είναι η επίπτωση του μένω σπίτι για έναν ελεύθερο επαγγελματία;
Ας υποθέσουμε ότι ένας επαγγελματίας έχει τζίρο ύψους 20.000 ευρώ το χρόνο, ήτοι 1666 ευρώ το μήνα. Από αυτά τα έξοδα λειτουργίας του γραφείου του (μαζί με την υποχρεωτική ασφάλιση- χαμηλότερη κατηγορία) είναι περίπου 670 ευρώ.
Έτσι όταν ο τζίρος του είναι πλήρης, τότε ο ελεύθερος επαγγελματίας θα καλύπτει τα έξοδα γραφείου του και θα έχει ένα υπόλοιπο 996,60 ευρώ για την κάλυψη των οικογενειακών του αναγκών (ήτοι, , φόρο εισοδήματος και ενφια ενοίκιο σπιτιού, ρεύμα, τηλέφωνο κάποιο δάνειο, σουπερ μάρκετ κ.ο.κ.)
Αυτά φαίνονται στην πρώτη κάθετη στήλη.

Τώρα ας υπολογίσουμε την κατάσταση, την εποχή του κάθομαι σπίτι: η κυβέρνηση αναφέρει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα έχουν κάποια μείωση στο ενοίκιό τους κατά 40% και έκπτωση στην ασφάλισή τους κατά 25% (αν πληρώσουν εμπρόθεσμα), για τον χρόνο που η κρίση υπάρχει. Τα έξοδα λοιπόν μειώνονται από 670 ευρώ σε 515 ευρώ. ‘Ομως μειώνεται και ο τζίρος, με αποτέλεσμα όταν μειώνεται ο τζίρος κατά 70% να αγγίζει το “νεκρό σημείο” της επιχείρησης, ήτοι όταν τα έσοδα είναι ίσα με τα έξοδα. Αυτό σημαίνει ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας, δεν έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί στις οικογενειακές – προσωπικές του ανάγκες, ήτοι αν κρατήσει την επιχείρησή του, πρέπει να πεινάσει και να χρεωθεί (βλέπε την δεύτερη κάθετη στήλη, όπου το υπόλοιπο αντιστοιχεί σε μόλις 15,8 ευρώ).
Η πραγματικότητα όμως ανταποκρίνεται στην τρίτη κάθετη στήλη. Όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες σήμερα έχουν τζίρο που δεν ξεπερνάει το 10% του κανονικού τζίρου. Οι λόγοι είναι προφανείς και δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε περαιτέρω. Οι κυριότεροι έγκεινται στο γεγονός ότι η αγορά έχει παύσει να ζητάει υπηρεσίες και προϊόντα και έχει παύσει να παράγει. Στην περίπτωση αυτή, ο ελεύθερος επαγγελματίας, όχι μόνο δεν έχει κανένα κέρδος από την επιχείρησή του, αλλά είναι υποχρεωμένος να πληρώνει και το ποσό των 349 ευρώ το μήνα, προκειμένου να την συντηρήσει. Και βέβαια δεν έχει ο ίδιος καμία δυνατότητα να ανταποκριθεί στις προσωπικές – οικογενειακές του υποχρεώσεις.
Σε αυτήν την κατάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, πρότεινε οι ελεύθεροι επαγγελματίες να λάβουν επιχορήγηση 600 ευρώ, προκειμένου να αποκτήσουν ψηφιακές δεξιότητες με επιμόρφωση 100 ωρών.
Το μεγάλο ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα επανέλθει ο τζίρος με την απόκτηση αυτών των δεξιοτήτων, που ήδη οι επαγγελματίες έχουν; Από την άλλη δεν γνωρίζουμε αν αυτές τις δεξιότητες, τις έχει και το καταναλωτικό κοινό, προκειμένου να μπορούν να εφαρμοστούν. Π.χ. σε κάποιο ορεινό χωριό των Ραδοβυζίων, ο αγρότης μπορεί να συνδεθεί με το ίντερνετ προκειμένου να επικοινωνήσει με τον ελεύθερο επαγγελματία. Αλλά και στην άλλη γωνία της τριγωνικής σχέσης: έχει το δημόσιο την ψηφιακή υποδομή, να μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες ψηφιακές δεξιότητες των πολιτών του;
Οι ερωτήσεις πολλές, ο χρόνος περνάει, οι ελεύθεροι (πολιορκημένοι) επαγγελματίες κάθε μήνα μπαίνουν και πιο βαθιά στο πηγάδι της υπερχρέωσης και αποτέλεσμα δεν υπάρχει…
Να επισημάνουμε ότι στο ίδιο καζάνι βράζουν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες:δικηγόροι, μηχανικοί, λογιστές, σύμβουλοι επιχειρήσεων, οικονομολόγοι, διαιτολόγοι, γυμναστές, εκπαιδευτικοί και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Η οικονομία, μπορεί να είναι αυστηρή, είναι όμως αληθής: και εδώ είναι πασιφανές ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει…