Η Κυβέρνηση, η Προεδρία της κι ένας ανασχηματισμός. Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΚΑΤΣΟΥΛΗ

Ο πρώτος, εμβληματικός για τη ΝΔ, νόμος αναφερόταν στο «επιτελικό κράτος».

Μόνο που η εννοιολόγηση και η πρακτική που ακολούθησε, έκτοτε, η κυβέρνηση καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το επιτελικό κράτος. Ουδέποτε έγινε η αποκάθαρση των αρμοδιοτήτων των Υπουργείων που είναι η βασική προϋπόθεση αποχωρισμού των επιτελικών από τις εκτελεστικές και πληροφορικές αρμοδιότητες που σήμερα συσσωρεύνται, αδιακρίτως, στην κεντρική δημόσια διοίκηση.

Η ανάταξη της πολυ-επίπεδης διακυβέρνησης με την ενδυνάμωση της περιφερειακής και της τοπικής αυτοδιοίκησης με αρμοδιότητες και πόρους που θα επιτρέπουν την άσκησή τους ουδέποτε, επίσης, επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ορισμένες φιλόδοξες εξαγγελίες του απελθόντος κ. Θεοδωρικάκου τον συνόδευσαν στην έξοδό του από τον υπουργικό θώκο.

Κατά τα λοιπά, το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αναφέρεται και αφορά τον στενό προσωπικό μηχανισμό άσκησης της πρωθυπουργικής εξουσίας. Η Προεδρία της Κυβέρνησης, η δημόσια υπηρεσία που συνεστήθη για τον λόγο αυτό έχει ως «διαρκή αποστολή» (sic!) τη διασφάλιση της συνοχής και της αποτελεσματικότητας του κυβερνητικού έργου. Βεβαίως, εν πρώτοις, χρειάζεται η ίδια συντονισμό και συνοχή, αφού οι πολυάριθμες θέσεις της (400 σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο της) κατανέμονται σε 6 Γενικές Γραμματείες (ΓΓ Πρωθυπουργού, ΓΓ Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων, ΓΓ Συντονισμού Εσωτερικών Πολιτικών, ΓΓ Συντονισμού Οικονομικών και Αναπτυξιακών Πολιτικών, Ειδική Γραμματεία Ολοκληρωμένων Πληροφοριακών Συστημάτων (Ο.Π.Σ.) Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Κυβερνητικού Έργου, ΓΓ

Επικοινωνίας και Ενημέρωσης) συμπεριλαμβανόμενης της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).

Σύμφωνα με τον νόμο, η Προεδρία της Κυβέρνησης: α) συντονίζει το σχεδιασμό του κυβερνητικού έργου, παρακολουθεί την υλοποίησή του, επιλύοντας μάλιστα και τυχόν διαφορές μεταξύ συναρμοδίων υπηρεσιών, β) μεριμνά για την υιοθέτηση των αρχών και εργαλείων της Καλής Νομοθέτησης, γ) σχεδιάζει και υλοποιεί την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης για να ενημερώνεται έγκαιρα η κοινή γνώμη, και δ) υποστηρίζει το Υπουργικό Συμβούλιο και τα συλλογικά κυβερνητικά όργανα, με στόχο την επίτευξη των στόχων της κυβερνητικής πολιτικής.

Στην πράξη ως συντονισμός εμφανίζεται η χωρίς προσχήματα αλλαγή αποφάσεων των υπουργών από το Μαξίμου και η πλήρης υποκατάστασή τους από τους «κομισάριους» του κ. Μητσοτάκη. Λαλίστατοι υπουργοί ανακοινώνουν το πρωί το Α και το μεσημέρι το Μαξίμου ανακοινώνει το Β. Τα παραδείγματα αφθονούν:

· Η μετεξέλιξη του click away σε click inside το οποίο κατέληξε, μετά από παρέμβαση του Μαξίμου, σε κλείσιμο των επιχειρήσεων.

· Οι ανακοινώσεις της Υπουργού Παιδείας για το άνοιγμα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης οι οποίες, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, μεταβλήθηκαν σε άνοιγμα, υπό προϋποθέσεις, μόνο των δημοτικών.

· Ο εμβολιασμός των ημετέρων με το Μαξίμου να «τραβάει τ’ αυτί» στους ασυνείδητους και κοινωνικά αναίσθητους νεοδημοκράτες, ενώ θρηνούμε δεκάδες θύματα την μέρα.

Ο συντονισμός, εν τοις πράγμασι, δεν είναι παρά ένα γαϊτανάκι αλληλοσυγκρουόμενων αποφάσεων που οδηγούν σε σύγχυση, αγανάκτηση και αγωνία τους πολίτες και τους επιχειρηματίες.

Η εφαρμογή της καλής νομοθέτησης, μια ακόμη «διαρκής αποστολή» της Προεδρίας, μεταφράζεται σε συνεχείς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και σε τροπολογίες-νομοσχέδια με τα οποία η Βουλή μεταβάλλεται σε διεκεπραιωτή των βουλήσεων του Μαξίμου. Με κοινό παρονομαστή τις «κατά παρέκκλιση» ρυθμίσεις και τις «απ’ ευθείας αναθέσεις», η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δημιουργήσει μια ευμεγέθη περιοχή αδιαφάνειας στον δημόσιο βίο.

Ίσως η πιο σαφής αρμοδιότητα της Προεδρίας της Κυβέρνησης στην οποία έχει δείξει απτά αποτελέσματα είναι η έγκαιρη ενημέρωση της κοινής γνώμης. Μεταφράζοντας την ενημέρωση σε προπαγάνδα, το Μαξίμου παράγει με την επικουρία της διαβόητης, πλέον, «λίστας Πέτσα», σωρεία ενημερωτικών σκουπιδιών, αποκλείοντας όσους έχουν ενστάσεις ή και προβληματισμούς για τα πεπραγμένα του μεγάλου Τιμονιέρη-Πρωθυπουργού.Όσον δε αφορά την τελευταία αρμοδιότητα της Προεδρίας που αφορά την συλλογική λειτουργία του υπουργικού συμβουλίου, αυτή έχει υποκατασταθεί από τις πρωτοβουλίες του ίδιου του Πρωθυπουργού ο οποίος αποφασίζει, κατά το δοκούν, τη σημασία και την βαρύτητα κάθε θέματος.

Το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη είναι, εν τέλει, ένα κράτος που λειτουργεί κατά τις βουλήσεις αυτού του ιδίου. Είναι προφανές ότι μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, ένας κυβερνητικός

ανασχηματισμός δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε την αποτελεσματικότητα ούτε την αποδοτικότητα της κυβέρνησης. Η επιτελικότητά της δεν θα βελτιωθεί όχι μόνον επειδή είναι πολυάριθμη (η μεγαλύτερη όλων των εποχών) αλλά επειδή έχει αποφλοιωθεί, έχει χάσει το βασικό της χαρακτηριστικό: Δεν παράγει συλλογικές αποφάσεις, ειμή μόνον επικυρώνει ειλημμένες αποφάσεις.

Ίσως γι΄ αυτό, αυτή τη φορά, οι απολογητές των έργων του Μαξίμου άφησαν στην άκρη τις ιστορίες με τους «μπλέ φακέλλους», τις αξιολογήσεις των υπουργών, τα σχέδια δράσης και τους στόχους που δήθεν βάσει αυτών οι υπουργοί θα αναβαθμίζονταν η θα αποπέμπονταν. Δεν χρειάζεται να μας πείσουν και τον «συλλογικό νου» που σχεδιάζει και πράττει. Αρκεί ένας νους, εκείνος του πρωθυπουργού.

Επειδή, εν τέλει, η επιτελικότητα της ΝΔ οδηγεί σε συρρίκνωση την συλλογική λειτουργία του πιο αντιπροσωπευτικού θεσμού διακυβέρνησης, δηλαδή της κυβέρνησης, η ατζέντα της «χρηστής διακυβέρνησης» είναι, σήμερα, πιο επίκαιρη από κάθε άλλη φορά.

Εναπόκειται στην προοδευτική παράταξη που έχει δώσει αγώνες για την δημοκρατία και την πολυ-επίπεδη διακυβέρνηση όχι μονο να κρίνει και να κατακρίνει τα πεπραγμένα της ψευτο-επιτελικότητας αλλά να αναδείξει το πραγματικό νόημα των λέξεων και των πραγμάτων.

Δημοσίευση από “thecaller.gr”