Ο διαρκής θάνατος των προοδευτικών ιδεών. Του Γιώργου Σιακαντάρη

Όλο και περισσότερο περιστατικά από την πολιτική ζωή, αλλά και τη «ζωή» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με κάνουν να προβληματίζομαι για το αν ζει ακόμη ο κόσμος των προοδευτικών ιδεών. Στην ημερίδα των Τομέων Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ο Γραμματέας του Τομέα Οικονομικών είπε το αμίμητο για σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της χρυσής τριακονταετίας: «Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής μας». Είπε δηλαδή αυτό που από τη δεκαετία του 1980 έως το 2020 και την πανδημία έλεγαν η Θάτσερ, ο Ρέηγκαν, ο Σόιμπλε και ο Ντάιζελμπλουμ. Όλα όσα έκαναν τον Τομά Πικετί να μιλά για μια βραχμανική Αριστερά των εύπορων μεσαίων τάξεων και των μορφωμένων. Ο δε Γραμματέας του Τομέα Ανάπτυξης και Επενδύσεων ούτε μια στιγμή δεν αναφέρθηκε στην προτεραιότητα που έδινε η σοσιαλδημοκρατία στο Κράτος Πρόνοιας ως προϋπόθεση της ανάπτυξης και όχι το αντίθετο, όπως πρεσβεύει η σημερινή ηττημένη σοσιαλδημοκρατία. Είπαν δηλαδή ό,τι λέει και ο πρωθυπουργός μας. Και μετά διαμαρτύρονται, όταν τους εξομοιώνουν με τη ΝΔ στα ουσιώδη θέματα.

Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Σε μια μικρή «δημοσκόπηση» που έκανα επιτόπου ούτε ΕΝΑΣ/ΜΙΑ δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της αναφοράς στη «δημοσιονομική πειθαρχία». Αλλά και όταν το επισήμανα, ούτε ένας/μια δεν συνερίστηκε την «απορία» μου, για το αν κάτι τέτοιο έχει θέση σ’ ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Όλοι και όλες διαγκωνίζονται για το αν είναι «σοσιαλδημοκράτες» ή «σοσιαλιστές και δημοκράτες» ή ακόμη και «πραγματικοί αριστεροί», αλλά δεν έδειξαν να έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο για την πορεία της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας και των σημερινών δημοκρατιών. Μπορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να κλείνουν σ’ όλες τις πτώσεις το Επινέ, το Μπαντ Γκόντεσμπεργκ ακόμη και το Πρόγραμμα της Ερφούρτης του 1891, αλλά ως εκεί. Και γι’ αυτό φταίνε βεβαίως όλες οι εκάστοτε ηγεσίες που αδιαφορούν να ανοίξουν τη συζήτηση για τις ιδέες, αλλά φταίει και τ’ ότι ζούμε σε μια κοινωνία που δεν αγοράζει ιδέες και δεν διαβάζει βιβλία. Που τώρα να βρεθούν δέκα ευρώ για τέτοια βιβλία; Τον Νοέμβριο με την επιδότηση του ενοικίου, ίσως.

Ο θάνατος των ιδεών αφορά όμως και την ίδια τη διανόηση. Αξιόλογοι συγγραφείς εκστασιάστηκαν με τη θλιβερή και στημένη – σίγουρα όχι από τον ίδιο τον Πάπα- φωτογραφία των τριμμένων υποδημάτων που τού είχαν φορέσει στο φέρετρο του. Νόμιζαν πως αυτό τόνιζε την ταπεινότητα του και όχι ένα επικοινωνιακό παιγνίδι που η παπική εκκλησία πήγε και έστησε πάνω στη δική του πραγματική ταπεινότητα. Άλλοι πάλι συγγραφείς στάζουν μέλι για την «ηθική» Αριστερά που δεν λερώνει τα χέρια της με την εξουσία και στάζουν χολή όταν αυτή η Αριστερά επιδιώκει να κυβερνήσει. Ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία ενθουσιάζεται κι με αυτούς που παρουσιάζουν εκπομπές τουριστικής περιήγησης, οι οποίοι για τις «εκτροπές» ορισμένων νέων ισχυρίζονται πως φταίει «η γενιά του Πολυτεχνείου» και οι γονείς και όχι ο καταναλωτισμός και η ατομική ιδιοτέλεια που εκπέμπεται από αυτές ακριβώς τις εκπομπές.

Τελικά έχουμε ανάγκη άλλων αποδείξεων πως οι προοδευτικές ιδέες έχουν πεθάνει; Να δούμε, αν θα αναστηθούν.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.dnews.gr