Οικονομία, φορολογικοί συντελεστές και άλλοι δράκοι προς τις κάλπες, Της ΜΑΡΙΖΕΤΑΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Ο δρόμος προς την 25η Ιουνίου φαίνεται ότι θα διεξαχθεί με κύριο επίδικο, την οικονομία και τον προγραμματικό σχεδιασμό των κομμάτων. Αν οι κάλπες της 21ης Μάιου έδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι ο κύκλος της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης για την Ελλάδα έκλεισε, οι νέες εκλογές οφείλουν να αφορούν την πορεία της χώρας προς τα εμπρός, προς την δίκαιη και πράσινη ανάπτυξη.

Η συζήτηση για το φορολογικό σύστημα, βρίσκεται στον πυρήνα των κομματικών προγραμμάτων, γιατί επί της ουσίας καθρεφτίζει το ιδεολογικό πρόσημο και την στόχευση τους. Πως κατανέμονται τα φορολογικά βάρη, ποιοι πληρώνουν περισσότερα, ποιο το μείγμα άμεσων και έμμεσων φόρων και προς τα που κατευθύνονται τα έσοδα από την φορολογία, τι είδους παροχές απολαμβάνουν οι πολίτες με τις φορολογικές τους εισφορές.

Ένα σύγχρονο κεντροαριστερό πρόγραμμα, οφείλει να σχεδιάσει επαρκώς και εξαντλητικά την επίλυση των στρεβλώσεων του ελληνικού φορολογικού συστήματος. Η επίλυση του λεγόμενου «χάσματος έμμεσης φορολογίας» και ο περιορισμός της εκτεταμένης φοροδιαφυγής κυρίως στην άμεση φορολογία εισοδήματος, οφείλουν να είναι οι πρώτοι στόχοι. Το πιο σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι οικονομικό αλλά αμιγώς πολιτικό.

Η ανάκτηση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος αφενός και της δυνατότητας του κράτους να παρέχει υψηλού επιπέδου παροχές αφετέρου, με άλλο λόγια η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τον κόσμο της επιχειρηματικότητας και της εργασίας είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο και πιο τεχνητό είναι η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, κυρίως αναφορικά με την πολυπλοκότητα των συντελεστών εισοδήματος που αφορούν τα μεσαία κυρίως εισοδήματα και τους ελεύθερους επαγγελματίες και την γενίκευση των ηλεκτρονικών πληρωμών.

Ο επόμενος στόχος δεν είναι άλλος από την δίκαιη φορολόγηση των εισοδημάτων, με συμπεριληπτικές πολιτικές μείωσης του φόρου των μισθωτών και ειδικά των εργαζομένων με παιδιά, καθώς όπως δείχνουν οι δείκτες του ΟΟΣΑ η Ελλάδα βρίσκεται τουλάχιστον 9 μονάδες πάνω από τον μέσο όρο των κρατών μελών, ενώ το 2022 καταγράφηκε και περαιτέρω αύξηση σε αντίθεση με την τάση μείωσης αυτών των φορολογικών συντελεστών.

Ισχύει το ίδιο όμως με την φορολογία των μερισμάτων και του καθαρού μεγάλου πλούτου; Ποιόν τελικά θα φορολογήσει και πως μια προοδευτική κυβέρνηση ώστε να αναδιανείμει τον πλούτο και όχι την φτώχεια και ταυτόχρονα να παραμείνει η οικονομία σε ανταγωνιστικό πλαίσιο; Εδώ εδράζεται η μεγάλη διαφορά μεταξύ προόδου και συντήρησης, μεταξύ εκείνων των πολιτικών που θέτουν στο επίκεντρο την κοινωνία, την δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη και εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που προασπίζονται τον πλούτο και την αδιατάραχη συσσώρευσή του με την ψευδή ελπίδα ότι από μόνος του θα διαχυθεί στην κοινωνία ως ανάποδη πυραμίδα.

Η προοδευτική φορολόγηση των υψηλών μερισμάτων από τα κέρδη των επιχειρήσεων και η εναρμόνιση του δείκτη με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο -καθώς έχουμε τον πιο χαμηλό συντελεστή στην ΕΕ- είναι μια ουσιαστικά δίκαιη πολιτική. Εδώ να θυμίσουμε, ότι οι άμεσοι φόροι εισοδήματος όπως και οι έμμεσοι φόροι βρίσκονται στις υψηλότερες ποσοστιαίες θέσεις μεταξύ των κρατών μελών του ΟΟΣΑ.

Η φορολόγηση του υπερβάλλοντος τμήματος στα μερίσματα που υπερβαίνουν τις 100.000ευρώ με 15%, η μείωση του αφορολογήτου στην μεταβίβαση της κληρονομιάς από τα 4.8εκατομμύρια ευρώ που είναι σήμερα, ή ο εντοπισμός του κρυφού μεγάλου πλούτου και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι αναγκαίες οικονομικές πολιτικές, οι οποίες θα επιτρέψουν την ουσιαστική μείωση των φόρων των μισθωτών καθώς και εκείνων που πλήττουν τη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.

Η ευρωπαϊκή κανονικότητα, που συνάδει με κρατικές δομές υψηλού επιπέδου, κοινωνικές παροχές που βελτιώνουν και δημιουργούν ασφάλεια στην καθημερινότητα των πολιτών, με εργασιακές σχέσεις ποιοτικές και μισθούς που επιτρέπουν την ομαλή διαβίωση των πολιτών, συνδέεται άμεσα με την δίκαιη φορολόγηση για την ανακατανομή πλούτου. Αλήθεια, πόσο κοστίζει η δήθεν κοινωνική πολιτική al a pass της ΝΔ και αντίθετα πόση ώθηση θα έδινε στην ανάπτυξη και στην οικονομική ευρωστία της πλειοψηφίας των πολιτών, ένα πάγιο, κοινωνικά δίκαιο, απλό και χωρίς εκπλήξεις φορολογικό σύστημα;

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”