Ο δικαιολογημένος θυμός, η αναμενόμενη αλλαγή και ο κίνδυνος «πολιτικής κρίσης». Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Αναμφισβήτητα η τραγωδία των Τεμπών άλλαξε όχι μόνο τον προεκλογικό ρου, αλλά τροποποίησε την συνολική ματιά των πολιτών απέναντι σε ένα κυνικό και αυτοαναφορικό κομματικό σύστημα.

Ως προς τη σημερινή κυβέρνηση υπάρχουν και καθαρές υποκειμενικές ποινικές ευθύνες για το δυστύχημα. Όπως η κυκλοφορία ανασφάλιστων τρένων, το ρουσφέτι του Σταθμάρχη, η παράκαμψη της Αρχής Διαφάνειας που προειδοποιούσε από το 2021 για τα προβλήματα ασφάλειας στο σιδηρόδρομο, ο ανταγωνισμός προμηθειών που είχε καθηλώσει το σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου της κυκλοφορίας. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι για την συντηρητική παράταξη προέχει όλων η αναπαραγωγή, ο οικογενειακή ευμάρεια και διαδοχή, η διαιώνισή της.

Ειδικά όταν ο πρωθυπουργός λέγεται Μητσοτάκης και ο αρμόδιος υπουργός (Υποδομών;) Καραμανλής.

Του τραγικού γεγονότος όμως είχαν προηγηθεί:

α/ Οι παρακρατικές μέθοδοι του πρωθυπουργικού γραφείου και οι υποκλοπές που κατέστρεψαν το εκσυγχρονιστικό-ευρωπαϊκό λούστρο που μεθοδευμένα φιλοτεχνούσε το Μαξίμου.

β/Η αύξηση των καταθέσεων (των ολίγων) με τα άτοκα δάνεια, τις μη επιστρεπτέες προκαταβολές, τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης με την ταυτόχρονη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και της μισής αμοιβής.

γ/Το τσουνάμι της ακρίβειας, ενόσω τα ολιγοπώλια κατέγραφαν πληθωριστικά υπερκέρδη. Τα οποία μεταφράστηκαν σε πολυτελή αυτοκίνητα και ακριβά ακίνητα…

Είναι ακριβώς το σαράκι της οικονομίας που ενόσω κατατρώει την κοινωνική συνοχή, αποσταθεροποιεί την κυβέρνηση. Πλέον η διογκούμενη αδικία είναι κοντά στο να ταρακουνήσει και το «αυτάρκες» και υπεροπτικό κομματικό σύστημα των κλεμμένων αυτοδυναμιών…

Κακά τα ψέματα: τα οικονομικά «συμβάντα» σημαδεύουν την πολιτική επιλογή (ή την καταδίκη).

Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έπεσε από τις τηλεοπτικές άδειες, τον βυσσοδομούντα Παπαγγελόπουλο ή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Από την (ασφαλιστική) υπερφορολόγηση της μεσαίων στρωμάτων κατέρρευσε.

Και η ΝΔ επέκτεινε το φοροξεφλούδισμα προς τα κάτω. Στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού μέσω των έμμεσων φόρων.

Κερδισμένοι μέτοχοι και εφορία

Παρά την πτώση των αγορών στα τρόφιμα, αυξήθηκα ο τζίρος στα Σούπερ Μάρκετ λόγω ακραίων ανατιμήσεων. Κερδισμένοι από αυτή την επισιτιστική κρίση είναι οι μέτοχοι με τα υπερκέρδη και οι… φορολογικές αρχές: Άλλο είναι να εισπράττει το κράτος ΦΠΑ 24% σε αγαθά αρχικής αξίας π.χ. 100 ευρώ (έσοδα 24 ευρώ) και εντελώς διαφορετικά είναι τα έσοδα σε ένα προϊόν που έφθασε στα 150 ευρώ αρχική τιμή (οπότε εισπράττει 36 ευρώ, αυξημένα κατά 50% έσοδα). Συν 5 δισ. Ευρώ το 2022

Και αυτή η φορο-σπέκουλα πυροδοτεί τις ανατίμησης. Το ανατιμητικό σπιράλ της ακρίβειας που προκαλεί το καθοδικό ρεύμα της φτωχοποίησης…

Έρχονται, ακολούθως, οι αναπροσαρμογές σε μισθούς και συντάξεις (έστω στο 60% που έλαβε, τελικά, την αύξηση του 7,75%), αλλά αυξάνουν το φόρο φυσικών προσώπων γιατί δεν τιμαριθμοποιήθηκε η φορολογική κλίμακα.

-Φορολογείται για πρώτη φορά ο βασικός-κατώτατος μισθός των 780 ευρώ (667 καθαρά).

-Οι συνταξιούχοι εξακολουθούν και πληρώνουν φόρο 22% πάνω από 10.000 ευρώ το χρόνο, συν την Εισφορά Αλληλεγγύης (ΕΑΣ).

Ούτε αποπληθωρίστηκε η φορολογική κλίμακα, ούτε αναπροσαρμόστηκαν τα όρια επιβολής της ΕΑΣ.

Φόρος… ονομαστικών αξιών

Τα νοικοκυριά δεν συμπιέζονται μόνο από τις επίπτωσης του πολέμου στην Ουκρανία, Επιβαρύνονται επίσης από τις μεγαλύτερος ονομαστικές αξίες επί των οποίων πληρώνουν ΦΠΑ (στις προμήθειες) και φόρο μισθωτών υπηρεσιών (στις αποδοχές)!

Ενώ την ίδια στιγμή μεταβιβάζονται αφορολόγητες περιουσίες έως 4,8 εκ. ευρώ (από 800.00 ευρώ ανά γονέα και παππού/γιαγιά), καταργήθηκε ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ για τις μεγάλες περιουσίες, περιορίστηκε στο εξευτελιστικό 5% ο φόρος στα διανεμόμενα κέρδη.

Άρα, εκτός από την αναπαραγωγή ορισμένων πολιτικών οικογενειών, η παρούσα διακυβέρνηση κήδεται για τον πλούτο της ανώτερης εισοδηματικής τάξης.

Η ακρίβεια και φοροεπιδρομή συσσώρευσαν οικονομικό πόνο. Που βγήκε με θυμό μετά την τραγωδία στα Τέμπη.

Κανείς μετά από αυτά δεν μπορεί να πορεύεται ανέμελα στις μαργαριταρένιες εξοχές της 21ης Μαΐου. Πόσο μάλιστα να εκβιάσει «αυτοδυναμία».

Η Αλλαγή στα πεπραγμένα δεν είναι χρήσιμη μόνο σαν εκτόνωση. Η συσσωρευμένη πίεση απαιτεί αλλαγή τόσο στο μοντέλο όσο και στις (νέες) προτεραιότητες. Που εάν δεν πραγματωθούν τώρα θα σέρνονται σαν δήθεν «πολιτική κρίση» κατά τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις: διπλές(;) εθνικές εκλογές, Δημοτικές και Περιφερειακές τον Οκτώβριο, ευρωεκλογές σε ένα χρόνο (Μάιος 2024).

Οπότε κινδυνεύουν να σαρωθούν όλα.

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”