Μια εφικτή σοσιαλδημοκρατία. Του Θανάση Μυλιόρδου

Ο ιδεολογικός λήθαργος της εποχής και η απολιτίκ κουλτούρα, που έχει επιβληθεί, θυμίζουν συνθήκες επικίνδυνες, μιας σκοτεινής εποχής, που προετοίμασε το έδαφος για την άνοδο του ναζισμού. Μια κοινωνία απαθέστατη, θεατής μιας καθημερινότητας διάλυσης, έτοιμη να πιστέψει τα πάντα, χωρίς ταυτόχρονα να ξοδέψει ενέργεια ανάλυσης, για όσα ακούει.

Διάλυσης στη δημόσια υγεία και παιδεία, στην καθημερινή ασφάλεια, στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Διάλυσης ακόμη και στις περιφέρειες, όπως στη Θεσσαλία, γεννούν ένα σκηνικό τρόμου, μιας χώρας που με κεντρικό μότο, «πάμε και όπου βγει» παρουσιάζεται σαν να έχει αλλεργία στο να σχεδιάσει και επιβάλλει έστω τα απαραίτητα στην καθημερινότητα μας.

Μέσα σε όλα αυτά, μια κεντροαριστερά έρμαιο των ναρκισσιστικών μικροδιαφορών της, παλεύει, διαμελισμένη, όχι να επιβληθεί απέναντι στη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη, αλλά να επιβιώσει από τις εσωτερικές τις διαμάχες.

Οι θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται να γίνουν στη χώρα, απαιτούν την ενότητα της Κεντροαριστεράς, κάτι που από ότι φαίνεται δεν θέλουν να αποδεχθούν οι ηγέτες των εκάστοτε κομμάτων. Αρνούνται να προωθήσουν μια νέα πολιτική ηθική και μια νέα πολιτική στρατηγική, θεμελιωμένη στην ενότητα της Αριστεράς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων.

Να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε βερμπαλισμό, και κάθε στείρα υποκίνηση και τυχοδιωκτισμό και να σταθούν σε θέσεις, που θα στηρίζουν εμπράκτως τους εργάτες, τους φοιτητές, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, προτιμώντας τις πράξεις, παρά τα κενά λόγια. Να υπάρχουν αντικειμενικοί σκοποί και σημεία του προγράμματος, που θα προάγουν το καλό των πολλών και δεν θα εξυπηρετούν, μέσω των εσωκομματικών λαϊκισμών, ακροατήρια φανατικά, που το μόνο που τους απασχολεί είναι η ηγεμονία ενός κατακερματισμένου χώρου.

Απαιτείται συσπείρωση όλων αυτών των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, αφού πρώτα απογαλακτιστούν από τους ψεύτικους καυγάδες, τους οποίους στήνουν προς τέρψη του κοινού τους. Αντικειμενικός σκοπός αυτών των δυνάμεων, πρέπει να είναι η τελική παύση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μιας εκμετάλλευσης, που ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός την έχει οδηγήσει σε εξευτελιστικές καταστάσεις, όπως η αμοιβή εργασίας, η φτώχεια, η απουσία πραγματικής κοινωνικής προστασίας, ο έλεγχος της πληροφόρησης.

Πρόσφατο παράδειγμα, η Αθήνα με τον νικητή για τον Δήμο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, όπου στο ψηφοδέλτιό του, στεγάζονταν το ΠΑΣΟΚ, Πολιτική Οικολογία και Ανανεωτική Αριστερά, αποδεικνύοντας πως αν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας, η αλαζονεία και η επικοινωνιακή πολιτική πάνε περίπατο. Κάτι παρόμοιο, έγινε και σε Θεσσαλία αλλά και Θεσσαλονίκη δείχνοντας και εκεί η αριστερά και η κεντροαριστερά ενωμένες, μπορούν να αμφισβητήσουν την ηγεμονία της Δεξιάς.

Όλα αυτά στις μέρες μας, μπορεί να δείχνουν ανούσια. Η λέξη «μπορεί» είναι εντελώς λάθος λογικά, καθώς η εκλογή του προέδρου, της αξιωματικής αντιπολίτευσης με μηδαμινό πολιτικό περιεχόμενο και συγκεχυμένη πολιτική ιδεολογία, δείχνει πως ο κόσμος είναι αρκετά ταλαιπωρημένος και απογοητευμένος από το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Είναι μια στιγμή σκοτεινή για την πολιτική και την Κεντροαριστερά και οφείλει στον κόσμο, τον προοδευτικό να ανασκουμπωθεί και να πετύχει την ανασύστασή της για να αποτελέσει το ανάχωμα απέναντι σε μια κυβέρνηση αλαζονική. Μια Κεντροαριστερά απαλλαγμένη από την τοξικότητα, τον λαϊκισμό, τον αυριανισμό, έτοιμη να παράγει πολιτικές, ιδέες και ανθρώπους.

Πρόκειται για μια κρίσιμη μεταβατική περίοδο. Το φαινόμενο πλειοψηφία γύρω από τη ΝΔ θα γνωρίσει τέτοιους σπασμούς, ώστε η πλειοψηφία αυτή θα γίνει κομμάτια. Αλλά μπορεί το εκκρεμές αυτό να φτάσει ως τους κόλπους μιας συντηρητικής πλειοψηφίας, χωρίς να φτάσει ως την Κεντροαριστερά, όσο η τελευταία δεν θα έχει ανανεωθεί, όσο δεν θα έχει μπορέσει να έχει εξασφαλίσει τον ισχυρό πυρήνα. Ενότητα λοιπόν, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και θα υπάρξουν καινούργιες συσχετίσεις στη σοσιαλιστική αριστερά. Έτσι λοιπόν, η αντιπολίτευση θα έχει βρει τον άξονά της και τότε θα αλλάξουν και οι σχέσεις με την πλειοψηφία, που θα πάψει τότε να είναι πλειοψηφία.

Ο ανανεωτικός χαρακτήρας της Κεντροαριστεράς θα πηγάζει από ένα ισχυρό κίνημα στη βάση με αντικειμενικό και μοναδικό σκοπό τη δημιουργία μιας μεγάλης σοσιαλδημοκρατικής δύναμης, αυθεντικά σοσιαλιστικής και δημοκρατικής, νέας, ικανής να ανοίξει στο σύνολο της Αριστεράς την προοπτική για την κατάκτηση της πλειοψηφίας.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ