Ο λαϊκός θυμός και οι βραχείες κυβερνητικές θητείες. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Η κίνηση στα Σούπερ Μάρκετ είναι μειωμένη έως και 30%. Ωστόσο, όσοι ψωνίζουν γεμίζουν μεγαλύτερα καλάθια (ηλιέλαιο, ζυμαρικά, αλεύρι κ.α.). Εν τέλει, τα χρήματα που κατατίθενται στα ταμία των Σούπερ Μάρκετ είναι περισσότερα σε σχέση με την πολύ καλή (λόγω πανδημίας και lockdown) διετία του 2020-21. Ο αυξημένος τζίρος είναι αποτέλεσμα κυρίως των μεγάλων ανατιμήσεων και του υψηλού περιθωρίου κέρδους.

Στα εμπορικά η πτώση της κίνησης αφορά πρωτίστως τα καταστήματα με φτηνά-λαϊκά είδη και πολύ λιγότερο τα mall και τις επώνυμες μάρκες.

Τελικά, μαθαίνει κανείς περισσότερες πληροφορίες από την αγορά, παρά από τα στοιχεία του προϋπολογισμού, την Στατιστική Υπηρεσία και την Τράπεζα Ελλάδας ταυτόχρονα…

Η (οικονομική και υγειονομική) κρίση δημιούργησε τεράστιες ανισότητες. Οι κρατικές παρεμβάσεις (επιστρεπτέες κ.α.) αύξησαν τη ρευστότητα πιέζοντας προς τα πάνω τις τιμές. Η μισθολογική πολιτική («πάγωμα» των αμοιβών εδώ και δέκα χρόνια μετά την ονομαστική μείωση του 25% το 2012) καταρράκωσε το διαθέσιμο εισόδημα.

Αποτέλεσμα: ακόμη και εάν στόχευαν στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, οι απαράδεκτα χαμηλές αμοιβές δεν στήριξαν τις (ελληνικές) επιχειρήσεις. Και οι κρατικές ενισχύσεις δημιούργησαν στρεβλώσεις.

Ενισχύσεις και στρεβλώσεις

Ας το κωδικοποιήσουμε:

-Η χαμηλή κίνηση στην αγορά, αποτέλεσμα των «παγωμένων» αποδοχών και του ηλεκτροσόκ των λογαριασμών, πρωτίστως έπληξαν τα φθηνότερα ελληνικά προϊόντα που κατανάλωναν τα λαϊκά στρώματα.

-Το πλουσιότερο 10% δαπανά προκλητικά συνδαυλίζοντας τον πληθωρισμό (παράλληλα με την «σπασμένη» εφοδιαστική αλυσίδα και τις στρεβλώσεις στην τιμολόγηση του ρεύματος).

-Η επιδότηση των νοικοκυριών προς τις επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγωγής με Φυσικό Αέριο (πληρωμή συνολικά του παραγόμενου ρεύματος σε… πολεμικές τιμές, έστω και εάν προέρχεται π.χ. από υδατοπτώσεις που έχουν μηδαμινό κόστος), αφαίμαξαν το λαϊκό εισόδημα.

Οι επιπτώσεις είναι καταστροφικές σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα. Ο καταναλωτής πρώτα πληρώνει, όσο και όταν πληρώνει, το ρεύμα και μετά στρέφεται στα τρόφιμα. Σπάνια πάει στα εμπορικά…

Άραγε δεν είναι μόνο η τρωθείσα εφοδιαστική αλυσίδα, ο πόλεμος ή οι εισοδηματικές ακρότητες που έχουν πυροδοτήσει το φετινό ολοκαύτωμα των νοικοκυριών. Νομίζω ότι πρέπει να εντοπίσουμε και δύο κυβερνητικές αποφάσεις, με ισχυρό ιδεολογικό αποτύπωμα:

α/το πάγωμα μισθών-μη αναπλήρωση διαθέσιμου εισοδήματος λόγω των απωλειών από την ακραία ακρίβεια,

β/ την επιδότηση παράλληλα από τα νοικοκυριά της ηλεκτροπαραγωγής με μεταβατικό-βρόμικο καύσιμο.

Πρόκειται για δύο καταστροφικές αποφάσεις για την κοινωνία (φτωχοποίηση) και την οικονομία (βγήκε από το παιχνίδι η μικρή και μέση εγχώρια παραγωγή). Αυτές οι επιλογές δεν αποτελούσαν μονόδρομο…

Η (ιδεολογικά) άφρονα και (διαχειριστικά) καταστροφική αυτή πολιτική ξεπέρασε κάθε επίπεδο και αυτό αποτυπώνεται με μελανά σημάδια και στις δημοσκοπήσεις. (Οι οποίες, ας σημειωθεί, επέδειξαν πρωτοφανή άρνηση στο να ενσωματώσουν τέτοια ευρήματα. Δεν υπήρχαν; δεν τα πίστευαν; Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει πολιτικο-μεθοδολογικό κενό…)

Ανανέωση και όχι ανακύκλωση

Μπροστά την στοχοποίηση της κυβέρνησής του ο κ.Μητσοτάκης εμφανίζεται αποφασισμένος να κάνει το επόμενο βήμα, μετά την κατασπατάληση των 45 δις της πανδημίας χωρίς αποτελέσματα. Το οποίο θα είναι και η κομματική προετοιμασία για τις εκλογές:

Τη χρήση του «μαξιλαριού» των 35 δις, στο βαθμό που δυσκολευόμαστε να βγούμε στις αγορές (καθώς χρωστάμε ήδη πολλά -200% του ΑΕΠ- και τα επιτόκια ανεβαίνουν επικίνδυνα…). Όμως ο θυμός δεν καλμάρεται εύκολα. Η «σφαίρα» της λαϊκής δυσαρέσκειας έχει φύγει από την «κάννη» των πολιτών. Οι έκτακτες παροχές και το πρόσκαιρο «κούρεμα» των λογαριασμών ρεύματος για γρήγορες εκλογές, θα εκληφθεί σαν μια ακόμη κοροϊδία: «Άρα είχατε και δεν δίνατε νωρίτερα…».

Στην ισχυρή αποδοκιμασία της κυβέρνησης συνηγορεί και η πρόσφατη ταραχώδη ιστορία:

Από το 2009 και μετά καμία κυβέρνηση δεν ολοκλήρωσε τη θητεία της, ουδείς πρωθυπουργός ξεπέρασε την τετραετία. Άρα οι διαδοχικές κρίσεις συσσωρεύουν θυμό και το θέμα (της ανανέωσης και όχι της ανακύκλωσης) των προσώπων καθίσταται μείζον… Όχι μόνο για την προοπτική του τόπου, αλλά σαφώς και για την ευστάθεια του συστήματος…

Η δε επιλογή για την αντικατάσταση των φθαρμένων προσώπων και μονομερών επιλογών καθίσταται όλο και πιο αυστηρή (μετά τις απογοητεύσεις των προηγουμένων ετών).

Δημοσίευση από “ieidiseies.gr”