Η ακρίβεια γεμίζει ιδιωτικά και δημόσια ταμεία ενώ οι μισθοί συγκλίνουν με τη Βουλγαρία. Του Χρήστου Μέγα

Mέσα στην κρίση χάσαμε πάνω από το 25% του Εθνικού Προϊόντος και αυτό δεν αποκαταστάθηκε ποτέ.

Αντιθέτως, η υγειονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση, ενώ πολλοί νέοι (Έλληνες και αλλοδαποί που εργάζονταν στη χώρα), μετανάστευσαν προς εξεύρεση καλύτερης τύχης.

Εδώ και δύο χρόνια με την ακρίβεια να χτυπάει τους πολίτες σαν τρίτη πληγή (μετά την οικονομική και την υγειονομική κρίση) ο κ.Μητσοτάκης αρέσκεσαι να λέει δύο (ακόμη) ανακρίβειες:

-Η ακρίβεια είναι εισαγόμενη και

-Συγκλίνουμε με την Ευρώπη.

Ενώ πρόκειται για απλές αλήθειες:

  • Η ακρίβεια είναι κυρίως εγχώρια και στοχεύει σε δημοσιονομικά αποτελέσματα από τη κατανάλωση. Κοντολογίς γεμίζει ιδιωτικά και δημόσια ταμεία.
  • Όντως συγκλίνουμε, αλλά με τη Βουλγαρία, την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης.
  • Η χώρα μας εμφανίζει όντως υψηλότερο ποσοστό αύξηση του ΑΕΠ σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Αν συνυπολογίσουμε όμως την οικονομική βύθιση της περιόδου 2009-2021, όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε η θεωρία του ελατηρίου (όσο μεγαλύτερη η συμπίεση του εισοδήματος τόσο πιο μεγάλη η εκτίναξη), αλλά δεν παρατηρήθηκε καν μια ισχυρή τάση επανόδου του εισοδήματος στα προ της κρίσης επίπεδα.

Απόκλιση

Τούτων δοθέντων η χώρα αποκλίνει αντί να συγκλίνει με την Ευρώπη.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να απομονώνει την συγκυριακή αύξηση του ΑΕΠ την περίοδο 2021-23, η οποία ήταν ελαφρώς υψηλότερη από την Ένωση, ωστόσο αυτό δεν αρκεί.

1/Γιατί έχουμε (συγκριτικά) περισσότερους πόρους (Ταμείο Ανάκαμψης) και έπρεπε να έχουμε θεαματικά αποτελέσματα. Αντίθετα, αντί για 2,5% πέρυσι η μεγέθυνση προσγειώθηκε στο 2% και από πρόβλεψη για 2,9% φέτος, όλα δείχνουν ότι οδεύουμε ξανά στο 2%. Ο λόγος, και για τις δύο χρονιές, ίδιος: η χαμηλή απορροφητικότητα των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.

2/Το δεύτερο πρόβλημα είναι το Δημογραφικό και η έλλειψη εργατικών χεριών (κυρίως) στην Περιφέρεια. Όπου, καθόλου παράδοξο, παρατηρείται και το μικρότερο ποσοστό απασχόλησης (μεταξύ του, θεωρητικά, ενεργού πληθυσμού). Έχουμε δηλαδή υψηλή αεργία…

3/Οι χαμηλές επενδύσεις, κυρίως σε τεχνολογία αιχμής, με αποτέλεσμα η ελληνική «ανταγωνιστικότητα» να στηρίζεται στο χαμηλό εργατικό κόστος.

4/Η αρνητική αποταμίευση λόγω αρνητικών επιτοκίων καταθέσεων και πενιχρών πόρων διαβίωσης της οικογένειας. Ειδικά τις δαπάνες για φροντιστήρια, φοίτηση (σε άλλη πόλη) και υγεία.

Με αυτά τα στοιχεία δεν συγκλίνουμε με τη Γερμανία, παρά με τη… Βουλγαρία.

Ονομαστικοί στόχοι

Ωστόσο η προοπτική μοιάζει ακόμη χειρότερη:

Για να «πιάσουμε» τους ονομαστικούς στόχους, κυρίως για πλεονάσματα στο 2,2% του ΑΕΠ ετησίως μέχρι τη… συνταξιοδότηση και της επόμενη γενιάς εργαζομένων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει την οικονομική και κοινωνική απόκλιση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, παρά την αναλογική επιβάρυνση όλων των συντελεστών παραγωγής και όλων των τάξεων.

-Αδιαμφισβήτητα ο υψηλός ΦΠΑ και οι ειδικοί φόροι (86 λεπτά το λίτρο στα καύσιμα, καθώς πάνω στον… ειδικό φόρο των 71 λεπτών, μπαίνει και ΦΠΑ 24%!) ενισχύουν την ακρίβεια. Η κυβέρνηση δεν μειώνει το ΦΠΑ στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης γιατί βρήκε τον σίγουρο τρόπο για υπερπλεονάσματα. Ήδη τα απρωτα στοιχεία από την εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού δείχνει μεγάλη φοροαφαίμαξη. Θα μπορούσε το οικονομικό επιτελείο να υπολογίσει π.χ. 500 εκ. ευρώ λιγότερα έσοδα από ΦΠΑ και να διατηρήσει τους δημοσιονομικούς στόχους (2,2% για το πλεόνασμα). Με παράλληλους ελέγχους για την τήρηση του ανταγωνισμού μεταξύ των Σούπερ Μάρκετ (έλεγχος για ποσοστό κέρδους αντίστοιχο του Δεκεμβρίου του 2021). Δεν το κάνει γιατί η υπεραπόδοση θα της επιτρέψει να μοιράσει επιδόματα-καθρεφτάκι λίγο πριν τις εθνικές εκλογές…

-Η «χρυσή visa» και το Airbnb, μαζί με την στεγαστική κρίση της περιόδου 2011-2021, στερούν την στέγη από τα νέα ζευγάρια. Διατηρεί όμως, έστω και με ορισμένες αλλαγές, τη «χρυσή visa» για να εμφανίζει ροές κεφαλαίων προς τη χώρα (φτάνουν το 50% τα χρήματα που κατευθύνονται στην αγορά διαμερισμάτων…)

-Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι διατηρεί τον σερβιρισμένο καφέ στο χαμηλό συντελεστεί ΦΠΑ (13%), ωστόσο αποκρύπτει ότι κατά την εισαγωγή επιβαρύνεται με ειδικό φόρο και ο οποίος έχει εισφέρει στα δημόσια ταμεία άνω του 1 δισ. από το 2018…

-Η φορολογική κλίμακα και το αφορολόγητο όριο μισθωτών και συνταξιούχων δεν έχουν αναπροσαρμοστεί (τιμαριθμοποιηθεί) εδώ και 15 χρόνια, καίτοι ο πληθωρισμός έχει αυξηθεί 22%. Με αποτέλεσμα να φορολογούνται και οι… κατώτατοι μισθοί.

Κατ αυτόν τον τρόπο οι πιο αδύνατοι εισφέρουν για την πληρωμή των τόκων για δάνεια του παρελθόντος…

-Από την άλλη πλευρά μειωθήκαν οι φορολογικοί συντελεστές στα διανεμόμενα-μη επενδυόμενα- κεφάλαια στο ευτελές 5%, ενώ η κληροδότηση του μεγάλου πλούτου γίνεται αφορολόγητα μέχρι τα 4,8 εκ. ευρώ ανά τέκνο…

-Τέλος οι μισθοί διαμορφώνονται με κρατική παρέμβαση (αναπροσαρμογή του βασικού μισθού με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου), άρα συμπιέζονται χάριν της… ανταγωνιστικότητας, ενώ όσες συντάξεις αναπροσαρμόζονται, κινούνται κάτω του επίσημου πληθωρισμού .

Έτσι, μειώνεται διαρκώς το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων. Αν προστεθεί και η τεράστια ιδιωτική δαπάνη για Παιδεία (φροντιστήρια) και Υγεία (όπου, και επίσημα, πληρώνονται τα απογευματινά χειρουργεία) αποκαλύπτεται ότι το υψηλό κόστος ζωής όχι μόνο δεν επιτρέπει αποταμιεύσεις, αλλά οδηγεί σε υποβάθμιση της ζωής των πολιτών, επιδεινώνει το Δημογραφικό.

Άρα η προοπτική της (κοινωνικής ) Ευρώπης απομακρύνεται και οδηγούμαστε σε μόνιμη παγίδα υποανάπτυξης, υψηλού χρέους, αδύναμων μισθών και κοινωνία φτωχών ηλικιωμένων.

Αυτό είναι το διακύβευμα αυτών των Ευρωεκλογών.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.ieidiseis.gr