Η Δημοκρατία μας σαν… στατιστικό λάθος. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Τα τελευταία 13 χρόνια των επάλληλων κρίσεων πιστεύαμε ότι η (κάθε) νέα χρονιά θα είναι λίγο καλύτερη. Αρχικά στην οικονομία, μετά με τα εμβόλια και την πανδημία.

Και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ένα «στόρι». Για παράδειγμα: το 2015 η κατάργηση των μνημονίων, το 2019 η έλευση των αρίστων. Ανεξαρτήτως τι ακολούθησε…

Φέτος ίσως είναι η πρώτη χρονιά της απουσίας προσδοκιών.

-Στην οικονομία δεν θα είναι καλύτερα τα θέματά μας. Αντιθέτως έρχεται η μεγάλη σύσφιξη (η ΕΚΤ σταματά τη χορήγηση ρευστότητας για τον έλεγχο του πληθωρισμού, η κυβέρνηση περικόπτει τις πληρωμές-μεταβιβάσεις για το δημοσιονομικό πλεόνασμα).

-Υπάρχουν, ταυτόχρονα, υψηλές τιμές ενέργειας και έλλειψη εξειδικευμένων εργατών για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, ενώ για τις μικρομεσαίες, που επιπλέον είναι αποκλεισμένες και από τις τραπεζικές (κοινοτικές-ευρωπαϊκές) χρηματοδοτήσεις, το μέλλον είναι εφιαλτικό.

-Οι νέοι βγαίνουν στη δουλειά για 1 στις 4 εβδομάδες το μήνα.

Παρά ταύτα στατιστικά η οικονομία μεγεθύνθηκε κατά 5,6% το 2022 και, πιθανότατα, θα αυξηθεί οριακά (και… στατιστικά) και το 2023…

Εκλογική παραίτηση

Η έλλειψη προσδοκιών προκαλεί και την μεγάλη… εκλογική παραίτηση. Σε μια χρονιά τετραπλών εκλογών (διπλές εθνικές και Δημοτικές-Περιφερειακές) το ενδιαφέρον μοιάζει υποτονικό ακόμη και στα κομματικά γραφεία…

Σε αυτό το περιβάλλον τείνουν να διαμορφωθούν τρία… εκλογικά σώματα:

1.Όσων, συνηθισμένων από την πανδημία, ζουν απομονωμένοι (αποξένωση στις μεγάλες πόλεις και τα απομακρυσμένα χωριά), οι οποίοι πιθανότατα επηρεάζονται περισσότερο από την τηλεόραση και τα κατευθυνόμενα από την κυβέρνηση μηνύματα.

2. Εκείνων που διαβιούν οριακά με τα επιδόματα (Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, έκτακτες πληρωμές π.χ. 250 ευρώ τα περασμένα Χριστούγεννα) και μάλλον δύσκολα θα μετατραπούν σε απαιτητικούς πολίτες. (Είναι χαρακτηριστική η αφήγηση για τις πηγές λήψης πρωτεΐνης ορισμένων συμπολιτών μας, όπως τα κοτόπουλα του κοινωνικού παντοπωλείου και τα… αγριογούρουνα που πιάνουν με θηλιές ολόκληρο το χρόνο στην ελληνική περιφέρεια…)

3.Τέλος, των νέων και των απασχολουμένων (μικρών επιχειρηματιών, αγροτών, επαγγελματιών, επιστημόνων και μισθωτών) που, ναι μεν είναι η πιο μαχητική ομάδα, πλην όμως δεν έχει εκλογικό αφήγημα: Οι νέοι με υψηλή εξειδίκευση απογοητευμένοι θέλουν να μεταναστεύσουν, οι επαγγελματίες βλέπουν σαν προσωρινή «λύση» την μετάθεση των πληρωμών για ρεύμα, εφορία, οι αγρότες βουλιάζουν από τις αυξήσεις στα εφόδια και την έλλειψη εργατών γης. Παρά τη γενναία αύξηση στις αποδοχές καθώς δεν υπάρχει εργατικό 6ωρο κάτω από 50 ευρώ…

Αντίθεση Κέντρου-Περιφέρειας

Επίσης αναπτύσσεται πανελλαδικά κάτι που ξεκίνησε από τη Β. Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη σαν αντίθεση «Κέντρου-Περιφέρειας».

Το εισόδημα στην Περιφέρεια περιορίζεται, πολλές φορές στο μισό της πρωτεύουσας, οι αποφάσεις λαμβάνονται (Αθηνο)κεντρικά, παραγωγικά η πατρίδα εξαντλείται και μόνο οι περιορισμένοι τουριστικοί προορισμοί υψηλών βαλαντίων έχουν να επιδείξουν έναν, εντυπωσιακό, δυναμισμό.

Αποκορύφωμα, η περίφημη «απογραφή» μέσω της οποίας αποτυπώθηκε η ερήμωση της Περιφέρειας, ως αποτέλεσμα των ασκούμενων οικονομικών πολιτικών της Αθήνας και, ακολούθως, επιβραβεύονται οι πολιτικοί του «Κέντρου» με περισσότερες βουλευτικές έδρες. Έτσι ώστε ανέφελα να συνεχίσουν τις επιλογές ερήμωσης της Περιφέρειας…

Το πιο ενδιαφέρον δε είναι η… στατιστικοποίηση της Δημοκρατίας μας.

Ενώ είναι δεδομένη η (εσωτερική και εξωτερική) μετανάστευση, η πολιτεία για να κατανείμει τις βουλευτικές έδρες δεν εμπιστεύεται τους ψηφιακούς εκλογικούς καταλόγους ανά Δήμο, αλλά τα στατιστικά ευρήματα μιας… σερνόμενης απογραφής που διήρκησε 12 μήνες (Μάρτιος 2021-Φεβρουάριος 2022), εν μέσω πανδημίας, με ένα υφέρπον κλίμα.. αντίστασης κατά της στατιστικής καταγραφής.

Πολιτική αδιαφορία

Και ενόσω μειώνεται ο νόμιμος πληθυσμός πανελλαδικά, ανταμείβεται με… έδρες το «Κέντρο» για πράξεις και παραλήψεις σε βάρος της Περιφέρειας που, εκούσα-άκουσα, ερημώνει. Εντείνοντας το εθνικό πρόβλημα του Δημογραφικού, καθιστώντας τα σύνορα πιο… ευάλωτα.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον απουσίας ενός σαφούς και δεσμευτικού προγράμματος και έλλειψης εναλλακτικής κυβερνητικής, οι προσεχείς εκλογές έχουν όλα τα στοιχεία της πολιτικής αδιαφορίας. Η οποία συντείνει στην αποχή. Τουλάχιστον στον α‘ γύρο της απλής αναλογικής και ενόσω υπάρχει η δυνατότητα (δηλώσεις Μητσοτάκη κ.λπ.) για «διορθώσεις» στο β’ γύρο.

Άρα, οποιαδήποτε «επιρροή» μπορεί να επικρατήσει. Είτε μέσω προεκλογικών επιδομάτων και υποσχέσεων, είτε λόγω αποχής. Είναι εξάλλου ένα στατιστικό λάθος της πολιτικής…

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr’