Η Ευρώπη είναι εδώ. Εμείς; Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΪΜΑΡΟΓΛΟΥ

Η πρόταση της Κομισιόν για το οικονομικό πακέτο στήριξης των χωρών-μελών που επλήγησαν από τον κορωνοϊό αναμοχλεύει συνειρμικά τις μνήμες από τις μέρες του δημοψηφίσματος του ΄15. Τότε, που εξ αιτίας της απύθμενης ανευθυνότητας των κυβερνώντων, οι Έλληνες πολίτες, σε συνθήκες αντιμνημονιακού παροξυσμού, είπαν το «περήφανο» ΟΧΙ στην Ευρώπη. Τότε που οι «μενουμευρωπαίοι γερμανοτσολιάδες» επιχειρούσαμε – μάταια όπως αποδείχτηκε – να πείσουμε για την μεγάλη περιπέτεια στην οποία κινδύνευε να εμπλακεί η χώρα αν αποδεχόταν την πρόταση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το δημοψήφισμα δεν ήταν, ευτυχώς, παρά ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα εν όψει της υπογραφής του νέου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα χρειαζόταν καν να αναφερθεί σήμερα, αν δεν είχε αφήσει το αρνητικό του αποτύπωμά στην ελληνική κοινωνία. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, με πρόσχημα πάντα τις υπαρκτές δυσκολίες, ερχόταν συνεχώς στην επιφάνεια, από τις Κασσάνδρες του αντιευρωπαϊκού μετώπου, σενάρια για «επικείμενη κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σενάρια που δεν επαληθεύτηκαν ποτέ, όπως το τελευταίο για το δήθεν αδιέξοδο στην αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας.

Το μήνυμα που στέλνει η Κομισιόν υπερβαίνει κατά πολύ τις συνηθισμένες πρακτικές. Δηλώνει τη θέληση της ευρωπαϊκής ηγεσίας να ξεπεράσει τις υπαρκτές διαφορές και αντιθέσεις προωθώντας τις διαδικασίες ολοκλήρωσης και όχι συμβιβάζοντας απλώς τα συμφέροντα των εθνικών κρατών. Το γεγονός ότι, για πρώτη φορά, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δανειστεί από τις αγορές και θα αναλάβει να αποπληρώσει τα ποσά με τα οποία θα ενισχύσει τις χώρες-μέλη, αποτελεί την πιο σημαντική – ουσιαστικά και συμβολικά – κίνηση οικονομικής ενιαιοποίησης μετά την κυκλοφορία του κοινού νομίσματος.

Καιρός ήταν! Η φονική πανδημία δεν αποτέλεσε μόνο μια σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία αλλά συνέβαλε ουσιαστικά και στην ανάδειξη δύο καίριων ζητημάτων στην πορεία προς την παγκοσμιοποίηση. Το πρώτο είναι οι μεγάλες αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων κυρίως από την διεκδίκηση της Κίνας του ρόλου της κυρίαρχης υπερδύναμης. Νέες περιφερειακές συμμαχίες και εντάσεις απειλούν να παγιώσουν ξανά ένα ψυχροπολεμικό κλίμα, με επίκεντρο τον οικονομικό και εμπορικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας, σε μια περίοδο που οι κίνδυνοι από την κλιματική αλλαγή, τις προσφυγικές ροές και τις πανδημίες απαιτούν κοινές δράσεις και αλληλεγγύη.

Το δεύτερο, εξ ίσου απειλητικό ζήτημα, είναι η παγκόσμια έξαρση του λαϊκισμού ακόμα και σε επίπεδο αρχηγών κρατών. Ο επιπόλαιος και ανεύθυνος τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν την απειλή της πανδημίας, ηγέτες μεγάλων χωρών οδήγησε σε επώδυνες απώλειες. Ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν στο βωμό της αλαζονείας, της ανικανότητας και των επικοινωνιακών τους αναγκών. Ο λαϊκισμός φαίνεται να εξελίσσεται στον πιο ύπουλο εχθρό της ανθρωπότητας.

Σε μια εποχή που η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης έχει όλο και πιο σοβαρά εμπόδια να ξεπεράσει, η πορεία της Ενωμένης Ευρώπης προς την ολοκλήρωσή της είναι μονόδρομος. Ο κόσμος έχει ανάγκη από μια πραγματικά ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη, ικανή να σταθεί αποφασιστικά απέναντι στον λαϊκισμό προασπίζοντας τους παγκόσμιους θεσμούς και τις ανθρώπινες αξίες. Σ΄ αυτό το στόχο πρέπει να επικεντρώσουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας τις ενέργειες τους, μακριά από ψευτοδιλήμματα, λαϊκισμούς και ιδεοληψίες.

Δημοσίευση από εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”