Να μη χαριστεί το Κέντρο στον Μητσοτάκη και η Αριστερά στον Τσίπρα. Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Το ιστορικό ρεύμα της σοσιαλδημοκρατίας αποτελεί την πιο ρεαλιστική και πετυχημένη μορφή κοινωνίας με δικαιοσύνη, μείωση ανισοτήτων, κοινωνικό κράτος και ανοιχτή δημοκρατία.

Οι διαδοχικές κρίσεις στον πλανήτη, υγειονομική και ενεργειακή, κατέδειξαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο πως δεν έχει επέλθει το τέλος των ιδεολογιών. Ακόμα και οι πιο φιλελεύθερες κυβερνήσεις αξιοποίησαν τα εργαλεία του κράτους για να αντιμετωπίσουν τις έκτακτες συνθήκες. Και το έπραξαν, στο μέτρο του εφικτού, με επιτυχία.

Με τα προαναφερθέντα θέλω να καταδείξω ότι ακόμα και σήμερα οι επιλογές που κάνουν κυβερνήσεις και κόμματα έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Προφανώς οι ιδεολογίες εκσυγχρονίζονται και (με την καλή έννοια του όρου) προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Για παράδειγμα, ο ευρωκομμουνισμός ιστορικά καταγράφηκε σαν το ξαδερφάκι της Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τη μετεξέλιξη του Ιταλικού Κ.Κ., αλλά και την πορεία αρκετών Ισπανών ευρωκομμουνιστών. Για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, από αυτή την άποψη για ένα σημαντικό τμήμα της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» του Συνασπισμού η ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2010 σηματοδοτούσε την καθαρή στρατηγική επιλογή προς τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Σε αυτή την κατεύθυνση η συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια λογική συνέπεια και εξέλιξη. Το ΠΑΣΟΚ μέσα από τα σχήματα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και στη συνέχεια με το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ είναι η φυσική εκπροσώπηση της παράταξης των Σοσιαλιστών-Δημοκρατών της Ευρώπης στη χώρα μας.

Το ιστορικό ρεύμα της σοσιαλδημοκρατίας αποτελεί την πιο ρεαλιστική και πετυχημένη μορφή κοινωνίας με δικαιοσύνη, μείωση ανισοτήτων, κοινωνικό κράτος και ανοιχτή δημοκρατία. Η σοσιαλδημοκρατία έχει βάση στον ανταγωνισμό και στη διαπάλη των κοινωνικών τάξεων, τον κοινωνικό διάλογό με ισχυρό τον ρόλο των συνδικάτων, αλλά παράλληλα επιδιώκει συμβιβασμούς και συναινέσεις για την προώθηση μεταρρυθμίσεων. Επιδιώκει, δηλαδή, από τη σκοπιά των αδύναμων στρωμάτων, των μη προνομιούχων, εκείνες τις λύσεις που βελτιώνουν τη θέση τους και ανοίγουν τον δρόμο για την αναδιανομή εισοδήματος.

Με βάση τα προαναφερθέντα, οι επικείμενες εκλογές ανοίγουν τεράστιες δυνατότητες για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Αφενός γιατί η κυβέρνηση με την ερεβώδη υπόθεση των υποκλοπών έχει παραβιάσει τις βασικές αρχές του κράτους δικαίου και της ανοιχτής κοινωνίας. Και ταυτόχρονα, μεροληπτεί υπέρ εκείνων των στρωμάτων που διαχρονικά εκπροσωπεί.

Αφετέρου γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλει και δεν μπορεί να γίνει μια σοσιαλδημοκρατική δύναμη, αντιθέτως παραμένει όμηρος του λαϊκισμού του και της κουλτούρας της σύγκρουσης «ή εμείς ή αυτοί» με τα οποία έχουν γαλουχηθεί τα στελέχη του. Η αντιθεσμική απόφασή του, για παράδειγμα, να αποχωρήσει από τη Βουλή κινείται στον αντίποδα των παραδοσιακών αρχών της Αριστεράς.

Στο πλαίσιο αυτό, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. μπορεί και πρέπει να μη «χαρίσει» το Κέντρο στον κ. Μητσοτάκη και την Αριστερά στον κ. Τσίπρα. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, είναι το μόνο κόμμα που με τις δυο «ψυχές» που διαθέτει έχει την ικανότητα να παντρεύει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα με τις κοινωνικές ανάγκες που έχουν τα στρώματα τα οποία από την ίδρυσή του εκπροσωπεί. Με την επισήμανση ότι το βάρος πρέπει πάντα να πέφτει στη δεύτερη «ψυχή» για να μη χάνει ποτέ την ψυχή του!

Αναδημοσίευση από “Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”