Κεντρική επιλογή της κυβέρνησης η ενίσχυση των μεγάλων και ισχυρών. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή της Επερώτησης του Κινήματος Αλλαγής για την ακρίβεια, ο υπουργός Οικονομικών -με στόχο να αρνηθεί τις προτάσεις που κατατέθηκαν για την ανακούφιση των νοικοκυριών- περιέγραψε μια μελανή κατάσταση στην Ελληνική Οικονομία. Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ, ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, χώρα που δεν έχει επενδυτική βαθμίδα.

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι η απολύτως ειδυλλιακή εικόνα που μας περιέγραψε ο Πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στην Βουλή, δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Αν και η πλειοψηφία των πολιτών το έχει ήδη αντιληφθεί.

Αν όμως αυτή η τόσο άσχημη κατάσταση εμποδίζει την Κυβέρνηση να στηρίξει όπως πρέπει τους πολίτες -και κυρία τους οικονομικά ασθενέστερους -αλλά και τις επιχειρήσεις, για να ανταπεξέλθουν στις συνέπειες του αυξημένου κόστους της ενέργειας και των διαρκών ανατιμήσεων στα αγαθά- φαίνεται ότι δεν αποτελεί πρόβλημα για να ενισχυθούν οι μεγάλοι και ισχυροί. Προφανώς γιατί αυτή είναι η κεντρική επιλογή της ΝΔ.

Φαίνεται ότι το Κυβερνητικό λεφτόδενδρο έβγαλε καρπούς ώστε:

• Να δοθούν πράγματι πολλά χρήματα με την επίκληση της πανδημίας, αλλά όχι σε αυτούς που είχαν τις πραγματικές ανάγκες. Και ενώ οι μικρομεσαίοι έμειναν εκτός των εγγυημένων δανείων και εκατοντάδες χιλιάδεs εργαζόμενοι ζούσαν με 534 ευρώ, αυτοί που πήραν τις μεγάλες ενισχύσεις τα έβαλαν ως καταθέσεις στις Τράπεζες. Προφανώς γιατί δεν τα είχαν άμεση ανάγκη. Τουλάχιστον το 50% της αύξησης των καταθέσεων προήλθε από αυτές τις πηγές.

•Να μειωθούν οι φόροι στα μερίσματα και στα κέρδη των επιχειρήσεων, αντί να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις, εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων, δημιουργία θέσεων εργασίας.

•Να απαλλάσσονται τις φορολογίας γονικές παροχές ύψους 800.000 ευρώ. Που είναι απόλυτα σαφές ποιους αφορούν.

•Ακόμη και η καλόδεχτη μείωση του ΕΝΦΙΑ ,έγινε με επιλεγμένο τρόπο ώστε να ενισχυθούν περισσότερο οι μεγάλες περιουσίες. Γιατί πριν αυτή καθορισθεί, καταργήθηκε ο συμπληρωματικός φόρος που αφορούσε μόνο τους πολύ μεγάλους και ενσωματώθηκε στο συνολικό ποσό του ΕΝΦΙΑ που αφορά όλους τους ιδιοκτήτες.

Αυτές είναι οι επιλογές και οι προτεραιότητες μιας ξεκάθαρα πια συντηρητικής Κυβέρνησης. Και προφανώς θα συνεχισθούν όσο και αν η κατακραυγή των πολιτών, αναγκάζει τον κ Μητσοτάκη να εξαγγέλλει κατά περιόδους ημίμετρα εμβαλωματικού χαρακτήρα και επιδοτήσεις που δεν φέρνουν ουσιαστικά αποτελέσματα.

Θα δεχθώ ότι πράγματι λεφτόδενδρα δεν υπάρχουν και ότι η κατάσταση στην οικονομία μας κάθε αλλά παρά είναι ανθηρή. Καλό θα ήταν βέβαια ο υπουργός Οικονομικών να δει ότι οι τεράστιες καθυστερήσεις και ο αναποτελεσματικός σχεδιασμός στην αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, δεν προβλέπεται να την βελτιώσουν άμεσα.

Όμως δεν είναι δυνατόν να βρίσκει η Κυβέρνηση χρήματα για αυτούς που θέλει και να αρνείται να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα που η πανδημία, η ακρίβεια, οι αυξήσειs στην ενέργεια, έχουν δημιουργήσει κυρίως στους οικονομικά ασθενέστερους, στα ελληνικά νοικοκυριά, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Δεν αντιλαμβάνεται η ΝΔ, ότι η οργή και η αγανάκτηση σε αυτούς που δεν τα βγάζουν πέρα, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις τόσο για την κοινωνική συνοχή, όσο και για το ίδιο το μέλλον του πολιτικού μας συστήματος. Αλλά και για την πορεία της οικονομίαs. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στο 2021 οι ληξιπρόθεσμεs οφειλέs αυξήθηκαν κατά 5,6 ,δις ευρώ, ενώ δημιουργείται και νέα γενιά κόκκινων δανείων .

Βέβαια ας μη τρέφουν ψευδαισθήσεις όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι με λογικές πολιτικήs πόλωσης σε αυτές τις συνθήκες, θα δημιουργηθεί ένα κύμα νέο-αγανακτισμένων που θα τους ξαναφέρει στην εξουσία. Ιδιαίτερα όταν η πρόσφατη ακόμη Κυβερνητική τους θητεία απέδειξε το ανέφικτο των εύκολων υποσχέσεων.

Είναι άμεση ανάγκη για καίρια, ρεαλιστικά και απόλυτα στοχευμένα μέτρα που θα έχουν αποτέλεσμα, που θα ανακουφίσουν κυρία αυτούς που δοκιμάζονται.

1/Άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, που ήταν πριν την οικονομική κρίση. Να θυμίσω ότι ο κ. Μητσοτάκης έταζε προεκλογικά αύξηση του κατώτατου μισθού διπλάσια από την αύξηση του ΑΕΠ.
Να δούμε αν θα υλοποιήσει τις υποσχέσεις του .Αλλά τώρα όχι τον Μάιο.
Από κει και πέρα -και για να μην υπάρχει πλειοδοσία -οι ίδιοι οι κοινωνικοί εταίροι μέσω των συλλογικών συμβάσεων, να καθορίζουν την εξέλιξή του. Αυτοί ξέρουν.
Και ας μη εμφανίζονται να ανησυχούν τόσο πολύ κάποιοι. Οι αμειβόμενοι με τον κατώτατο μισθό δεν καλύπτουν καν τις ανάγκες τους, άρα η όποια αύξηση κατευθύνεται σε αυτές, άρα σε σημαντικό βαθμό επιστρέφει στην αγορά.

2/Μείωση του ΦΠΑ στο 6% για βασικά είδη διατροφής για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Και του ειδικού φόρου στα καύσιμα, ο οποίος βέβαια δεν αφορά τους πλούσιους όπως μας δηλώνουν κάποιοι -εκτός κοινωνίας-κυβερνητικοί παράγοντες.
Άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν τέτοιες προτάσεις πράξη. Στην Ελλάδα η Κυβέρνηση αδιαφορεί.
3/Ως αντιστάθμισμα για τις επιχειρήσεις και προκειμένου να απορροφήσουν μέρος των αυξήσεων στην ενέργεια και να μη το μεταφέρουν στην κατανάλωση. Θα μπορούσε να υπάρξει μια μείωση του μη μισθολογικού κόστους τους για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Θα έχει θετικές επιπτώσεις και στην ανταγωνιστικότητα τους.

Πέραν όμως από την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών, τα προβλήματα της οικονομίας και η αρνητική εικόνα που ο κ Υπουργός Οικονομικών περιέγραψε απαιτούν λύσεις. Λύσεις ρεαλιστικές και με προοπτική.

Δεν πρέπει να ξαναζήσουμε οικονομική κρίση, ούτε να βυθιστούμε σε μια κατάσταση όπου οι πολίτες δεν ελπίζουν και οι νέοι άνθρωποι δεν αισιοδοξούν, αλλά εκτιμούν ότι θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους.

Αυτές τις απαντήσεις περιμένει η ελληνική κοινωνία. Όχι την γενίκευση των πολωτικών συμπεριφορών των κκ Γεωργιάδη και Πολάκη και την έμπρακτη υιοθέτησή τους και από τα κόμματά τους, όπως έγινε κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής.

Ούτε την αντιπαράθεση στο πελατειακό κράτος που οικοδομεί η ΝΔ, με την υπόσχεση της μελλοντικής ανάλογηs κομματικής επέλασης που υπόσχονται στελέχη της αντιπολίτευσης. Στο γαλάζιο πελατειακό κράτος αντιπαρατίθεται με την ενίσχυση των θεσμών, την αξιοκρατία, την διαφάνεια και λογοδοσία στον δημόσιο βίο.

Το νέο πολιτικό αφήγημα για την Οικονομία πρέπει να στηρίζεται στην πολιτική μιας βιώσιμης και μακροχρόνιας ανάπτυξης, με τα οφέλη της να αφορούν όλους τους πολίτες, τους πολλούς ,όχι μόνο τους λίγους και ισχυρούς. Με στόχους συμφωνημένους με όλους τους βασικούς συντελεστές της παραγωγής και της κοινωνίας.

Με αιχμές την στήριξη της εγχώριας παραγωγής, την δίκαιη μετάβαση στην πράσινη οικονομία, το ψηφιακό κράτος. Αλλά και τις επενδύσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, στην πολιτική προστασία, στο δημόσιο σχολείο και Πανεπιστήμιο.

Με εργαζόμενους με αξιοπρέπεια και άμεσα μέτρα για την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων,

Αλλά και με τολμηρές μεταρρυθμίσεις σε ότι καθηλώνει τη χώρα στο χθες και αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη, για την συντήρηση πελατειακών σχέσεων, κρατικοδίαιτων οικονομικών συμφερόντων και στενά συντεχνιακών λογικών. Με πρώτη την μεταρρύθμιση στο κράτος με γενναία αποκέντρωση, αξιοκρατία, διαφάνεια και αξιολόγηση παντού. Με την παραδοχή ότι οι λογικές του κομματικού ελέγχου θα αποτελούν παρελθόν.

Για να γίνουν αυτοί οι στόχοι πράξη, λεφτά σήμερα υπάρχουν. Είναι τα 70 δις του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ. Το θέμα είναι πώς, ποτέ και εις όφελοs ποιων και πόσων, αυτά θα αξιοποιηθούν.

Εκεί είναι το νέο δημιουργικό πεδίο της αντιπαράθεσης μεταξύ προόδου και συντήρησης σήμερα .Σε αυτό το πεδίο μπορεί να δημιουργηθεί το μεγάλο ρεύμα της προοδευτικής αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος μας.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει όλες τις δυνατότητες να συμβάλλει καθοριστικά σε αυτό.

Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”