Κράτος-χωροφύλακας, Κράτος-Ασφαλιστής ή προοδευτική οικονομική πολιτική; Του ΜΑΝΟΛΗ ΒΕΛΕΓΡΑΚΗ

Κατά την εκδήλωση και διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, τα Κράτη, ακόμα και τα δημοκρατικά, προσέτρεξαν κυρίως στην αστυνομική πτυχή της εξουσίας τους, επέβαλαν πρωτοφανούς έκφανσης απαγορεύσεις και επενέβη στον πυρήνα βασικών δικαιωμάτων.

Στην απότοκο οικονομική κρίση, η κυρίαρχη όψη του κράτους είναι αυτή του Ασφαλιστή, και μάλιστα του ασφαλιστή παντός κινδύνου. Η ασφαλιση κινδύνων αποτελεί πτυχή του υφιστάμενου κοινωνικου κράτους. Ποτέ, όμως, ως τώρα το Κράτος Ασφαλιστής δεν υπεισήλθε σε τέτοιας έκτασης κάλυψη των συνεπειών μιας καταστροφής,προς αποκατάσταση τόσο της ζήτησης, με την αποτροπή μείωσης διαθέσιμου εισοδήματος, όσο και της προσφοράς, με την κάλυψη ιδίως του χρηματοοικονομικού κενού που δημιουργήθηκε για την εξύπηρέτηση τρεχουσών υποχρεώσεων. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά μεταπολεμικά που διαγράφεται τέτοιας έκτασης συστολή της οικονομικής δραστηριότητας, σε παγκόσμια κλίμακα.

Και στη χώρα μας, η προσέγγιση της Κυβέρνησης και αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιράζονται ένα τέτοιου είδους ασφαλιστικό υπόβαθρο. Διακατέχονται από την φρούδα ελπίδα ότι η κοινωνία και η οικονομία θα επανέλθουν στα προ της κρίσης χαρακτηριστικά τους και για το λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρξει γενικευμένη αναπλήρωση κύκλου εργασιών και εισοδήματος.  Η προσέγγιση της κυβέρνησης περνάει μέσα από τη γενικευμένη στήριξη των επιχειρήσεων και του ΣΥΡΙΖΑ από τη γενικευμένη στήριξη της εργασίας, με βάση της θεωρία της κοινωνικής μεροληψίας. Ας δώσουμε στους θεσμικούς φορείς της δράσης και της κριτικής στη δράση, πλειοψηφία και αντιπολίτευση αντίστοιχα, τη δικαιολογία της ανάγκης απάντησης στις ανάγκες της στιγμής.

Όμως, η προοδευτική οικονομική πολιτική για το αύριο πρέπει να εμβαθύνει στις ανάγκες της επόμενης περιόδου και να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, καθώς και να αποτραπεί σπατάλη πόρων.

Πρώτα από όλα πρέπει να διαμορφωθεί τουλάχιστον σε επίπεδο ευρωπαϊκό και εθνικό ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης της ευρωπαϊκής και των εθνικών οικονομιών με βάση συγκεκριμένους άξονες και προϋποθέσεις. Με τον τρόπο αυτό, η επένδυση κρατικών πόρων στον ιδιωτικό τομέα θα αποτελέσει έναν πραγματικό τρόπο μετασχηματισμού του τρόπου ζωής μας, που τόσο πιεστικό αίτημα είναι πλέον. Θεμελιώδη χαρακτηριστικά αυτού του σχεδίου θα πρέπει να είναι ο συνδυασμος της ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος, η επιστροφή αλυσιδών αξίας στην Ευρώπη και η δίκαιη φορολογική πολιτική για την κατανομή του κόστους της μετάβασης.

Δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό της προοδευτικής οικονομικής πολιτικής: Ο δημοκρατικός ψηφιακός μετασχηματισμός. Η επιτάχυνση της ψηφιοποίησης της οικονομίας δημιουργεί, για το κεφάλαιο, πρωτοφανή περιθώρια αύξησης των περιθωρίων κέρδους και δυνατότητες εκπαραθύρωσης της εργασίας και δι’ αυτής του ανθρώπινου παράγοντα από την παραγωγή. Είναι καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων να εξασφαλίσουν ότι η υπεραξίες της ψηφιακής εποχής θα διαχυθούν σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες. Η ψηφιακή εποχή μπορεί να είναι αυτη της φτωχοποίησης και οικονομικής, πνευματικής και τελικώς πολιτικής καταπίεσης. Μπορεί όμως και να γίνει περίοδος που ο άνθρωπος θα κατακτήσει το προαιώνιο όνειρο της απαλλαγής από την υλική ανάγκη και της κατάκτησης πρωτόφαντων πεδίων ελευθερίας, πνευματικής ανάπτυξης και αλληλεγγύης.

Δημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”