Θέλει η Τουρκία να γυρίσει στην Ευρώπη; Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ
Εν μέσω έκνομων ενεργειών, νέων Navtex, κλπ., ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε στην πλέον φιλοευρωπαϊκή τοποθέτηση των τελευταίων μηνών δηλώνοντας συγκεκριμένα ότι “τον εαυτό μας δεν τον βλέπουμε κάπου αλλού αλλά μέσα στην Ευρώπη, το μέλλον μας σχεδιάζουμε να το χτίσουμε μαζί με την Ευρώπη” (in.gr, 21/11). Αντιπροσωπεύει η δήλωση αυτή μια ειλικρινή φιλοευρωπαϊκή προσέγγιση από πλευράς Τουρκίας ή είναι μια ρητορική, προσχηματική τοποθέτηση εν όψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 10ης Δεκεμβρίου προκειμένου να αποφύγει τις ενδεχόμενες κυρώσεις; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με κατηγορηματικότητα, πολύ περισσότερο όταν δηλώσεις αντιστρατεύονται πράξεις. Αλλά ίσως τελικά και να μην ενδιαφέρει. Αυτό που πράγματι ενδιαφέρει είναι ότι ο Ερντογάν κάνει αυτή τη δήλωση – τοποθέτηση. Και η Ευρώπη οφείλει να την αδράξει και να επιχειρήσει να (ξανα)συνδέσει την Τουρκία στην Ευρώπη. Άλλη επιλογή άλλωστε δεν έχει από τη στιγμή που δεν μπορεί να απομονώσει την Τουρκία (είτε μέσω κυρώσεων ή οποιωνδήποτε άλλων μέτρων, κλπ.). Η Ευρώπη έχει ανάγκη την Τουρκία όπως και –περισσότερο- η Τουρκία την Ευρώπη. Επομένως στρατηγική επιλογή των Βρυξελλών θα πρέπει να είναι να ρυμουλκήσει και να αγκυροβολήσει ξανά την Τουρκία στην Ευρώπη.
Η προσπάθεια Ερντογάν για επαναπροσέγγιση με την Ευρώπη, στα σκαριά εδώ και καιρό, φαίνεται να εντάσσεται σε μια συνολικότερη επαναθεώρηση και της οικονομικής της πολιτικής με την αντικατάσταση του οικονομικού επιτελείου (Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας, Υπουργού Οικονομικών) και την εγκατάλειψη της ανορθόδοξης πολιτικής των χαμηλών επιτοκίων που υπαγόρευσε προσωπικά ο Ερντογάν με ολέθριες συνέπειες για την τουρκική οικονομία. Υπακούει ακόμη στην επίσης πρόσφατα ανακοινωθείσα θέση ότι “η Τουρκία θέλει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών”. Το ότι η Τουρκία θέλει να επαναπροσεγγίσει την Ευρώπη πιστοποιείται και από την επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες του πλέον στενού συμβούλου του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν, για συνομιλίες με την Επιτροπή και το Συμβούλιο. Και σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες στις συνομιλίες αυτές σημειώθηκαν συγκλίσεις απόψεων σε δέσμη θεμάτων που μάλλον θα επιτρέψουν την ενεργοποίηση της θετικής ατζέντα ΕΕ-Τουρκίας.
Για την Ελλάδα επίσης η νέα φιλοευρωπαϊκή τοποθέτηση Ερντογάν παρουσιάζει ένα “παράθυρο ευκαιρίας” που καλό είναι να το αξιοποιήσουμε ευρηματικά. Να μην το απορρίψουμε με το επιχείρημα ότι συνιστά “στάχτη στα μάτια” για να αποφύγει επώδυνες κυρώσεις. Γιατί ελλοχεύει όντως ένας τέτοιος κίνδυνος. Μπορούμε να το αξιοποιήσουμε ευρηματικά και ευεργετικά θέτοντας τις δικές μας προϋποθέσεις και αιρεσιμότητες. Άλλωστε και η Ελλάδα δεν έχει άλλη εναλλακτική μακροχρόνια στρατηγική απέναντι στην Τουρκία πέρα από το να επιχειρήσει και εργάζεται για το (επανα)δέσιμό της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναγκαίες ίσως οι κυρώσεις (ή η απειλή των κυρώσεων) αλλά μόνο στο μέτρο που συμβάλλουν στην αλλαγή πολιτικών και συμπεριφορών. Πολύ πιο αναγκαίος ο επανευρωπαϊσμός της Τουρκίας ειδικά για την Ελλάδα…
Δημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”
