Η σημασία της κρατικής παρέμβασης. Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΔΗ
Την ώρα που στην χώρα μας ασχολούμαστε με τον πόλεμο της μάσκας και τις φαντασιώσεις μιας ψεκασμένης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας που αντιλαμβάνεται την επιδημία του κορονοϊού ως μια νέα ευκαιρία για μάχες στα «μαρμαρένια αλώνια», στην υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γερμανία έχει ξεκινήσει καιρό η συζήτηση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομία και στην αγορά εργασίας.
Η άμεση παρέμβαση του κράτους στην οικονομία σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε. κατά την επέλαση του πρώτου κύματος της πανδημίας, το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα SURE για την απασχόληση αλλά και οι αποφάσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης μοιάζουν με στροφή προς τις πολιτικές και οικονομικές αρχές της σοσιαλδημοκρατίας και μας θυμίζουν τις Ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές που ακολούθησαν οι χώρες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως εύστοχα μας θυμίζει η Σερί Μπέρμαν (Το πρωτείο της πολιτικής, εκδ. ΠΕΚ), μετά την λήξη του πολέμου ακόμα και συντηρητικά κόμματα είχαν εντάξει στα καταστατικά τους την κρατική παρέμβαση στην οικονομία. Αλλά και σε οικονομικές κρίσεις όπως στην πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 70 είχαμε επίσης κρατικές επεμβάσεις στην αγορά εργασίας.
Σήμερα στην Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνητικοί εταίροι της Μέρκελ, ζητούν νέες παρεμβάσεις στην οικονομία. Ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός οικονομικών Ολαφ Σολτς έκανε πρόταση για άρση του συνταγματικού κανόνα περί ισοσκελισμένου προϋπολογισμού για το 2021, αφού στην πράξη ο κανόνας έχει ήδη παρακαμφθεί για το τρέχον έτος λόγω πανδημίας, κάτι που προκαλεί την οργή των συντηρητικών της κυβέρνησης Μέρκελ.
Χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες υιοθέτησαν πολλές και σημαντικές δράσεις και προγράμματα για την στήριξη των εργαζομένων που πλήττονται από την πανδημία, εξασφάλισαν μεγάλα μερίδια από το πρόγραμμα SURE των 100 δις Ευρω για να μπορέσουν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις στην αγορά εργασίας.
Στη χώρα μας, κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, παρά τις πολλές αστοχίες και τα λάθη (voucher Βούτση, καθυστερήσεις κατάρτισης πινάκων με τους πληγέντες ΚΑΔ, καθυστερήσεις πληρωμών κ.α) τα μέτρα που λήφθησαν από την κυβέρνηση συγκράτησαν σε ένα βαθμό τις απολύσεις και την κατάρρευση της αγοράς εργασίας. Παρόλα αυτά, ο μικρός συγκριτικά αριθμός δράσεων για την απασχόληση (4 δράσεις στην χώρα μας, με 17 δράσεις στην Πορτογαλία, 13 δράσεις στην Ιταλία, πρόγραμμα ERTE στην Ισπανία) εξασφάλισαν για την χώρα μας το ποσό μόλις των 2,7 δις Ευρω όταν η Πορτογαλία πήρε 5,9 δις ευρω, η Ιταλία 27 δις και η Ισπανία 21 δις ευρώ.
Γίνεται φανερό ότι εργαλεία για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στον τομέα της εργασίας και υπάρχουν και τα χρησιμοποιούν αριστερές, σοσιαλδημοκρατικές και κεντρώες κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη. Οι φόβοι που εκφράσθηκαν από το Κίνημα Αλλαγής, βλέποντας τις κοστολογημένες προτάσεις του να πέφτουν στο κενό, για εργαλειοποίηση της κρίσης από την κυβέρνηση της Ν.Δ προκειμένου να εφαρμόσει τους προκαθορισμένους στόχους της που είχαν διαφανεί προεκλογικά με τις δεσμεύσεις στο συνέδριο του ΣΕΒ, επαληθεύτηκαν. Διαμορφώνεται ήδη ένα μοντέλο φθηνής και ελαστικής εργασίας. Η επιλογή της αυτή έχει τα χαρακτηριστικά της ιδεολογίας που υπηρετεί.
Σε αυτό το κλίμα συντηρητικών μεταρρυθμίσεων που προωθεί η Ν.Δ., το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να αντιτάξει μια νέα πορεία για τη χώρα που να απορρέει από τις σοσιαλδημοκρατικές του αρχές. Αρχές που έφεραν την ευημερία στην Ευρώπη στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, αρχές που ευτυχώς ενστερνίζεται σήμερα η πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της οικονομικής και της κοινωνικής κρίσης που προκαλεί η πανδημία. Άλλος χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Δημοσίευση από “thecaller.gr”
