Μνημόνιο … να σωθεί και το ποδόσφαιρο. Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΟΥ

Με αναπάντητο το ερώτημα αν πολιτικοποιείται το

ποδόσφαιρο ή ποδοσφαιροποιείται η πολιτική, οι τελευταίες

εξελίξεις και οι κυβερνητικές ενέργειες εξυγίανσης της ζοφερής

κατάστασης, που διέρχεται ο βασιλιάς των σπορ, αποτέλεσαν

θρυαλλίδα ενδοκυβερνητικών και διακομματικών

συγκρούσεων, επιβεβαιώνοντας τουλάχιστον το στίχο του

αείμνηστου Τζίμη Πανούση ότι «όλο το έθνος προσκυνά

σώβρακα και φανέλες».

Το δημοφιλές άθλημα, κατά γενική παραδοχή, τις

τελευταίες δεκαετίες μαστίζεται από βρώμικο παρασκήνιο εκτός

γηπέδων και θλιβερά επεισόδια στους αγωνιστικούς χώρους,

παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες, την επαναλαμβανόμενη

ρητορική και τις πομπώδεις εξαγγελίες αρμοδίων πολιτικών

παραγόντων για τη δήθεν αποφασιστικότητά τους να πατάξουν

τα φαινόμενα βίας και παρανομίας.

Έως τώρα απέδειξαν είτε ότι δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν

να εφαρμόσουν τα αποφασισθέντα μέτρα ή προσκρούουν στα

ποικιλόμορφα συμφέροντα των ποδοσφαιρικών εταιριών.

Η κυβέρνηση, ακολουθώντας επικοινωνιακούς χειρισμούς

χωρίς να αντιμετωπίζει τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής

κοινωνίας επιδόθηκε με εντυπωσιασμούς σε συσκέψεις υψηλών

παραγόντων και πρωτοβουλίες, που αυτομάτως προκάλεσαν

κρίση στην παράταξή της και θύελλα, η οποία δύσκολα θα

κοπάσει. Ενώ απέπεμψε τον Ευρωβουλευτή Ζαγοράκη,

διατεινόμενη πως δεν ανέχεται εκβιασμούς, την ίδια ώρα με

νομοθετικά μέτρα ικανοποίησε εν πολλοίς την απειλή του με

πρόσχημα ότι έτσι θα αποτρέψει, άκουσον – άκουσον,

κοινωνικό διχασμό από τον υποβιβασμό μιας ομάδας αν

εφαρμοζόταν ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ. Πολιτικός και

κοινωνικός διχασμός δεν επήλθε σε χώρες όπου το άθλημα είναι

σε υψηλά επίπεδα και όταν ιστορικές ομάδες με πρωταθλήματα

Ευρώπης και κόσμου υποβιβάστηκαν λόγω σκανδάλων.

Κάτι σάπιο λοιπόν υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Και επειδή τη λύση δεν δίνουν ούτε το var ούτε οι ξένοι

διαιτητές για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, η Πολιτεία

πετάει τη μπάλα στην εξέδρα και καταφεύγει στη …

δοκιμασμένη λύση των μνημονίων για την χρόνια ντροπή των

γηπέδων.

Πέραν της αφελούς και ρομαντικής προσέγγισης να

πιστέψουμε στην αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα

αποκατάστασης της ηθικής και της τάξης στα γήπεδα, αν

χρησιμοποιηθεί το στοιχείο του τζόγου, που εκτρέφει τη

δυσωδία, το νικηφόρο σημείο στην σύγκρουση πολιτείας –

ποδοσφαιρικού κυκλώματος θα ήταν το διπλό. Η ιστορία

άλλωστε επανελήφθη πλειστάκις, επιβεβαιώνοντας τον τότε

γενικό διευθυντή της Γιουβέντους, ο οποίος – όταν οδηγήθηκε

στα δικαστήρια για το μεγάλο σκάνδαλο του ποδοσφαίρου στην

Ιταλία – είπε ότι κάποιες καταστάσεις δεν άλλαξαν ποτέ, γιατί

«στους οίκους ανοχής δεν υπάρχουν παρθένες». Παρόμοια

δήλωση έχει κάνει και προπονητής εν ενεργεία μεγάλης

ελληνικής ομάδας.

Οψόμεθα λοιπόν, αν σ’ αυτή την περίπτωση τα μνημόνια

θα σώσουν την τιμή του ποδοσφαίρου.

Δημοσίευση από την εφημερίδα “ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ”