Να Θάψουμε τον Εμφύλιο Διχασμό του Θ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
Ο Δεκέμβρης θυμίζει πολλά στην χώρα μας. Η 3η του Δεκέμβρη του 1944 σηματοδότησε την τυπική έναρξη του εμφυλίου πολέμου. Η χώρα οδηγήθηκε σε μια αδελφοκτόνα σύγκρουση με δραματικές συνέπειες στο ανθρώπινο δυναμικό, στην εθνική οικονομία, στην δημοκρατική πορεία του τόπου.
Προέρχομαι πολιτικά από την παράταξη που ηττήθηκε στον εμφύλιο και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Είμαι όμως αποφασιστικά, με όσους ήθελαν και θέλουν “να γυρίσουμε σελίδα”. Με όσους κατάλαβαν ότι αυτή η δραματική εξέλιξη της Ελληνικής ιστορίας άφησε μόνο πληγές.
Που διαπιστώνουμε συχνά ότι δεν έκλεισαν οριστικά.Δυστυχώς η χώρα αναπαράγει ακόμα τον εμφύλιο διχασμό. Ανερμάτιστοι άνθρωποι, χωρίς συναίσθηση ευθύνης παίζουν συχνά με την ρητορική του μίσους και της διαίρεσης. Μετατρέπουν την πολιτική αντιπαράθεση σε “πολεμικό” λόγο όπου η σημερινή Δεξιά παρουσιάζεται σαν τους χωροφύλακες, η Αριστερά σαν τους εθνικούς προδότες και το Κέντρο κάτι σαν χυλός. Μερικοί μάλιστα χτίζουν καριέρες με αυτά. Αδιαφορούν για κάθε συνεννόηση και συμβιβασμό. Ψάχνουν την πιο βάναυση διατύπωση για να φανατίσουν τον κόσμο. Τα ζήσαμε -με κάποιο τρόπο- στις πλατείες των αγανακτισμένων το 2011-12 αλλά και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια το 2018. Ενυπάρχει σε πολλές κομματικές αντιπαραθέσεις. Σήμερα με τα διδάγματα της ιστορίας είναι ανάγκη να αποκαταστήσουμε την έννοια της μετριοπάθειας. Που δεν σημαίνει κάτι το κατατονικό και το μαλθακό, αλλά είναι μια εναλλακτική πηγή δύναμης. Το αντίθετο της βίας, όχι το αντίθετο της ισχύος. Δηλαδή η μετριοπάθεια είναι η αμφισβήτηση της επενέργειας του μίσους, της ταύτισης της πολιτικής με όρους θρησκείας και κοινοτικού ζήλου. Όποιος λοιπόν σήμερα θέλει να λέγεται προοδευτικός πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε όλους αυτούς που πουλάνε διχασμό. Γιατί προοδευτικό σήμερα είναι, να κρατήσουμε όλοι μαζί την χώρα όρθια με ανάπτυξη και κοινωνική προστασία. Γιατί προοδευτικό είναι, να ακούμε την άλλη άποψη. Γιατί προοδευτικό είναι, να συζητάμε και να διαφωνούμε για το μέλλον, χωρίς εμμονές σε στερεότυπα από το παρελθόν. Γιατί συντηρητικό είναι, να βουλιάξουμε στην στασιμότητα μιας κομματικής διαμάχης χωρίς τέλος. Συντηρητικό είναι, να σκιαμαχούν κάποιοι στην Βουλή και στους δρόμους με τις αναπαραστάσεις μιας εποχής που τραυμάτισε την Ελλάδα και την άφησε πολλά χρόνια πίσω. Με φρασεολογία που αναζητά πάντα την απόρριψη και την κάθετη πόλωση. Με πολίτες ως πελάτες για τα κηρύγματα του φανατισμού. Με τελικό στόχο στην δική μας εποχή τα ψηφαλάκια για κάποιες καρέκλες στη Βουλή.
ΑΡΘΡΟ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ -6/12/2019
