Να βρούμε αλλιώτικα φτερά για να πετάμε. Του Θανάση Μυλιόρδου

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήρθαν για να μας δείξουν, αυτό που τόσο καιρό αρκετοί βροντοφωνάζουμε. Η χώρα βρίσκεται σε ένα σοβαρό σταυροδρόμι και έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους ή μάλλον ανάμεσα σε δύο πορείες.

Τη συντηρητική νεοφιλελεύθερη πορεία η οποία είναι μια πορεία που μπορεί να εκσυγχρονίζει, αλλά κρατά στο περιθώριο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αυτή η πορεία, η νεοφιλελεύθερη, σημαίνει οπισθοχώρηση στις λαϊκές κατακτήσεις και αντιτίθεται στην κοινωνία αλληλεγγύης. Υπάρχει και μια άλλη πορεία, εκείνη του εκσυγχρονισμού στο πλαίσιο της κοινωνικής αλληλεγγύης και μέριμνας, με ισχυρό κράτος πρόνοιας, μια πορεία που δεν ανέχεται την ανεργία και δεν περιθωριοποιεί κανέναν. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής πιστεύει στη δεύτερη πορεία. Της αλλαγής, της ανανέωσης, του εκσυγχρονισμού με ανθρώπινο πρόσωπο.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΕΑΡ δηλαδή η λαϊκή τους βάση και τα περισσότερα στελέχη του, πιστεύουν το ίδιο πράγμα. Τα τρία προγράμματα είναι κοντά όσον αφορά τους σχεδιασμούς τους για τις προοπτικές και την πορεία της ευρύτερης προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης. Για να υπάρξει όμως αυτή η ανανεωτική πορεία, για να γίνει πραγματικότητα η κοινωνία αλληλεγγύης, πρέπει να υπάρξει κοινή προσπάθεια η οποία να στηριχτεί στις αριστερές, ανανεωτικές, προοδευτικές δυνάμεις.

Η θέση του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής πρέπει να είναι αμετάκλητη, αυτή η συνεργασία των προοδευτικών, ανανεωτικών, δημοκρατικών δυνάμεων είναι εκείνη που υπόσχεται ένα ευοίωνο μέλλον για τη χώρα. Οι δυνάμεις που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και τον Κόσμο είναι όμορες δυνάμεις και ευελπιστώ σε αλλαγή εικόνας και στάσης από τις ηγεσίες τους. Η διαμόρφωση ενός κοινού προγράμματος μακράς πνοής απαιτείται να αναληφθεί από το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πάνω απ’ όλα αυτό συμφέρει τον λαό. Διαφωνίες σοβαρές -ενίοτε και λιγότερο σοβαρές, οι οποίες όμως μεγαλοποιήθηκαν για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν- υπήρξαν στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι απαγορευτικό για να κάτσουν τα δύο κόμματα στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να επιδιώξουν μια προγραμματική σύγκλιση.

Απαιτείται ευρύτατη συναίνεση, αυτό που λέγεται δημοκρατική συμπαράταξη, απαλλαγμένη από παρωπίδες και βαρίδια του παρελθόντος. Είναι μια ανάγκη όλες οι δυνάμεις αυτές να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη και το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής πρέπει να είναι ο κύριος άξονας και ο κορμός μιας τέτοιας προσπάθειας, πάντα λαμβάνοντας υπ’ όψιν του τις σημερινές συνθήκες και ανάγκες για μια τέτοια προοπτική.

Βρισκόμαστε σε μια νέα πραγματικότητα, που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη πρωτόγνωρων προκλήσεων σε εθνικό αλλά και στο ευρωπαϊκό και στο ευρύτερο διεθνές πολιτικό σκηνικό, και η νέα πορεία είναι επιβεβλημένη. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι και οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αποτελέσουν το κύριο ανάχωμα στη δεξιά νεοφιλελεύθερη επιδοματική διακυβέρνηση της χώρας και να επιφέρουν τον εκσυγχρονισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

Οι δυνάμεις που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και οι δυνάμεις που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, ο Κόσμος, πρέπει να πάρουν το μέλλον της χώρας στα χέρια τους. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ήταν εκείνο που πραγματοποίησε την εθνική συμφιλίωση, αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, άνοιξε δηλαδή τον δρόμο για να αισθανθούν όλοι οι Ελληνες ίσοι, όχι μόνο στο θεσμικό επίπεδο (πράγμα που είχε ήδη επιτευχθεί με την ψήφιση του Συντάγματος του 1975 και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ), αλλά και σε κοινωνικό-ψυχολογικό. Σήμερα πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε ένα ανάλογο νέο σταυροδρόμι, μπροστά στη μεγάλη ιστορική πρόκληση να αναζωογονήσουμε την ευρεία προοδευτική παράταξη του τόπου μας, οπότε θεωρώ ότι τα δύο παραπάνω κόμματα πρέπει να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια.

Είναι ώρα ευθύνης για ένα πρόγραμμα μακράς πνοής, για μια ευρεία παράταξη που θα κυβερνήσει τον τόπο για χρόνια και με έμπνευση.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.thesocialist.gr