Μορταδέλα. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Μετά από τόσες κρίσεις και διαψεύσεις, δεν επιτρέπεται να επιδεικνύουμε τέτοια… αθωότητα.

-Ο Μητσοτάκης κέρδισε γιατί μοίρασε κρατικό χρήμα και επέτρεψε την κυριαρχία της παραοικονομίας επί των εισοδημάτων. Με αφορμή την πανδημία κινητροδοτήθηκαν, εκτός λογικής, συμπληρωματικές φορολογικές δηλώσεις με εικονικά τιμολόγια, οι πλατείες γέμισαν τραπεζοκαθίσματα, ο εισπραχθείς ΦΠΑ έγινε ασύστολη κατανάλωση από τους μεσάζοντες, το δημόσιο επιβαρύνθηκε με 65 δισ. ευρώ. Με συγχωρείται, δεν ήταν όλα για την ανακούφιση της κοινωνίας.

Προφανώς αντέγραψε την τακτική Καραμανλή (2004-2008), ο οποίος δεν θα έχανε (τις εκλογές) εάν δεν πιστοποιούταν η οικονομική κατάρρευση…

-Ο Τσίπρας έχασε γιατί είδε μεν τη διχοτόμηση της κοινωνίας σε πολύ πλούσιους και πολλούς φτωχοποιημένους, αλλά δεν είδε τη ροή του χρήματος και δεν θέλησε να προτείνει κάτι συγκεκριμένο και… μεταβατικά ρεαλιστικό. Συνέχισε να θεωρεί τις προσαρμογές εξοβελιστέο … ρεφορμισμό. Προτιμούσε την «Βάρκιζα» ή τον «Γράμμο» (κολωτούμπα-γ’ μνημόνιο) παρά τα στάδια στην πολιτική. Δεν ημπορούσε να αλλάξει. Έτσι είχε μείνει στην «καταγγελία» του 2010-14…

(Τώρα στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ πιθανώς αποκαλυφθεί το διπλό κόμμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ: οι κυβερνητικοί και οι «διαμαρτυρόμενοι»-δικαιωματιστές. Οι πρώτοι θα πάνε προς τη σοσιαλδημοκρατία και δεύτεροι θα εγκιβωτιστούν στις παραδόσεις -και επιδόσεις- του χώρου).

-Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ανέκαμψε, αλλά ο ψηφοφόρος δεν ασχολήθηκε -σε αυτές τις εκλογές- με την ελάσσονα αντιπολίτευση. Θα ασχοληθεί σταδιακά και με πραγματικό ενδιαφέρον όταν προκύψει θέμα διακυβέρνησης (με πρωτοβουλίες της Χ.Τρικούπη, τις παραλήψεις και την οικονομική κρίση εκ μέρους της κυβέρνησης).

Πίσω στο 2007

Μην αμφιβάλετε! Γυρίσαμε στο 2007. Η ΝΔ κερδίζει με το «επιχείρημα» ότι η οικονομία (και ο «πατερούλης» πρωθυπουργός) έχει να δώσει κι άλλα. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε περιδίνηση (αντιπαράθεση Παπανδρέου-Βενιζέλου). Η… Lehman Brothers είναι μπροστά μας.

Μια κυβέρνηση σαν πρωινή εκπομπή στην… πετσομένη τηλεόραση. Επιδόματα, ρυθμίσεις, υποσχέσεις, ταξίματα, ξανά το: «αύριο θα έχει μορταδέλα, χθες είχε, ποτέ δεν έχει σήμερα μορταδέλα...»

Η ΝΔ από κεκτημένη ταχύτητα έμεινε σε προεκλογικό χρόνο. Σε ότι της έφερε τη νίκη. Αντί για ανασχεδιασμό και εξωστρέφεια στην οικονομία, ευκαιρίες και δίκτυα, ενίσχυση της μεταποίησης, ανακατανομή του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλαγή του μείγματος φόρων, μιλάει για αυξήσεις τους μισθούς, που-πάντως- είναι υποδεέστερες του πληθωρισμού και δεν φτάνουν, τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που –σίγουρα- διαλύουν το διαθέσιμο εισόδημα. Και μιλάει γενικά περί εκσυγχρονισμού. Αλλά δεν βλέπω άλλο από… ανωτατοποίηση Κολεγίων και γάμο ομόφυλων ζευγαριών.

Πλεόνασμα… ακρίβειας

Η οικονομική συνταγή είναι εκρηκτική. Το πλεόνασμα ανατέθηκε στις πιο αδύνατες πλάτες μέσω της… ακρίβειας: αυξημένα έσοδα λόγω ΦΠΑ, μόνο ονομαστική αύξηση δαπανών, περιορισμό του εμπορικού ελλείμματος από τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, στήριξη των εξαγωγών λόγω χαμηλού εργατικού κόστους κ.α.

Οι… ενσωματωμένοι δημοσιολογούντες περί άλλα τυρβάζουν. Παραδομένοι στις εκλογικές δάφνες, τους διέφυγαν δύο σημαντικές αλλαγές:

α/Ο υπόλοιπος κόσμος, με μικρότερο χρέος και λιγότερα διαρθρωτικά προβλήματα, εισέρχεται σε φάση μακράς στασιμότητας.

β/Από την Ελλάδα εξέλειπε ο κίνδυνος του λαϊκισμού (μετά την απίσχναση του ΣΥΡΙΖΑ), κάτι που θα νομιμοποιούσε(;) και άλλα αιτήματα δημοσιονομικής χαλάρωσης προς τις Βρυξέλλες…

Σύντομα θα αποκαλυφθεί το αδιέξοδο.

Θα ακολουθήσουν, σαν ιστορική φάρσα, και τα εγχώρια μέτρα οικονομικής σύσφιξης.

Η άνοδος των επιτοκίων θα συνεχιστεί και το φθινόπωρο (σίγουρα τον Σεπτέμβριο), στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προϋπολογισμοί θα είναι «σφιχτοί»-πλεονασματικοί.

Ένας τέτοιος-πλεονασματικός προϋπολογισμός στην Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στους έμμεσους φόρους. Η κατανάλωση θα πέσει (και άλλο) σημαντικά. Ελλείψει κρατικών επιδοτήσεων, λόγω ακραίας ακρίβειας.

Σε τέτοιες συνθήκες ελλοχεύει η ακροδεξιά. Όπως οι ναρκέμποροι μπαίνουν στις διαλυμένες οικογένειες, η ακροδεξιά μπαίνει στις διαλυμένες κοινωνίες.

Εναλλακτική

Η αντιπολίτευση πλέον περνάει στον Ανδρουλάκη. Ένα ισχυρό σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική.

Η Προοδευτική Παράταξη χρειάζεται περισσότερη προωθητική ουσία. Και σωστά δεν επελέγη από τη Χ.Τρικούπη η… συγκολλητική ουσία (μεταξύ κομμάτων, κινήσεων και ομάδων).

Πιο… καθημερινές (και εύληπτες) προτάσεις χρειάζονται για την ακρίβεια, τα προβλήματα στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα, την αγροτική παραγωγή, τους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους, το

Περιβάλλον, την περιφερειακή ανάπτυξη, το Δημογραφικό και για τους Νέους.

Γιατί δεν αρκεί, σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής, η κατάρρευση της κυβέρνησης για την ανάρρηση του άλλου πόλου…

Πάνω στην εναλλακτική επί του πεδίου, την στάση των καταναλωτών και την (μη) Προοπτική των Νέων θα δοκιμαστούν όλα.

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”