Μετά την αυτοδυναμία… Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Τα Τέμπη υπήρξαν θρυαλλίδα για κάθε πτυχή της οικονομικής και πολιτικής ζωής.

Κατ αρχήν αποδείχτηκε ότι «ματαίως κοπιάσαμε» (Τρικούπης) από το 2009 και μετά. Ούτε το χρέος μειώθηκε, ούτε τα ελλείμματα ελέγχθηκαν, ούτε η οικονομία ανέκαμψε, ούτε τα κονδύλια διαχύθηκαν, αναλογικά, στην κοινωνία.

Κυρίως αποδείχτηκε ότι ούτε το κράτος έγινε αποτελεσματικότερο. Δεν το πίστεψαν πολλοί με την εκατόμβη στο Μάτι. Τρόμαξαν μετά τους νεκρούς, εντός ή εκτός ΜΕΘ, στην πανδημία. Αποκαλύφθηκε με τραγικό επίσης τρόπο τώρα με τα τρένα.

Και κατέρρευσαν οι υποδομές γιατί διαγούμισαν το δημόσιο ανίκανοι, χωρίς τα αναγκαία κονδύλια (μνημόνια), διατηρώντας ταυτόχρονα, και μάλιστα εξελισσόμενες, τις δόλιες προμήθειες (κατασπατάληση πόρων χωρίς το παραμικρό έργο όπως έδειξε το ζήτημα της τηλεδιοίκησης των σιδηροδρόμων)…

Και εν τέλει, ετούτοι οι κυβερνώντες δεν έμαθαν τίποτε από την κρίση. Αλλά δεν ξέχασαν και τίποτε από την παλαιά δεξιά του πελατειακού συστήματος και του κράτους-λάφυρο. Αποκαλύπτεται από την κρίση κορυφής στην αστυνομία με την αποπομπή Σκούμα, ένα μόλις μήνα μετά την επικύρωση μιας επιτυχημένης θητείας, χωρίς να μάθουμε καν τι απέγιναν οι αξιωματικοί που ελάμβαναν… καθοδήγηση από τη μαφία.

Ως εκ τούτου τα «Τέμπη» έχουν αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο.

Και μετά τα Τέμπη (μ.Τ.) σκάνε καθημερινά τα μικρότερα σκάνδαλα στις αναθέσεις και τις υποδομές σε Δήμους, Περιφέρειες, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία κ.α.

Σε κάθε περίπτωση έχει τροποποιηθεί η «ματιά του κόσμου».

-Η αποσύνθεση είναι εμφανής σε κάθε πόλη, σε κάθε πτυχή της χώρας.

-Οι νέοι από την αποχή, στρέφονται τώρα προς τη συμμετοχή στις κάλπες. Ήταν αδιάφορα θυμωμένοι, τώρα μοιάζει να ξεσπούν.

-Η επιχειρηματική «ελίτ», η οποία είχε βάλει «όλα τα αυγά στο καλάθι της αυτοδυναμίας» της ΝΔ, αναζητεί νέες ισορροπίες για την κατανομή των κονδυλίων (Ταμείο Ανάκαμψης) της επόμενης ημέρας…

-Η ηγεσία της ΝΔ πάσχει από κρίση πολιτικού αφηγήματος μετά την κατάρρευση του αφηγήματος της «αποτελεσματικής» αυτοδυναμίας…

-Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει τακτική και «κρατάει» τον Πολάκη στο τερέν για την περίπτωση της «αντισυμβατικής ψήφου», τσαλακώνοντας το (όποιο) ηγετικό προφίλ του κ.Τσίπρα.

Ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια πολυεπίπεδη κρίση που αναλώνει τα ευκαιριακά πολιτικά αφηγήματα νωρίτερα από τις τετραετίες, ανακυκλώνοντας όλο το παλαιό πολιτικό προσωπικό.

Και εν τέλει, η τραπεζική απληστία (Silicon Valley Bank, Credit Suisse) πίσω από την χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία εκδηλώθηκε με αφορμή τα επιτόκια, φαίνεται να έχει επεκταθεί και στο Μέγαρο Μαξίμου.

α/Αντί για «πίστη», είχαμε μια αρπαχτική αυθαιρεσία «ελλείψει εναλλακτικής» (κυβερνητικής πρότασης).

β/Εκεί που απαιτούνταν σύνθεση και έλεγχος, υπήρχε η «αυθεντία», εξ αφορμής του ελέγχου των Μέσων Ενημέρωσης.

γ/Την στιγμή που χρειαζόταν ευκαιρίες, είχαμε ατομικό πλουτισμό επί της βάσει της ιδιοτελούς διανομής των κονδυλίων.

Ωστόσο, με την κατάρρευση των Δομών δεν είχαμε κοινωνική «απογοήτευση», γιατί κανείς δεν πίστευε ότι ο κ.Μητσοτάκης θα έφερνε κάτι διαφορετικό. Τον ανέχονταν μια ισχυρή μειονότητα σαν «αναγκαίο κακό». Δεν προκλήθηκε «ηθική κατάρρευση» γιατί εξ αρχής η ΝΔ ήταν μεταβατικό σχήμα.

Ίσως η μεγαλύτερη ποιοτική μεταστροφή είναι η ήττα των αυτοδυναμιών (και προς τούτο ίσως να είναι αναγκαία μια ακόμη τροποποίηση του εκλογικού νόμου για τις μεθεπόμενες εκλογές…)

Γι’ αυτό και στις ποιοτικές έρευνες ο πολίτης αναζητά λύσεις επί προτάσεων που δουλεύουν.

Πιθανότατα ο «συγκεκριμένος» θα (πρέπει να) είναι ο νικητής των εκλογών. Θέλει επίσης κοινωνικές άξιες και το «προσωπικό παράδειγμα» εκάστου πολιτικού.

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”